Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dynamiczne opowiadania ukazują rys psychologiczny Mordimera, w tym przypadku brak powiązań pomiędzy opowieściami jest zaletą, stajemy się gościem w świecie i życiu bohatera, który momentami wydaje się bardziej rzeczywisty od sąsiada za płotem.Podczas lektury tekstów należących do cyklu inkwizytorskiego zawsze mam wino w kielichu.

Dynamiczne opowiadania ukazują rys psychologiczny Mordimera, w tym przypadku brak powiązań pomiędzy opowieściami jest zaletą, stajemy się gościem w świecie i życiu bohatera, który momentami wydaje się bardziej rzeczywisty od sąsiada za płotem.Podczas lektury tekstów należących do cyklu inkwizytorskiego zawsze mam wino w kielichu.

Każda odsłona opowieści o Inkwizytorze w rzeczywistości wpisuje się w pewien rytm, trudno tu o brak skojarzeń z poetyką serialu. Jednak serial ten cieszy oko, zapewnia rozrywkę, tym większą im częstsze są okruchy odsłaniające nam rąbka tajemnicy odnośnie głównego bohatera. Jaki jest Inkwizytor? Każdy widzi, a właściwie to doczyta.

Każda odsłona opowieści o Inkwizytorze w rzeczywistości wpisuje się w pewien rytm, trudno tu o brak skojarzeń z poetyką serialu. Jednak serial ten cieszy oko, zapewnia rozrywkę, tym większą im częstsze są okruchy odsłaniające nam rąbka tajemnicy odnośnie głównego bohatera. Jaki jest Inkwizytor? Każdy widzi, a właściwie to doczyta.

Ciekawie jest poznawać procesz kształtowania osobowości Mordimera. Wspaniały cykl, zamieniający wieczory w mile spędzony czas, koniecznie z grzanym winem w dłoni.

Ciekawie jest poznawać procesz kształtowania osobowości Mordimera. Wspaniały cykl, zamieniający wieczory w mile spędzony czas, koniecznie z grzanym winem w dłoni.

Powoduje głód kolejnych odsłon cyklu.

Powoduje głód kolejnych odsłon cyklu.

Genialny język opowieści, wspaniale zarysowana postać głównego bohatera. Nie bez znaczenia jest świadomość istnienia rozbudowanego cyklu, co oznacza wiele nocy wspólnego picia wina z Mordimerem.

Genialny język opowieści, wspaniale zarysowana postać głównego bohatera. Nie bez znaczenia jest świadomość istnienia rozbudowanego cyklu, co oznacza wiele nocy wspólnego picia wina z Mordimerem.

Największe wrażenie wywarł na mnie finał, jakby słowa potrzebowały czasu by stworzyć narrację zdolną do zaintrygowania. Świat Mordimera, jego punkt widzenia i sposób postrzegania własnej osoby są idealnym odzwierciedleniem intelektu połączonego z działaniem, no i mimo wszystko wiarą. Wiarą, która umyka bezmyślności, a dostrzega sens w podejmowanych decyzjach. Mordimer to nietuzinkowy bohater polskiej fantastyki, mimo że jego perypetie z dużym prawdopodobieństwem będzie nam dane śledzić w kolejnych, jeszcze nie wydanych tomach, to uważam że mamy doczynienia z postacią kanoniczną.

Największe wrażenie wywarł na mnie finał, jakby słowa potrzebowały czasu by stworzyć narrację zdolną do zaintrygowania. Świat Mordimera, jego punkt widzenia i sposób postrzegania własnej osoby są idealnym odzwierciedleniem intelektu połączonego z działaniem, no i mimo wszystko wiarą. Wiarą, która umyka bezmyślności, a dostrzega sens w podejmowanych decyzjach. Mordimer to...