Tajemnicze światło na niebie był to stały motyw w tej serii. Stanowił on drogowskaz dla bohaterów. W końcu jednak przyszedł czas na wyjaśnienie czym jest ono naprawdę.

Wiktoria i Bajka kontynuują wyprawę w poszukiwaniu dziewczynki. Tym razem towarzyszą im też bohaterowie poznani w poprzednich tomach. Są coraz bliżej źródła tajemniczego światła.

Początkowo byłem rozczarowany rozwiązaniem zagadki światła. Wydało mi się ono zbyt banalne. Szybko jednak zdałem sobie sprawę, że był to zamierzony efekt mający na celu wywołać podobne emocje u bohaterów, jak i u czytelnika. Miłym zaskoczeniem jest pewien zwrot akcji, który jednak jest dosyć niejednoznaczny.

Tym razem w tomie przeważają sceny obyczajowe. Pokazane są interakcje między postaciami, dzięki czemu czytelnik może bardziej się z nimi zżyć. Szczególnie dobrze to działa w paru dosyć dramatycznych scenach.

Ciekawym motywem są sny bohaterów. Warto szczególnie zwrócić uwagę na fantazję Wiktorii, której pokazują, że dalsza znajomość z Bajką może być problematyczna.

Rysunki są bardzo proste, ale jednocześnie dobrze pasują do opowieści dla młodszego czytelnika. Jest tu parę bardzo ładnych kadrów jak chociażby ten z bohaterami podziwiającymi światła na niebie.

Jeśli ktoś spodziewa się niewiadomo jakiego zaskoczenia może być rozczarowany. Po chwili namysłu doszedłem do wniosku, że bardzo odpowiada mi zaproponowane rozwiązanie. Zastanawia mnie tylko w którą stronę pójdzie dosyć niejednoznaczne zakończenie.

Tajemnicze światło na niebie był to stały motyw w tej serii. Stanowił on drogowskaz dla bohaterów. W końcu jednak przyszedł czas na wyjaśnienie czym jest ono naprawdę.

Wiktoria i Bajka kontynuują wyprawę w poszukiwaniu dziewczynki. Tym razem towarzyszą im też bohaterowie poznani w poprzednich tomach. Są coraz bliżej źródła tajemniczego światła.

Początkowo byłem...

“Bajka na końcu świata” to pełna przygód, fantastyczna historia. Osadzona jest jednak w świecie smutnym, pustym i wydawać by się mogło, pozbawionym nadziei. Jednak jeśli istnieje choć iskierka nadziei na lepsze jutro i na udane zakończenie, Wiktoria i Bajka z pewnością się nie poddadzą.

Ciężko pisać o pojedynczych komiksach, dlatego zdecydowałam się przedstawić tom 5, 6 i 7 w jednym poście i bez spoilerów, dlatego żeby Was zachęcić, a nie odsyłać do recenzji pierwszego tomu.

Za mną już kolejne tomy zmagań w tym nieprzyjaznym świecie. “Odległe krainy”, “Operacja Trufla” oraz “Ognie na niebie” nieco rozwinęły wątek zagłady świata, ale wciąż wszystko jest zagmatwane i niewyjaśnione. Współczuję głównej bohaterce Wiktorii, która musi podołać temu wszystkiemu sama. Jednak czy jest tak naprawdę sama? Z początku była tylko ona i Bajka (czworonożna przyjaciółka),ale im dalej w historię tym pojawia się coraz więcej fantastycznych (dosłownie) postaci. Uwielbiam je! Niektóre tomy przepełnione są pustką, inne aż kipią od niecodziennych spotkań i nowych doświadczeń Wiktorii i Bajki.

Dziewczynkę i jej przyjaciółkę spotyka po drodze także wiele rozczarowań, smutków, rozstań i impulsywnych decyzji, których wszyscy po chwili będą żałować. “Bajka na końcu świata” to opowieść nie tylko o przetrwaniu, ale o ogromnej odwadze, sile ducha i dążeniu do marzeń w postapokaliptycznym świecie, w którym wydaje się, że nic już nie pozostało.

Bajka to też dobry komiks na wprowadzenie dzieciaków do tego ogromnego świata ilustracji, jednak zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdemu młodemu czytelnikowi spodoba się ta konkretna tematyka komiksów. Mojej córce się podoba, ale ona jest wychowana z fantastyką od urodzenia i jest niezwykle otwarta na różne tematy. Często im dziwniejsze i bardziej pokręcone, tym lepiej. Bajka niezwykle przypadła jej do gustu. Przecież jest Bajka, są inne przedziwne stworzenia, jest straszny klimat i arcyważna misja. Czego chcieć więcej?

“Bajka na końcu świata” to pełna przygód, fantastyczna historia. Osadzona jest jednak w świecie smutnym, pustym i wydawać by się mogło, pozbawionym nadziei. Jednak jeśli istnieje choć iskierka nadziei na lepsze jutro i na udane zakończenie, Wiktoria i Bajka z pewnością się nie poddadzą.

Ciężko pisać o pojedynczych komiksach, dlatego zdecydowałam się przedstawić tom 5, 6 i...

Wszyscy znamy biblijną przypowieść o trzech mędrcach ze wschodu, podążających śladem jasnej gwiazdy na niebie w wiadomym celu... Analogiczna sytuacja stała się także motywem przewodnim najnowszej, siódmej już odsłony komiksowej serii „Bajka na końcu świata”, tyle że w nieco zmienionych okolicznościach, gdy oto zamiast mędrców mamy małą dziewczynkę i psa, a biblijną scenerię zastępuje apokaliptyczny świat. Reszta się zgadza... - no, prawie zgadza:)

„Ognie na niebie” - tak nosi tytuł ten komiks, przedstawiający dalszą drogę Wiktorii i psa Bajki, którzy wraz z nowo poznanymi towarzyszami przemierzają świat po wybuchu w poszukiwaniu rodziców dziewczynki. A wiodą ich tajemnicze światła na niebie, które dają nadzieję - bardzo potrzebną nadzieję wobec trudów podróży z zimnem, brakiem jedzenia i długą wędrówką na czele. Wtedy na horyzoncie pojawia się dom, który może okazać się wybawieniem dla naszych podróżników... Czy aby jednak na pewno...?

Komiks ten stanowi kolejną udaną, klimatyczną i łączącą w perfekcyjny sposób komedię, bajkę i apokaliptyczną fantastykę w spójną całość, odsłonę znakomitego cyklu Marcina Podolca. Odsłonę niezwykle ważną, gdyż zwiastującą ósmą i zarazem ostatnią już część tej serii, którą z pewnością poznamy na przestrzeni najbliższych kilkunastu miesięcy. I to wyraźnie czuje się podczas tej lektury, co nadaje jej niezwykłego wyrazu, jak i też w jakiejś mierze smuci, że powoli zmierzamy do końca. Na szczęście mamy jeszcze ten niniejszy i kolejny tom.

Fabułę tej opowieści znaczy droga bohaterów, którzy oczywiście przeżywają podczas niej wiele niezwykłych przygód, mijają zniszczone lasy, kratery i pozostałości po dawnych miastach, spotykają przedziwnych zwierzęcych ocaleńców, jak i wreszcie zauważają niezwykłe światła na niebie, które prowadzą ich do pewnej chatki. Oczywiście każdą ze stron wypełnia humor, żart i komediowe akcenty - takie ciepłe, bazujące nieco na ujmującym cwaniactwie i prostej naiwności dziecka i psa, którzy wciąż wierzą w cel swojej podróży. Jest oczywiście i akcja - niespieszna, ale za to jakże intrygująca na gruncie misternie budowanego napięcia...

Oczywiście nie mogło zabraknąć tu tej jakże charakterystycznej, bajkowej, wcale nie najładniejszej według standardów, ale jednak pięknej, ilustracyjnej szaty autorstwa Marcina Podolca. To prosta forma, szczypta ciepłej karykatury, niezwykle komediowy charakter każdego kadru oraz idealnie dobrane do danej sekwencji wydarzeń, kolory. I jest w tym coś naprawdę iście magicznego, co nas bawi, cieszy i też wzruszy tymi obrazami.

Bawią nas, cieszą i poruszają również główni bohaterowie tego komiksu – dziewczynka i pies, których łączy przyjaźń, zaufanie i to, że wspólnie łatwiej jest wierzyć w to, że ta cała ich długa i zagmatwana podróż skończy się dobrze. A nawet jeśli pojawia się wątpliwość, to we dwoje łatwiej ją odegnać, odrzucić gdzieś na bok i śmielej spojrzeć przed siebie. Bajki i Wiktorii nie można nie pokochać – po prostu.

Lektura tej opowieści to zabawa, wielka przyjemność i uśmiech – czasami taki z dobrego żartu, czasami zaś z lekką nutką wzruszenia. Niemniej nie mogę oprzeć się wrażeniu, że w przypadku tej najnowszej części jest nieco inaczej – bardziej dostojnie, poważnie i chyba też emocjonalnie, co być może wiąże się ze świadomymi rozwiązaniami autora, ale być może i z naszymi podświadomymi odczuciami, że to już prawie koniec tego świetnego cyklu.

Panie Marcinie – kieruję wielkie słowa uznania i podziękowania za „Ognie na niebie” i za wszystkie poprzednie części tej opowieści, która chyba okazała się czymś znacznie większym i ważniejszym, niż tylko komiksową bajką dla dzieci. To uniwersalna opowieść o przyjaźni, nadziei i poświęceniu dla drugiej osoby, którą zachwyca tak najmłodszych, jak i dorosłych. I taki jest właśnie ten niniejszy komiks, do którego to poznania gorąco was zachęcam.

Wszyscy znamy biblijną przypowieść o trzech mędrcach ze wschodu, podążających śladem jasnej gwiazdy na niebie w wiadomym celu... Analogiczna sytuacja stała się także motywem przewodnim najnowszej, siódmej już odsłony komiksowej serii „Bajka na końcu świata”, tyle że w nieco zmienionych okolicznościach, gdy oto zamiast mędrców mamy małą dziewczynkę i psa, a biblijną scenerię...

DOM NA KOŃCU ŚWIATA

Omawiając ostatnie nowości od Kultury Gniewu przy okazji „Incela” pisałem, że to chyba najlepszy polski komiks, jaki czytałem w tym roku. Za to „Bajka na końcu świata” to zdecydowanie najlepsza rodzima seria komiksowa dla młodych czytelników właściwie od wielu lat. I każdy tom, a najnowszy nie jest tu żadnym wyjątkiem, jedynie potwierdza jej klasę i udowadnia raz za razem z jak świetną rzeczą mamy tu do czynienia.

Wiktoria, Bajka i cała reszta ich szalonej ekipy nadal wędruje za światłem. Problem w tym, że niektórzy coraz bardziej zaczynają wątpić w sens tego wszystkiego, tym bardziej, gdy zaczyna brakować jedzenia, a na domiar złego spada śnieg. Nie mogąc znaleźć pożywienia, nie wiedząc właściwie co teraz zrobić, nas bohaterowie kontynuując swoją wędrówkę i starając się nie tracić ducha, w końcu natrafiają na dom. Ale czy będzie on dla nich ratunkiem?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/06/bajka-na-koncu-swiata-7-ognie-na-niebie.html

DOM NA KOŃCU ŚWIATA

Omawiając ostatnie nowości od Kultury Gniewu przy okazji „Incela” pisałem, że to chyba najlepszy polski komiks, jaki czytałem w tym roku. Za to „Bajka na końcu świata” to zdecydowanie najlepsza rodzima seria komiksowa dla młodych czytelników właściwie od wielu lat. I każdy tom, a najnowszy nie jest tu żadnym wyjątkiem, jedynie potwierdza jej klasę i...

Wreszcie doczekałam się kolejnego 7 tomu BAJKI NA KOŃCU ŚWIATA! A teraz, gdy już OGNIE NA NIEBIE za mną, pozostaje mi czekać na ostatnią odsłonę tej pięknej, czułej serii komiksowej dla dzieci 8. OTWARTE DRZWI. Jestem niesamowicie ciekawa, jak Marcin Podolec zakończy swoje dzieło - mam nadzieję, że będzie to mądre, czułe zwieńczenie opowieści o dziewczynce i psie, które razem idą przez postapokaliptyczny świat.
OGNIE NA NIEBIE zapowiadają finisz, czytelnik dostrzega, że ta historia zmierza do celu, do mety. Z jednej strony jest to ekscytujące, a z drugiej smutne, bo przywiązaliśmy się do bohaterów (mam nadzieję, że będą powstawać dodatki do tej serii, takie jak BAJKA I JEJ GANG).
Tak jakoś się stało, że Marcin Podolec razem ze swoją BAJKĄ wywołali uśmiech na mojej twarzy. Jest też strach przed tym, co autor zgotuje swoim bohaterom i wzruszenie, które pojawia się zawsze, gdy rysownik pokazuje psią wierność i niezachwianą przyjaźń.
Jednak BAJKA NA KOŃCU ŚWIATA nie podoba mi się tylko fabularnie, ale także ilustratorsko. Przepadłam w kolorach i kształtach, w tym, jak wygląda Wiktoria i moja ulubienica Ćma. Sama Bajka jest zaś prostą psiną, właśnie taką, o jakiej można marzyć. OGNIE NA NIEBIE pięknie oddają melancholię, poczucie zagubienia i ciągłe patrzenie w górę, szukanie drogi do domu. Zauważalny jest także kres, ostateczność, przeznaczenie przed którym nie można się ukryć. Czy to dziecko i ten pies wreszcie dojdą tam, gdzie chcą? Czy odnajdą światło, ciepły koc, pełną miskę... miłość?
Bardzo polecam całą serię, bo oczywiście możecie czytać wybiórczo, ale wiele stracicie. Tutaj liczy się każdy tom, nawet te przejściowe, które mogą wydać się niepotrzebne. Ja mam swoich ulubieńców, ale to całość robi wrażenie - kompletna opowieść uwodzi.... a kompletna będzie, gdy doczekam się tomu 8.

co teraz? gdy już zaszliśmy tak daleko?
7/10
tom 7
BAJKA BA KOŃCU ŚWIATA
krótkie gatki
Wydawnictwo Kultura Gniewu

Wreszcie doczekałam się kolejnego 7 tomu BAJKI NA KOŃCU ŚWIATA! A teraz, gdy już OGNIE NA NIEBIE za mną, pozostaje mi czekać na ostatnią odsłonę tej pięknej, czułej serii komiksowej dla dzieci 8. OTWARTE DRZWI. Jestem niesamowicie ciekawa, jak Marcin Podolec zakończy swoje dzieło - mam nadzieję, że będzie to mądre, czułe zwieńczenie opowieści o dziewczynce i psie, które...

Fajny komiks. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajny komiks. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam