Henryk Sienkiewicz nigdy nie był moim ulubionym autorem. "W pustyni i w puszczy" nie zachwyciło mnie, tak samo "Latarnik", który ma bardziej tematykę refleksyjną. Jednak "Quo vadis" przykuło moją uwagę.
Powieść nawiązuje do czasów, które uwielbiam. Starożytny Rzym, klimat patrycjuszy i okres jeszcze przed budową Koloseum...
Książka porusza bardzo delikatny temat prześladowania pierwszych chrześcijan. Neron niezbyt lubił ludzi, którzy wierzyli w Chrystusa, a Sienkiewicz bardzo dobrze to odwzorował.
Świetni są bohaterowie. Winicjusz - pełen odwagi i uporu, Petroniusz - arbiter elegancji, Ursus - siłą przewyższający kogokolwiek innego, Ligia - drobna, cicha, zamknięta w sobie oraz perełka, czyli Neron - jak dla mnie najlepiej napisana postać.
Jeśli chodzi o akcję, to jest dużo zwrotów akcji, jednak książka do połowy swojej objętości nudzi. Chociaż zdarzenia takie jak igrzyska czy pożar Rzymu wypadają zdecydowanie na plus.
Lektura na pewno oryginalna i jedyna w swoim rodzaju. Na pewno długo pozostanie w mojej pamięci.

Henryk Sienkiewicz nigdy nie był moim ulubionym autorem. "W pustyni i w puszczy" nie zachwyciło mnie, tak samo "Latarnik", który ma bardziej tematykę refleksyjną. Jednak "Quo vadis" przykuło moją uwagę.
Powieść nawiązuje do czasów, które uwielbiam. Starożytny Rzym, klimat patrycjuszy i okres jeszcze przed budową Koloseum...
Książka porusza bardzo delikatny temat...