Autor Lou Carter stworzył genialną modernistyczną bajkę łącząca dwa światy baśniowe: Czerwonego Kapturka oraz Były sobie świnki trzy.
W obydwu bajkach występuje zły wilk.

W tej najnowszej wersji karykatura wilka stwarza wrażenie jako kogoś w rezultacie dobrodusznego.
Jego postać pokazana jest bardzo humorystycznie. Wilk występuje tu jakby w teatrze jako aktor w dwóch sztukach . Jest to dość trudne dla niego zadanie zdążyć idealnie na swoje wejście do danej bajki.
A ,że naprawdę wręcz niemożliwością jest się znaleźć w dwóch miejscach jednocześnie, powoduje to nie mały mętlik i chaos.
Wilk żyje w wiecznym biegu. Jest totalnie wykończony biegając z planu na plan. Spóźnia się do chuchania i dmuchania u trzech świnek, które nie są dla niego miłe z tego powodu. Ale wykonuje swoje zadanie i stamtąd zasuwa wprost do chatki babci, by zdążyć przed wizytą Czerwonego Kapturka.
Wszyscy są dla niego niesympatyczni i mają ciągle pretensje. Wilczysko dwoi się i troi, by móc odegrać swoją rolę należycie.
Wreszcie poddaje się, ma dość. Ogłasza wszem wobec ,że od tej pory nie ma już złego wilka w żadnej z tych bajek i niech wszyscy radzą sobie sami.
Właśnie sami. A czy to będzie takie łatwe, jak się wszystkim zrzędom wydawało?
Nawet wołanie na pomoc smoka, na nic się zdaje.

I co się dalej stało z wilkiem na bezrobociu?
Czy przedstawienie obydwu bajek poniosło totalną porażkę?
Czy jest choć iskierka nadziei ,że obydwie bajki nie poniosą klęski ostatecznie?

Tego dowiecie się po przeczytaniu tej wspaniałej lektury. A dodam, że obrazki są prześliczne.
I jest co oglądać, a nawet się pośmiać.

Morał z książeczki wyraża się w sposób jednoznaczny. Każdy w życiu odgrywa jakąś rolę.
Tylko w jedności jest siła. Trzeba umieć pracować zespołowo, a wszystko się uda.
Nie można boczyć się na nikogo ,tylko wzajemnie się wspierać.

Dla mnie i moich dzieciaków wilk - jako aktor w przedstawieniach bajkowych okazał się wyjątkowo sympatyczną osobą, jeżeli można tak powiedzieć.
Życzę Wam, jeżeli już , spotkania tylko z tego typu wilkami w przyszłości, a wszystko się poukłada.

Autor Lou Carter stworzył genialną modernistyczną bajkę łącząca dwa światy baśniowe: Czerwonego Kapturka oraz Były sobie świnki trzy.
W obydwu bajkach występuje zły wilk.

W tej najnowszej wersji karykatura wilka stwarza wrażenie jako kogoś w rezultacie dobrodusznego.
Jego postać pokazana jest bardzo humorystycznie. Wilk występuje tu jakby w teatrze jako aktor w dwóch...

Ulubioną bajką syna do opowiadania przed snem jest Czerwony kapturek. Zastanawialiście się kiedyś co by było gdyby zabrakło w niej jednego z głównych bohaterów? Ba! Gdyby zabrakło go też w innych bajkach?
Wyobraźcie sobie, że jesteście Wielkim Złym Wilkiem. Macie głowę pełną obowiązków, bo przecież trzeba zjeść babcię zanim dotrze do niej Czerwony Kapturek, a tu trzy świnki jeszcze mają domy niezdmuchnięte! Ciągłe poganianie i pretensje... I nagle basta! Macie dość. Wilk tak właśnie zrobił. Zmęczony natłokiem spraw zwyczajnie poszedł na bajkową emeryturę. Jednak czy na długo? Czy inni bohaterowie poradzą sobie gdy Wilka zabraknie?

To fajna, niezbyt długa opowieść o wsparciu oraz o przyjmowaniu pomocy, o nie wywieraniu presji i zrozumieniu. Czasem może się wydawać, że ktoś jest do czegoś wręcz stworzony, nie oznacza to jednak, że nie możemy go wesprzeć. Wystarczy odrobina emaptii ❤️

Miałam tą książkę na oku już od jakiegoś czasu i przyznam, że wyobrażałam ją sobie nieco inaczej. Czy to źle? Nie powiedziałbym. Jest pełna humoru i ładnych ilustracji, wydaje się być jednak lekko haotyczna, ale w końcu nie trudno o haos, gdy główny bohater odchodzi😉 to zdecydowanie ją broni 😁 no i do tego spodobała się Młodemu. Zaczęliśmy nawet opowiadać sobie bajki bez Wilka, ale stwierdził że to bez sensu 😂
Jest jeszcze książka o smoku, a raczej bez niego 🤭 napewno po nią sięgniemy ❤️

Ulubioną bajką syna do opowiadania przed snem jest Czerwony kapturek. Zastanawialiście się kiedyś co by było gdyby zabrakło w niej jednego z głównych bohaterów? Ba! Gdyby zabrakło go też w innych bajkach?
Wyobraźcie sobie, że jesteście Wielkim Złym Wilkiem. Macie głowę pełną obowiązków, bo przecież trzeba zjeść babcię zanim dotrze do niej Czerwony Kapturek, a tu trzy...

Według Wikipedii smok to: „fikcyjne stworzenie najczęściej wyobrażane w postaci olbrzymiego i lotnego gada obdarzonego zdolnością ziania ogniem. Występuje on w licznych mitach, legendach, literaturze, filmach i grach”. Może być symbolem pozytywnym uosabiając autorytet i potęgę czy będąc alegorią wiedzy oraz negatywną będąca personifikacją zła, zniszczenia, ludzkich lęków i ciemnej strony osobowości. W książce dla dzieci pt. „W tej bajce nie ma złego smoka” spotykamy to drugie, porywające księżniczkę i walczące z dzielnym rycerzem stworzenie, które w pewnym momencie ma dość bycia tym złym i postanawia diametralnie odmienić swój los. Okazuje się, że nie jest to prosta sprawa, ponieważ w żadnej z odwiedzanych przez niego baśniach nie ma dla niego miejsca! Nie jest on potrzebny ani Złotowłosej, ani Jasiowi i Małgosi, a już na pewno nie Czerwonemu Kapturkowi. Zdesperowany postanawia na siłę pomóc wspinającemu się po magicznej fasoli chłopcu powodując zamieszanie, z jakim ani baśniowy, ani realny świat nie miał nigdy do czynienia! Lou Carter wymyślił historię, która wykorzystując klasyczne baśnie tworzy nową i kompletnie nieprzewidywalna opowieść i udowadnia, że zawsze warto walczyć o swoje marzenia i każdy, nawet zły bohater ma szansę się zmienić, jeśli naprawdę tego pragnie. Całość jest fantastycznie zobrazowana przez Deborah Allwright i posiada naprawdę urzekającą będącą integralną częścią tej opowieści szatę graficzną. Użycie różnych rodzajów i rozmiarów czcionki, umiejscowienie tekstu w różnych miejscach zajmujących całe strony ilustracji - to strzał w dziesiątkę. Jest dynamicznie, kolorowo i nieprzewidywalnie, choć z wykorzystaniem postaci znanych każdemu dziecku. I Smok, i czytelnicy są zadowoleni.

Według Wikipedii smok to: „fikcyjne stworzenie najczęściej wyobrażane w postaci olbrzymiego i lotnego gada obdarzonego zdolnością ziania ogniem. Występuje on w licznych mitach, legendach, literaturze, filmach i grach”. Może być symbolem pozytywnym uosabiając autorytet i potęgę czy będąc alegorią wiedzy oraz negatywną będąca personifikacją zła, zniszczenia, ludzkich lęków i...

Czarnych charakterów nikt nie lubi. Ba! Każdy wiesza na nich psy, albo wilki, bo tych w roli złego bohatera występuje zdecydowanie więcej. Niekochani, niedoceniani, nikt się nimi nie zachwyca, nikt nie spojrzy łaskawszym okiem, co najwyżej postraszą nimi dzieci… Oj, ciężki ten los czarnych charakterów…

Mamy tendencję do lukrowania rzeczywistości, dmuchania ochronnych baniek, przez które żadne zło, niesprawiedliwość czy niesubordynacja nie mają prawa przeniknąć. Są tacy, którzy najchętniej chwyciliby za gumkę i wytarli z literatury wszystkie złe postacie. Ale czy to rzeczywiście słuszny kierunek?

Z ogromną dozą humoru do tego zagadnienia podchodzi Lou Carter sprawiając, że niedoceniany i fatalnie traktowany przez współtowarzyszy bajek Duży Zły Wilk strzela focha i odchodzi. Genialna sprawa taka bajka bez złego wilka, tylko co teraz? Kto zdmuchnie domki trzem małym świnkom, kto zastawi zasadzkę na Czerwonego Kapturka? Przedstawiciele różnych bajek łączą się by wspólnie podołać zadaniom Dużego Złego Wilka i udowodnić mu, że świetnie sobie bez niego poradzą. Ale czy rzeczywiście tak łatwo dmuchać i chuchać na domki świnek?

„W tej bajce nie ma złego wilka” to przewrotna i pełna humoru historia, która dąży do stworzenia zupełnie nowej bajki, w której każdy bohater zostaje doceniony, a w miejsce nieustannych pretensji pojawia się współpraca. Autorka poprzez tę lekką opowiastkę przekonuje, że każdy jest ważny i ma istotną rolę do spełnienia, a odrobina życzliwości jeszcze nikomu nie zaszkodziła 😊

Tekstu, jak to w picturebooku, nie ma wiele, ale jest go wystarczająco by stanowił spójną i przyjemną całość. A jego równoważnym towarzyszem są bajeczne ilustracje Deobory Allwright. Duże, wyraziste, kolorowe, z humorystycznym sznytem doskonale prowadzą tę opowieść.

Książka wzbogaciła ofertę @wydawnictwo_dwukropek i zajęła zaszczytne miejsce koło swej poprzedniczki „W tej bajce nie ma smoka”.

Czarnych charakterów nikt nie lubi. Ba! Każdy wiesza na nich psy, albo wilki, bo tych w roli złego bohatera występuje zdecydowanie więcej. Niekochani, niedoceniani, nikt się nimi nie zachwyca, nikt nie spojrzy łaskawszym okiem, co najwyżej postraszą nimi dzieci… Oj, ciężki ten los czarnych charakterów…

Mamy tendencję do lukrowania rzeczywistości, dmuchania ochronnych...

Zły Wilk ma pełne ręce roboty, biega od bajki do bajki, raz po raz musi wykorzystywać ogrom energii aby zdmuchiwać domy trzech mały świnek, aby już po chwili biec na złamanie karku do domku Babci, aby zdążyć przed Czerwonym Kapturkiem. Na domiar złego, pozostali bohaterowie zupełnie nie rozumieją jego zabiegania i z wyrzutami reagują na jego ciągłe spóźnienia. W końcu Wilk postanawia zrezygnować
z posady Dużego Złego Wilka! Początkowo bohaterowie, myślą, że to nic strasznego, a oni bez problemu poradzą sobie bez niego. Nic bardziej mylnego. Szybko przekonują się, że niełatwo jest być Dużym Złym Wilkiem i nie jest im w stanie pomóc nawet zaprzyjaźniony Smok. Czy Wilk wróci do bajek dzięki namowom przyjaciół? Nie będę Wam zdradzać, abyście sami mogli się o tym przekonać.

Ta przepięknie i kolorowo zilustrowana pozycja, to doskonała zachęta do spojrzenia na klasyki z innej perspektywy. Znajdziecie w niej znanych i lubianych przez dzieci bohaterów oraz niesztampową pełną humoru, krótką fabułę. Książka jest starannie wydana, na połyskliwym, aksamitnym papierze. Dodatkowo płynie z niej szalenie ważne przesłanie, że wspólnie można więcej niż w pojedynkę :)

Zły Wilk ma pełne ręce roboty, biega od bajki do bajki, raz po raz musi wykorzystywać ogrom energii aby zdmuchiwać domy trzech mały świnek, aby już po chwili biec na złamanie karku do domku Babci, aby zdążyć przed Czerwonym Kapturkiem. Na domiar złego, pozostali bohaterowie zupełnie nie rozumieją jego zabiegania i z wyrzutami reagują na jego ciągłe spóźnienia. W końcu Wilk...