Najnowsza książka Milana Kundery to kontynuacja intelektualnych poszukiwań autora znanego zarówno z eseistycznych fragmentów, jak też z programowej książki Sztuka powieści. Rozważania o wynalezieniu powieści i przemianach tego gatunku współistnieją tu z próbami zdefiniowania zależności literatury i świata. Obsesją pisarza jest stosunek między literaturą narodową a Weltliterature literaturą światową, o której marzył Goethe. Przywołując Franza Kafkę, Kundera podkreśla, jak wielką sprawą dla małego narodu jest pisarz, który przynosi swojemu narodowi dumę wobec wrogiego świata . Czy jednak Weltliterature to jedynie ambitny projekt, podczas gdy każda wielka powieść zanurzona jest głęboko w lokalnej tradycji. Kundera boleśnie zderza się z panującą na zachodzie modą na postępowość jego receptą na modernizm jest modernizm antynowoczesny .