Po lekturze mam mieszane uczucia.
Mniej więcej połowa książki jest poświęcona konfliktom religijnym na Bliskim Wschodzie, głównie z ostatnich kilkudziesięciu lat. Opisane są walki między skihami, hinduistami a muzułmanami w Indiach, prześladowania heretyków przez katolików, reformacja i kontrreformacja, sporo jest poświęcone pogromom Żydów i holocaustowi, wspomniane są sekty (głównie Świątynia Ludu), jest nawet drobny polski akcent w postaci powstania Chmielnickiego.

I wszystko pięknie, ALE o ofiarach składanych przez cywilizacje prekolumbijskie jest raptem kilka zdań, sprowadzający się do "Aztekowie składali dużo ofiar i wyrywali serca". O ofiarach Celtów jest literalnie JEDNO zdanie. O Wikingach nie ma nawet jednego. A ja chciałam się dowiedzieć, czy np. słynący z pokojowego stylu życia buddyści też bywali wojowniczy, poczytać o szamanizmie i religiach animistycznych, o ofiarach w starożytnej Grecji, o których jest tyle wzmianek w mitach (w tej książce o Grecji jest tylko, że za ateizm karano śmiercią; i cześć), innymi słowy dowiedzieć się czegoś, czego jeszcze nie wiem. To, że chrześcijanie byli krwawi, a muzułmanie nadal są, to już jakby wszyscy wiedzą, choćby z wiadomości...

Po lekturze mam mieszane uczucia.
Mniej więcej połowa książki jest poświęcona konfliktom religijnym na Bliskim Wschodzie, głównie z ostatnich kilkudziesięciu lat. Opisane są walki między skihami, hinduistami a muzułmanami w Indiach, prześladowania heretyków przez katolików, reformacja i kontrreformacja, sporo jest poświęcone pogromom Żydów i holocaustowi, wspomniane są...