Odyn przez swoje postępowanie sam doprowadza do historii, której chce uniknąć. To jego niesprawiedliwość wobec Lokiego doprowadza do Ragnarok. Jako najmądrzejszy z bogów powinien inaczej postąpić z bratem krwi.
Bardzo ciekawa część historii wikingów, dowiadujemy się jak powstawały nazwiska w czasach wikingów.

Odyn przez swoje postępowanie sam doprowadza do historii, której chce uniknąć. To jego niesprawiedliwość wobec Lokiego doprowadza do Ragnarok. Jako najmądrzejszy z bogów powinien inaczej postąpić z bratem krwi.
Bardzo ciekawa część historii wikingów, dowiadujemy się jak powstawały nazwiska w czasach wikingów.

Chcielibyście mieć wiecznie młody wygląd i starzeć się niezauważalnie?

Dla bogów Asgardu to coś oczywistego. Dzięki jabłkom z ogrodu Idunn zachowują swój młody wygląd, jakby starość się ich nie imała.

Nie trudno więc wyobrazić sobie przerażenie jakie ich ogarnęło, gdy bogini zniknęła, a sad zaczął usychać.

Loki, wraz z Odynem i Hoenirem, udali się do Jotunhaimu nadzorować poczynania olbrzymów. Chcieli zobaczyć jak rozwija się konflikt między nimi. Mieli tylko obserwować. Gdy rozbili obozowisko wkrótce zorientowali się, że nie są w stanie przygotować mięsa. Wraz z ogromnym orłem, który władał magią, powoli znikała ich wizja kolacji.

Bóg Kłamstwa nie chciał na to pozwolić.

Porwany do domu olbrzyma zmuszony został do spełnienia brzemiennej w skutkach obietnicy. Obiecał oddać mu Idunn.

Część poświęcona życiu wikingów opowiada o rodzinie. Dowiemy się jak ważna dla nich była i co byli w stanie zrobić, by przywrócić jej honor. A nie raz wyjścia były naprawdę krwawe.

Bardzo ciekawe było szczegółowe wytłumaczenie w jaki sposób dzieciom nadawano nazwiska. Mimo swojej inności był to całkiem prosty system, który wiele mówił o ich przywiązaniu rodzinnym.

Chcielibyście mieć wiecznie młody wygląd i starzeć się niezauważalnie?

Dla bogów Asgardu to coś oczywistego. Dzięki jabłkom z ogrodu Idunn zachowują swój młody wygląd, jakby starość się ich nie imała.

Nie trudno więc wyobrazić sobie przerażenie jakie ich ogarnęło, gdy bogini zniknęła, a sad zaczął usychać.

Loki, wraz z Odynem i Hoenirem, udali się do Jotunhaimu...

Ten to ma przygody. Normalnie marionetka olbrzymów. Trzeba też przyznać, że gdyby tak nie kozakował to w większość tarapatów by się nie wplątał.

Ten to ma przygody. Normalnie marionetka olbrzymów. Trzeba też przyznać, że gdyby tak nie kozakował to w większość tarapatów by się nie wplątał.

Loki - najlepiej chyba wykreowana postać w całej serii znowu znajduje się w centrum wydarzeń. Dobrze poprowadzona fabuła, pozwalająca głębiej zajrzeć do świata bogów. Na końcu ciekawy ustęp o roli i zadaniach rodziny w świecie wikingów.

Loki - najlepiej chyba wykreowana postać w całej serii znowu znajduje się w centrum wydarzeń. Dobrze poprowadzona fabuła, pozwalająca głębiej zajrzeć do świata bogów. Na końcu ciekawy ustęp o roli i zadaniach rodziny w świecie wikingów.

Loki spędza czas w Asgardzie, będąc przybitym przez porażki w wykazaniu się wśród Asów. Kiedy myśli, że już nic się nie zmieni przybywa do niego Odyn z prośbą o pomoc w wyprawie jego i Hoenira do Jotunheimu. Wszechojciec planuje obejrzeć walkę między dwiema frakcjami olbrzymów i w razie konieczności wesprzeć tę, która okaże się bardziej przychylna Asom.

Kiedy jednak przybywają do krainy olbrzymów, czarodziej Thiazi wciąga ich (a w szczególności Lokiego) w swoje knowania odnośnie porwania Idunn – bogini opiekującej się sadem z jabłoniami, które rodzą jabłka nieśmiertelności – owoce tak potrzeba asgardzkim bogom.

Czy Loki po raz kolejny zostanie wciągnięty w kabałę, z której nie uda mu się wydostać? Czy po raz kolejny stanie się pośmiewiskiem i otrzyma niezasłużoną karę?

Co raz bardziej mi szkoda Lokiego, co raz bardziej rozumiem jego złość i gorycz w stosunku do Asów. Odyn pomimo nazwania Wszechojcem i pomimo ogromnej wiedzy, nie umie wczuć się w sytuację drugiego boga. Loki być może ściągnął to wszystko na siebie sam, ale być może jest po części i ofiarą…

Część popularnonaukowa opisuje nam społeczeństwo wikingów, podziały klanowe oraz zażyłości między grupami.

Całość trzyma poziom reszty książek z serii.

Loki spędza czas w Asgardzie, będąc przybitym przez porażki w wykazaniu się wśród Asów. Kiedy myśli, że już nic się nie zmieni przybywa do niego Odyn z prośbą o pomoc w wyprawie jego i Hoenira do Jotunheimu. Wszechojciec planuje obejrzeć walkę między dwiema frakcjami olbrzymów i w razie konieczności wesprzeć tę, która okaże się bardziej przychylna Asom.

Kiedy jednak...

Mity o Lokim mają jednaką, pozbawioną kosmologicznej głębi strukturę. Z powodu swojej pychy i złośliwej natury bóg ten robi coś okropnego, a gdy zostanie już zdemaskowany, musi ponieść konsekwencje swoich czynów i naprawić swój błąd.

Ciekawi mnie, czy czegoś go to uczy. Czy dzięki temu z każdą kolejną porażką staje się kimś lepszym? A przynajmniej innym? Wydaje mi się, że tak. Oczekuję też takiego właśnie przedstawienia Lokiego w tej wielotomowej opowieści. Tym razem Hachette dostarczyło czytelnikom kolejną przygodę złośliwego bożka, opartą na opisanym już schemacie. Mam nadzieję, że wniesie coś więcej do całej serii.

Mity o Lokim mają jednaką, pozbawioną kosmologicznej głębi strukturę. Z powodu swojej pychy i złośliwej natury bóg ten robi coś okropnego, a gdy zostanie już zdemaskowany, musi ponieść konsekwencje swoich czynów i naprawić swój błąd.

Ciekawi mnie, czy czegoś go to uczy. Czy dzięki temu z każdą kolejną porażką staje się kimś lepszym? A przynajmniej innym? Wydaje mi się, że...