Na okładce tej książki możemy zobaczyć trzy słowa - pożądanie, obsesja, kontrola. I właściwie w tych tylko słowach idealnie oddane jest, o czym jest ta książka. Autorka zrobiła to naprawdę dobrze.

Trochę obawiałam się tej książki. Myślałam, że może mi się nie spodobać. Jednak wciągnęła mnie od samego początku. Cytując klasyka - moja pierś falowała przy czytaniu. Czułam się wciągnięta w emocje bohaterów i ich toksyczne współzależności.

Na okładce tej książki możemy zobaczyć trzy słowa - pożądanie, obsesja, kontrola. I właściwie w tych tylko słowach idealnie oddane jest, o czym jest ta książka. Autorka zrobiła to naprawdę dobrze.

Trochę obawiałam się tej książki. Myślałam, że może mi się nie spodobać. Jednak wciągnęła mnie od samego początku. Cytując klasyka - moja pierś falowała przy czytaniu. Czułam się...

Och jakże mam mieszane uczucia po przeczytaniu "Daru krwi". Zastanawiam się ciągle czy napisana została w formie listu czy bardziej pamiętnika, wszystkie słowa skierowane w tekście są do męża, kochanka, stwórcy, wampira, który nie jest wymieniany z imienia. Konstancję poznajemy kiedy umierająca spotyka Drakulę, a ten obdarowuje ją swoim darem i zabiera do posiadłości jako małżonkę. Szybko, albo i niezbyt szybko, ciężko to określic bowiem na kartach powieści czas płynie ale nie jest to do końca dane odczuć czytelnikom, dziewczyna orientuje się w prawdziwej naturze swego wybawcy. Uwięziona w złotej klatce, nie posiada prawa głosu, traktowana jak niesforne dziecko czy zabawka, poddaje się jego woli aż do momentu, gdy sam postanawia przemienić kolejnych śmiertelnych a tym samym zapewnić jej, ale i sobie dodatkową rozrywkę.
Odniosłam wrażenie, że cała ta powieść to lata spędzone w objęciach tyrana, synonim tytanicznej pracy, którą ponoszą uwięzione kobiety w toksycznych związkach, uczone kiedy odejść, kiedy siedzieć cicho, kiedy ciałem załagodzić spór.
Czas i przestrzeń nie mają tu znaczenia, jest tylko relacja miłosna, wpier pomiędzy panem a Constantą, poźniej dodatkowo Magdaleną i Aleksiejem. Barwne postacie nie wspólgrają z miejscami do których się przenoszą, nie czuje się tu ani klimatu podróży, wielkich miast, nie ma tu klimatu grozy, a nawet nie odczułam tego, że Drakula faktycznie był tak niebezpieczny. Książka pisana ze strony Konstancji, opowieść widziana jej oczami w której brakuje tego czegoś, co dodaje szlifu, pociąga i wciąga. Dostajemy więc smutną historię dziewczyny pragnącej wolności i miłości. Epilog totalnie nie na miejscu, owszem mógłby coś jeszcze wnieść gdyby miał mocniejsze zakończenie. Totalnie niewykorzystany potencjał.

Och jakże mam mieszane uczucia po przeczytaniu "Daru krwi". Zastanawiam się ciągle czy napisana została w formie listu czy bardziej pamiętnika, wszystkie słowa skierowane w tekście są do męża, kochanka, stwórcy, wampira, który nie jest wymieniany z imienia. Konstancję poznajemy kiedy umierająca spotyka Drakulę, a ten obdarowuje ją swoim darem i zabiera do posiadłości jako...

ten epilog tak strasznie psuje zakończenie. W ogóle nie pasuje do całej książki.

ten epilog tak strasznie psuje zakończenie. W ogóle nie pasuje do całej książki.

Nie mogłam przestawić się na narrację drugo osobową, moim zdaniem była zbędna, rozumiem, że to miała być forma listu jednak to było ciężkie do czytania.

Nie mogłam przestawić się na narrację drugo osobową, moim zdaniem była zbędna, rozumiem, że to miała być forma listu jednak to było ciężkie do czytania.

Książka, po której spodziewałam się czegoś innego i troszkę się zawiodłam. Spodziewałam się opowieści o wampirach i opowieść o wampirach dostałam, ale rozciągniętą na kilka stuleci na zaledwie 336 stronach. Forma książki w postaci listu kierowanego do ukochanego wampira, którego uśmierciła główna bohaterka (to nie spoiler, od początku książki o tym wiadomo) jest ciekawa, ale nie do końca przypadła mi do gustu.
Mamy w książce ciekawe postaci, natomiast nie ma zbyt wiele miejsca na szczegółowe opowieści z ich życia. Jest to raczej rodzaj ogólnego wspomnienia i mamy krótki wgląd w wieki życia bohaterów.
Ogólnie jest to ciekawy zamysł i nie mogę powiedzieć, że czytało się to źle, natomiast nie jest to książka, która mnie porwała. Jest po prostu ok.

Książka, po której spodziewałam się czegoś innego i troszkę się zawiodłam. Spodziewałam się opowieści o wampirach i opowieść o wampirach dostałam, ale rozciągniętą na kilka stuleci na zaledwie 336 stronach. Forma książki w postaci listu kierowanego do ukochanego wampira, którego uśmierciła główna bohaterka (to nie spoiler, od początku książki o tym wiadomo) jest ciekawa,...

Sięgając po tę książkę zupełnie nie przewidziałam, że dostanę coś tak dobrego. Forma listu w jakiej jest napisana była dla mnie odświeżającym doznaniem. Dodatkowo nie sądziłam, że historia o wampirach może mnie jeszcze zafascynować i zachwycić, a jednak. Uczucia towarzyszące mi czytającej tę opowieść były podobne do tych, które opisuje narratorka. Nie mogę wyjść z zdziwienia i zachwytu. Samo to, że całość pochłonęłam jednym tchem z mocno bijącym sercem, mówi mi wszystko.

Sięgając po tę książkę zupełnie nie przewidziałam, że dostanę coś tak dobrego. Forma listu w jakiej jest napisana była dla mnie odświeżającym doznaniem. Dodatkowo nie sądziłam, że historia o wampirach może mnie jeszcze zafascynować i zachwycić, a jednak. Uczucia towarzyszące mi czytającej tę opowieść były podobne do tych, które opisuje narratorka. Nie mogę wyjść z...

Beznadziejna. Takiej słabej książki dawno nie miałam w ręku. Zrezygnowałam w połowie. Nie dałam rady się dalej męczyć. Zupełna strata czasu.

Beznadziejna. Takiej słabej książki dawno nie miałam w ręku. Zrezygnowałam w połowie. Nie dałam rady się dalej męczyć. Zupełna strata czasu.

Ciekawa pozycja. Nie spodziewałam się aż tylu scen erotycznych, ale w gruncie rzeczy, do historii o wampirach mi to pasowało. Zwłaszcza, że była to erotyka napisana, w moim odczuciu, ze smakiem.
Książka napisana kwiecistym językiem, ale pasowało to do bohaterów i nie utrudniało lektury, przez którą lekko się płynie.
Jedyne zastrzeżenia mam właściwie do samej końcówki, gdy bohaterowie już uwalniają się od jarzma swojego stworzyciela i... tak jakby przestają być wampirami? Niby nie przestają, ale w ogóle to nagle nie wpływa na ich życie. Magdalena idzie na studia i doradza politykom, a Aleksiej gra w teatrze... Jak niby robią to wszystko, skoro funkcjonować mogą wyłącznie po zmierzchu? W jaki sposób udaje im się uniknąć wykrycia? Ogólnie, książka byłaby lepsza bez epilogu, który właśnie wszystko psuje, bo autorka zdaje się w nim zapominać, że jej bohaterowie to nadal wampiry i być może uwolnili się z toksycznego związku, ale jednak zasady funkcjonowania ich jako istot nadal powinny obowiązywać, a ona się do tego w ogóle nie odnosi i zamiast tego serwuje nam ostatnią scenę erotyczną (całkiem dobrą, nie powiem) i... właściwie nic więcej z tego nie wynika.

Ciekawa pozycja. Nie spodziewałam się aż tylu scen erotycznych, ale w gruncie rzeczy, do historii o wampirach mi to pasowało. Zwłaszcza, że była to erotyka napisana, w moim odczuciu, ze smakiem.
Książka napisana kwiecistym językiem, ale pasowało to do bohaterów i nie utrudniało lektury, przez którą lekko się płynie.
Jedyne zastrzeżenia mam właściwie do samej końcówki, gdy...

Kolejna propozycja dla osób lubiących książki w mrocznym klimacie i przede wszystkim dla wielbicieli wampirów❤️
Swojego czasu byłam absolutnie zafiksowana na tematyce wampirów 😂 i do tej pory chętnie sięgam po tego typu książki.
Dar krwi jest o tyle ciekawą pozycją że pokazuje nam inne spojrzenie na historię chyba najsławniejszego wampira na świecie hrabiego Draculi (chociaż nw czy teraz ten tytuł nie przypada Edwardowi Cullenowi ze Zmierzchu 😅) oczami jego pierwszej narzeczonej Constanty.
Książka nie jest długa, do przeczytania w jeden dwa wieczory. Historia zawarta w książce napisana jest w formie listu Constanty do Draculi i opowiada ich wspólne życie od momentu przemiany Constanty z biednej wieśniaczki w narzeczoną króla wampirów.
Książkę czytało mi się bardzo dobrze może nie odkrywa ona ameryki, ale była sprawnie napisana i wciągająca. Całość była spójna i logiczna, forma listu dla mnie super bardzo mi się ten zabieg podobał i wg nie wpływało to na odbiór treści czy szybkość czytania.
Był to mile spędzony czas. Polecam wszystkim miłośnikom wampirów powinna wam się spodobać.

Kolejna propozycja dla osób lubiących książki w mrocznym klimacie i przede wszystkim dla wielbicieli wampirów❤️
Swojego czasu byłam absolutnie zafiksowana na tematyce wampirów 😂 i do tej pory chętnie sięgam po tego typu książki.
Dar krwi jest o tyle ciekawą pozycją że pokazuje nam inne spojrzenie na historię chyba najsławniejszego wampira na świecie hrabiego Draculi...

Red flags. Red flags everywhere! Czyli najbardziej toksyczny związek roku.
Książka prowadzona jest w rodzaju dziennika/pamiętnika głównej bohaterki i jednocześnie narratorki. Niektóre rozdziały mają tylko kilka linijek i są osobistymi przemyśleniami, a inne całymi opowieściami. Co ciekawe w swych zapiskach autorka zwraca się do "Ciebie" - swojego Pana (męża i stwórcy) jakby prowadziła z nim rozmowę. Jedynie epilog został opisany z punktu widzenia kogoś innego.
Choć książka promowana jest jako opowieść żony Draculi, nazwa ta - ani żadne z jego wielu imion - nigdy nie pada. Ten zabieg sprawia, że postać głównego bohatera (adresata myśli narratorki) jest jeszcze bardziej tajemnicza. Sceny erotyczne mnie zaskoczyły - choć nie ma co się dziwić. W końcu wampiry i picie krwi zawsze łączyły się z intymnością. Sceny te nie rażą jednak po oczach - powiedziałabym, że są opisane nawet skromnie (a przynajmniej w porównaniu z innymi książkami o wampirach na rynku). Dodatkowym zaskoczeniem była dla mnie postać Aleksieja - przywykłam do wizerunku trzech żon Draculi (np. z Van Helsinga).
Dar Krwi świetnie mi się czytało - lektura potrafi wciągnąć. Choć za sam temat Draculi i tematykę wampirów daję +1 do oceny, to bardzo podobała mi się opowieść przez biegi czasu. Autorka zmyślnie zapoznała nas z wydarzeniami i miejscami Europy od średniowiecza do współczesności. Polubiłam główną bohaterkę, która jest idealnym odwzorowaniem kobiety tkwiącej w przemocowym związku. Cieszę się jej rolą w zakończeniu.

Red flags. Red flags everywhere! Czyli najbardziej toksyczny związek roku.
Książka prowadzona jest w rodzaju dziennika/pamiętnika głównej bohaterki i jednocześnie narratorki. Niektóre rozdziały mają tylko kilka linijek i są osobistymi przemyśleniami, a inne całymi opowieściami. Co ciekawe w swych zapiskach autorka zwraca się do "Ciebie" - swojego Pana (męża i stwórcy) jakby...