Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zachęcony wysokimi ocenami jakie zbiera ta pozycja, sięgnąłem po książkę... i się zawiodłem. W mojej ocenie, autor nie umie budować napięcia i zupełnie nie radzi sobie z takim naturalnym ciągiem historii. Często niepotrzebnie rozciągnięte wprowadzenie do jakiegoś wątku nagle znajduje finał i w jednej sekundzie się kończy bez wyprowadzenia czytelnika z historii.
Zupełnie położony został również wątek samych obrazów. I to mnie chyba najbardziej uwierało. Jak dla mnie autor posłużył się nośnym nazwiskiem, żeby przyciągnąć uwagę czytelników. I na tym skończył. Jeśli ktoś kiedyś chociaż przez chwilę interesował się Beksińskim oraz tym co tworzył, powinien mieć podobne odczucie. Nieprzyjemne i rozczarowujące. Ot, wyguglowanie kilku obrazów w Google i ich powierzchowne opisanie.
No i jakby ktoś faktycznie zafascynowany twórczością Beksińskiego, miałby na podstawie jego obrazów dokonywać zabójstw, to napewno dokonywałby ich w inny sposób, skupiłby się na innych rzeczach i myślę też, że z zupełnie innych powodów. I do tych wniosków można dojść już po przeczytaniu biografii malarza. Czego autor z pewnością nie zrobił.
A tak czytając książkę odczuwa się niesmak i lekkie zażenowanie jak wtedy gdy ktoś stara się mówić jak młodzież i używa słów i zwrotów z minionej epoki...

Zachęcony wysokimi ocenami jakie zbiera ta pozycja, sięgnąłem po książkę... i się zawiodłem. W mojej ocenie, autor nie umie budować napięcia i zupełnie nie radzi sobie z takim naturalnym ciągiem historii. Często niepotrzebnie rozciągnięte wprowadzenie do jakiegoś wątku nagle znajduje finał i w jednej sekundzie się kończy bez wyprowadzenia czytelnika z historii.
Zupełnie...