Odyn i magiczne runy

Jak bardzo bylibyście się w stanie ugiąć, by zyskać wiedzę, której pożądaliście bardzo długo?

Odyn pragnie powstrzymać Ragnarök. W tym celu doskonali się w każdej sztuce, szuka każdego skrawka wiedzy, który może mu w tym pomóc.

Jedynym z niedostępnych dla niego arkan, jest magia seid.

Dotychczas bezustannie różnymi sposobami namawiał piękną Freję do pomocy w nauce. I za każdym razem słyszał słowa odmowy. Stawiając na ostateczność Wszechojciec decyduje się wybudować Walhallę- wielką posiadłość, w której zbierać się będą najwięksi wojownicy, by w dniu Ragnaröku stawić czoła zagrożeniu u boku bogów.

Freja, dowiedziawszy się o tym pomyśle, w końcu zgadza się uczyć Odyna. Stawia jednak warunek- połowa wojowników przybyłych do Asgardu ma trafić do jej pałacu.

Postawiony przed takim ultimatum Ojciec Bogów przystaje na jej warunki i wkrótce rozpoczyna naukę.

Drugą część książki stanowi bardzo ciekawy opis nordyckich run. Dowiemy się skąd wzięła się współczesna wiedza na ich temat, poznamy początki tego niezwykłego pisma i znaczenie run. Prześledzimy również sposób w jaki zmieniały się przez minione stulecia, by stać się taką wersją, jaką znamy dzisiaj.

Z każdym kolejnym tomem mitologi nordyckiej jeszcze mocniej zakochuję się w ich sagach, wierzeniach i zwyczajach, a kolejnych tomików wyczekuję jeszcze silniej. Oby ta seria dalej szła w tym kierunku, bo każda kolejna książka jest lepsza od poprzedniej ♥️

Jak bardzo bylibyście się w stanie ugiąć, by zyskać wiedzę, której pożądaliście bardzo długo?

Odyn pragnie powstrzymać Ragnarök. W tym celu doskonali się w każdej sztuce, szuka każdego skrawka wiedzy, który może mu w tym pomóc.

Jedynym z niedostępnych dla niego arkan, jest magia seid.

Dotychczas bezustannie różnymi sposobami namawiał piękną Freję do pomocy w nauce. I za...

Zabieganie o sekrety magii bogini Freji jako główny wątek tomu. Nie mogło więc zabraknąć podobnej tematyki w części o ciekawostakach ze swiata wikingów. Tym razem twórcy wzięli na tapetę runiczny alfabet - narzędzie nie tylko do porozumiewania się, ale i mające charakter magiczno-rytualny.

Zabieganie o sekrety magii bogini Freji jako główny wątek tomu. Nie mogło więc zabraknąć podobnej tematyki w części o ciekawostakach ze swiata wikingów. Tym razem twórcy wzięli na tapetę runiczny alfabet - narzędzie nie tylko do porozumiewania się, ale i mające charakter magiczno-rytualny.

Odyn wciąż pragnąć poznać tajniki magii seid zgadza się na warunki Freji i od tej pory połowa wojowników wędrujących do Walhalli, będzie wędrowała do nowego pałacu Freji. Odyn rozwija swoje magiczne moce i kiedy jest gotowy, odwiedza Yggdrasill, aby poznać jeszcze potężniejszą magię – runy. Wszystko to, aby uchronić siebie i innych bogów przed ragnarokiem.

Część popularnonaukowa traktuje o runach i języku wikingów.

Wszystkie opowieści z mitologii nordyckiej od Hachette ostatnio prowadzą nieubłaganie do ragnarok. Już nie mogę się doczekać opisu statku wykonanego z paznokci pełnego umarłych pod wodzą Hel atakujących Asgard :)

Odyn wciąż pragnąć poznać tajniki magii seid zgadza się na warunki Freji i od tej pory połowa wojowników wędrujących do Walhalli, będzie wędrowała do nowego pałacu Freji. Odyn rozwija swoje magiczne moce i kiedy jest gotowy, odwiedza Yggdrasill, aby poznać jeszcze potężniejszą magię – runy. Wszystko to, aby uchronić siebie i innych bogów przed ragnarokiem.

Część...

Tom traktuje o specyficznym wydarzeniu – chwili, w której Odyn postanawia zawisnąć na szubienicy, by doświadczyć śmierci i zgłębić tajemnicę run. To całkiem dobra, krótka przygoda, w której kolejny raz potowarzyszymy Wszechojcu w drodze do wiedzy.

No właśnie – kolejny raz. Nie da się już przymykać oczu na ciągłe poszukiwania tego najwyższego z bogów. Z każdym kolejnym tomem dowiaduje się on coraz więcej, staje się coraz silniejszy, a jednak… niewiele to wnosi. Być może problemem jest tu niezbyt dobrze odwzorowany w psychice i wyglądzie bohaterów upływ czasu? Mam wrażenie, że Odyn z początków istnienia świata oraz ten z jego końca to postać o takiej samej sile i podobnych intencjach. Moim zdaniem to błąd.

Tom traktuje o specyficznym wydarzeniu – chwili, w której Odyn postanawia zawisnąć na szubienicy, by doświadczyć śmierci i zgłębić tajemnicę run. To całkiem dobra, krótka przygoda, w której kolejny raz potowarzyszymy Wszechojcu w drodze do wiedzy.

No właśnie – kolejny raz. Nie da się już przymykać oczu na ciągłe poszukiwania tego najwyższego z bogów. Z każdym kolejnym...