Filozofia Davida Hume'a to przykład myślenia jasnego i precyzyjnego a przy tym niezwykle odkrywczego. Ścisłość wywodów w "Badaniach..." wcale nie wyklucza ich nowatorstwa. Wręcz przeciwnie - przełomowe idee przemawiają tu do umysłu ze wzmożoną siłą właśnie dlatego, że są ujęte prosto i klarownie. Zwłaszcza jedna z nich - dotycząca pojęcia konieczności, która zapewniła szkockiemu filozofowi niezwykle istotne miejsce w historii filozofii.

Hume zauważa, że wiążąc w sposób konieczny przyczyny i skutki (na przykład formułując prawa przyrody), wnioskujemy z doświadczenia przeszłego o doświadczeniu przyszłym. Jednak dokonuje się to nie na podstawie rozumu, tylko nawyku. Hume postrzega w związku z tym ludzi jako kierujących się bardziej instynktem niż rozumem. Doświadczenie uznaje zaś za jedyne źródło wiedzy, która jednak jest niepewna, ponieważ mogą ją unieważnić przyszłe impresje. Trzeba także dodać, że myśliciel ten jest krytykiem wszelkich światopoglądów nieopartych na wiedzy o faktach - religii i spekulatywnej metafizyki. Naturalizm, empiryzm, sceptycyzm - to kategorie które opisują najkrócej filozofię Hume'a.

Znakomity, żywy język Davida Hume'a pozwala na to, by uważać "Badania..." nie tylko za ważne dzieło filozoficzne, ale i literackie. To nie skostniała myśl akademicka lecz pełne pasji eseje publicysty. Z pewnością są w stanie obudzić z "dogmatycznej drzemki" nie tylko Immanuela Kanta.

Filozofia Davida Hume'a to przykład myślenia jasnego i precyzyjnego a przy tym niezwykle odkrywczego. Ścisłość wywodów w "Badaniach..." wcale nie wyklucza ich nowatorstwa. Wręcz przeciwnie - przełomowe idee przemawiają tu do umysłu ze wzmożoną siłą właśnie dlatego, że są ujęte prosto i klarownie. Zwłaszcza jedna z nich - dotycząca pojęcia konieczności, która zapewniła...