Mężczyzna, który przy grobie poety wkroczył w życie Agaty, profesor August Lindner, widział, schodząc w dół ku dolinie, majaczące przed nim obrazy ocalenia.Gdyby żegnając się, Agata popatrzyła w ślad za nim, uderzyłby ją sposób, w jaki schodził po kamienistej ścieżce to podskakując, to sztywno, jakby kij połknął, gdyż był to swoisty chód, wesoły i dumny, a jednak lękliwy. Lindner trzymał kapelusz w jednej ręce, a drugą od czasu do czasu przygładzał sobie włosy, czuł się bowiem cudownie wolny.aJak mało ludzi mówił sam do siebie -