Ksiądz Tomáš Halík - filozof i psychoterapeuta postanowił głosić kazania skierowane do współczesnych Zacheuszy (Zacheusz to ten, który wszedł na drzewo, żeby zobaczyć przechodzącego Jezusa, ale nie podszedł i nie zwrócił się do niego bezpośrednio - dlaczego? a bo ja wiem, wstydził się, bał się?). Ponadto pisał przemówienia okolicznościowe, wygłoszone z różnych okazji (np. adwentowego spotkania w czeskim parlamencie, chrztu, wesela, pogrzebu, pielgrzymki).
Na końcu znajduje się esej na temat sztuki kaznodziejskiej, bardzo ciekawy.

Kazania i przemówienia nie są sztampowe. To na pewno, ale też nie są niepokojąco zaskakujące. Bo chyba takie być nie miały. Przede wszystkim chodziło o to, aby nikogo na siłę nie nawracać i nikogo nie potępiać, lecz dać szansę poznania chrześcijaństwa, katolicyzmu z lepszej strony (w odróżnieniu do powszechnej opinii jaka panuje w Czechach na temat Kościoła).

Zdecydowanie najbardziej przypadła mi do gustu ostatnia część książki, traktująca o pisaniu kazań. A także o inspiracjach, autorytetach, drodze życiowej i powodzie obrania sobie za odbiorców Zacheuszy. Opisuje stan duchowy Czechów i stara się znaleźć sposób, aby jak najlepiej do nich trafić.
Ogólnie jest to bardzo ciekawe spojrzenie na pewne sprawy. Polecam, gdyż być może nie zbyt często można usłyszeć taki głos w polskich kościołach. A czasem warto spojrzeć szerzej.

Ksiądz Tomáš Halík - filozof i psychoterapeuta postanowił głosić kazania skierowane do współczesnych Zacheuszy (Zacheusz to ten, który wszedł na drzewo, żeby zobaczyć przechodzącego Jezusa, ale nie podszedł i nie zwrócił się do niego bezpośrednio - dlaczego? a bo ja wiem, wstydził się, bał się?). Ponadto pisał przemówienia okolicznościowe, wygłoszone z różnych okazji (np....