Lata 1905 - 1939 stanowiły bez wątpienia najbarwniejszy okres w rozwoju polskiej historiografii dotyczącej epoki napoleońskiej. Powstały wówczas prace, które ze względu na swoją wartość merytoryczną i piękno stylu do dziś pozostają niedoścignionymi wzorcami. Książka, którą trzymają Państwo w rękach, należy do tego znakomitego grona. Profesor Andrzej Zahorski nazwał ją Ostatnią, przed drugą wojną światową, wybitną książką o czasach napoleońskich. Jednocześnie wciąż jest to monografia nieznana szerszemu kręgowi Czytelników. Do dziś pozostaje niedoceniona, a może wręcz zapomniana.
Do tego stanu rzeczy przyczynił się wybuch II wojny światowej (książka ukazała się drukiem na krótko przed rozpoczęciem kampanii wrześniowej). Hitlerowcy nie mogli pozostać obojętni wobec pracy w korzystnym świetle pokazującej postać saskiego władcy, który starał się przeciwstawić agresywnym poczynaniom Prus. Niemal cały nakład został zniszczony przez najeźdźców. Zachowało się jedynie ok. 100 egzemplarzy wczas rozesłanych. Dziś pozostają one dostępne tylko w najważniejszych polskich bibliotekach. Sytuacja powojenna również nie sprzyjała wznowieniu dzieła. Jego temat nie mieścił się w zakresie zagadnień faworyzowanych przez historiografię marksistowską. Dotyczył przecież osoby feudalnego władcy, Sasa (a więc Niemca),w dodatku żarliwego katolika. Dziś nie ma już podobnych ograniczeń.