Monografia przybliżająca dzieje, zabytki i tradycje kościoła św. Jana Chrzciciela w Orawce powstała dzięki widocznemu w pracy dużemu zaangażowaniu jej Autorek, które pozyskały niezbędne dane na drodze kwerend, rozmów i wywiadów oraz rewizji dotychczasowych opracowań. Opowieść o kościele w Orawce toczy się tu wokół zasłon liturgicznych – zabytku rzadkiego i cennego, a równocześnie na tyle niedopracowanego, że na przykład ich typologia proponowana w monografii opiera się na wzorach wypracowanych na gruncie niemieckim. W pracy widoczna jest obszerna materia badań, dobrze zaprezentowana i jasno wynikająca z różnych dróg powiązań omawianych zasłon – od tropów historycznych, przez etnograficzne i historycznosztuczne.

Kościół św. Jana Chrzciciela w Orawce należy do najcenniejszych polskich zabytków architektury drewnianej. Autorki monografii przybliżają go w kontekście warunków jego powstania i rozwoju. Pokazują, jak na jego dzisiejszy kształt wpłynęła historia regionu. Zwracają uwagę na ważną kwestię międzykulturowości, przenikanie się różnych tradycji: węgierskich, słowackich, polskich i wołoskich [...]. Wśród omawianych dekoracji szeroko analizowane są kurtyny liturgiczne. Ich kulturowa, etnograficzna wartość wiąże się zarówno z tym, co przedstawiają, jak i tym, jaką funkcję spełniają w roku liturgicznym. Monografia pokazuje, jak ważne dla kultury są obiekty symboliczne i funkcjonalne, ukształtowane w toku zmiennej historii i zaangażowania w przestrzeń religii. Historia zasłon i ich znaczenie, sumiennie przybliżone przez Autorki monografii, opowiada o kształtowaniu pewnej społeczności, o formowaniu się tradycji, o rytmie życia koncentrującego się wokół wydarzeń związanych z obrzędowością religijną (z recenzji dr hab. Beaty Bigaj-Zwonek, prof. Akademii Ignatianum).