6/10 - DOBRY

Dwudziestodwuletni Andy McGee poznał swoją żonę Vicky podczas (jak się wydawało) niewinnego eksperymentu przeprowadzonego na uczelni. Doświadczenie miało polegać na wstrzyknięciu ochotnikom rzekomo nieszkodliwego halucynogenu zwanego „Próbą Sześć”. W rzeczywistości jednak sam eksperyment sponsorowany był przez odłam CIA - tajną organizację rządową zwaną „Sklepikiem”, a substancja wprowadzona do organizmów młodych ludzi okazała się niebezpiecznym środkiem chemicznym, powodującym zmiany w przysadce mózgowej. W rezultacie tych zmian nieświadomi niczego Andy i Vicky obdarzeni zostali darem telepatii i telekinezy. Nie zdając sobie sprawy z faktu bycia pod stałą obserwacją „Sklepiku” młode małżeństwo McGee prowadziło całkiem zwyczajne życie, do czasu kiedy na świat nie przyszła ich córka o imieniu Charlie. Jak się okazało dziewczynka odziedziczyła po rodzicach niezwykłe zdolności wzbogacone dodatkowo o potężny dar pirokinezy – możliwości wzniecania ognia za pomocą myśli. Prawdziwe kłopoty dopiero się zaczynają, ponieważ Charlie wzbudza wielkie zainteresowanie wśród władz „Sklepiku”, które postanawiają ją schwytać. Podczas akcji mającej na celu pojmanie dziewczynki agenci mordują jej matkę Vicky, sytuacja ta zmusza Andy’ego i jego niespełna ośmioletnią córkę do podjęcia próby ucieczki. W ślad za uciekinierami rusza John Rainbird, najbardziej bezwzględny morderca na usługach „Sklepiku”, dla którego złapanie Charlie nie jest celem ostatecznym. Obsesją Rainbirda staje się bowiem własnoręczne zabicie dziewczynki.

Moim zdaniem zdecydowanie największym plusem tej powieści jest przedstawienie zagubionej, nie do końca rozumiejącej sytuację dziewczynki, która próbuje panować nad swoimi niezwykłymi zdolnościami. Dylematy natury moralnej z jakimi musi się borykać ośmiolatka, a przede wszystkim jej zrozumienie dla faktu, że za wielką mocą idzie też wielka odpowiedzialność, ukazane zostały nader przekonująco. Ogólnie rzecz biorąc kreowanie postaci wyszło Kingowi tradycyjnie już bardzo dobrze i w tym aspekcie (poza może nieco przerysowanym Rainbirdem) nie ma się do czego przyczepić. Parę niedociągnięć wyłapać można za to w warstwie fabularnej, gdzie momentami troszeczkę zgrzyta i niektóre z rozwiązań wydają się nieco naciągane lub po prostu naiwne. Trzeba jednak wziąć poprawkę na fakt, że książka napisana została w 1980 roku i być może po prostu w pewnych drobnych kwestiach nie do końca wytrzymała próbę czasu. Na szczęście na owe mankamenty można śmiało przymknąć oko, nie tracąc przy tym przyjemności z czytania. „Podpalaczka” to w gruncie rzeczy dość przygnębiająca historia opowiadająca o dążeniu do wolności oraz nierównej walce jednostki z bezdusznymi i nadużywającymi władzy organizacjami rządowymi. King pokazuje jak łatwo karmiąc społeczeństwo kłamstwami takie agendy wywiadowcze mogą usprawiedliwiać swoje najbardziej nawet perfidne i zuchwałe działania. Wszystko to w imię jakże szczytnej przecież idei dobra i bezpieczeństwa ogółu.

„Podpalaczka” to kolejna książka z repertuaru Stephena Kinga, która mnie nie zawiodła. Oczywiście nie jest to najlepsza powieść z dorobku mistrza horroru, nie mieści się nawet w piątce moich ulubionych książek tego autora, niemniej jest na tyle wciągająca i dobrze napisana, żeby wystawić jej jak najbardziej pozytywną ocenę. Polecam.

6/10 - DOBRY

Dwudziestodwuletni Andy McGee poznał swoją żonę Vicky podczas (jak się wydawało) niewinnego eksperymentu przeprowadzonego na uczelni. Doświadczenie miało polegać na wstrzyknięciu ochotnikom rzekomo nieszkodliwego halucynogenu zwanego „Próbą Sześć”. W rzeczywistości jednak sam eksperyment sponsorowany był przez odłam CIA - tajną organizację rządową zwaną...