The Last Smile in Sunder City

Największą bolączką tej książki nie są, jak twierdzi wiele ludzi na goodreadsach, postacie. Choć postacie szczególnie nie imponują, to nie są gorsze niż w wielu typowych thrillerach, które przecież czyta się szybko i wartko. Tutaj jednak z lekturą się męczyłam. Choć styl był dobry, to jednak nigdy nie śpieszyło mi się do powrotu, a i samo przewracanie stron szło niezwykle opornie.

Problemem jest tempo. Pacing, z angielskiego, nawet nie wiem, jak się to zwyczajowo tłumaczy. Ale tempo chyba pasuje? Główna zagwozdka fabuły zbyt często schodzi na daleki plan. Nawet kiedy jest na froncie, to i tak główny bohater większość czasu spędza dostając po pysku bądź zwiedzając ślepe zaułki. Choć dzieją się rzeczy, to rzadko ma się poczucie, by te rzeczy przybliżały nas szczególnie do rozwiązania. Dopiero koło 80% zrzucone zostają nowe informacje - a sama i tak krótka książka kończy się na 90% ebooka.

Co ratuje tę książkę od 3 gwiazdek to interesujący koncept i dopracowany worldbuilding. Realistycznie ponury świat, który utracił magię to ciekawa scena dla ciekawej fabuły. Tylko ta fabuła się właśnie wałęsała dookoła zamiast iść do przodu jak powinna.

Największą bolączką tej książki nie są, jak twierdzi wiele ludzi na goodreadsach, postacie. Choć postacie szczególnie nie imponują, to nie są gorsze niż w wielu typowych thrillerach, które przecież czyta się szybko i wartko. Tutaj jednak z lekturą się męczyłam. Choć styl był dobry, to jednak nigdy nie śpieszyło mi się do powrotu, a i samo przewracanie stron szło niezwykle...