Słowo - pismo - sacrum. Cztery studia z dziejów kultury religijnej w Polsce późnego średniowiecza

„Ulotne i enigmatyczne, fragmentaryczne i marginalne, i w końcu zapomniane i pomijane ‒ to dokumenty z epoki, których analizie poświęciliśmy niniejszą pracę. Ujmujemy je jako teksty kultury religijnej, a w ściślejszym rozumieniu średniowiecznej kultury oralnej. To zabytki językowe, które zostały utrwalone w zapisie dwujęzycznym, w języku łacińskim i polskim lub tylko jednym z nich, ale ich prawdziwy żywot spełniał się w ekspozycji werbalnej, retorycznej, oratorskiej, oralnej, w gestach i słowach, w przestrzeni kulturowej ulokowanej między pismem a słowem”. (ze Wstępu).

Prezentowana książka to owoc współpracy badawczej dwóch mediewistów, których wspólne zainteresowania zbiegły się w jednej monografii, historyka i filologa polskiego. Przedstawia cztery studia poświęcone czterem zabytkom piśmiennictwa łacińskiego i staropolskiego pozostającym w rękopisach: łacińsko-polskiej instrukcji dla kaznodziei z XV w., staropolskim wierszowanym warunkom dobrej spowiedzi z XV w., łacińskiej modlitwie o wyjednanie miłości z końca XIV w. oraz trzem staropolskim zaklęciom magicznym (leczniczym) z XV w. Każdy rozdział wieńczy aneks z edycją krytyczną źródła, poprzedzony obszernym analitycznym, źródłoznawczym i filologicznym komentarzem.