Są pewne książki, których nie trzeba zupełnie reklamować, bo sam ich tytuł porusza czułe struny w sercu. Dla mnie taką książką jest Proszę Słonia, Ludwika Jerzego Kerna.

Kiedy byłam małą, uroczą dziewczynką to spędzałam długie godziny przeglądając ilustracje tej książki i czytając ją z rodzicami. Po jakimś czasie umiałam już czytać sama, więc czytałam i czasem nawet oglądałam bajkę w telewizji, z moim ulubionym słoniem. Proszę Słonia jest dla mnie zatem przede wszystkim pięknym wspomnieniem i cudownie było odświeżyć sobie tę historię nietypowej przyjaźni.

Tytułowy słoń to Dominik i jest zrobiony z porcelany. Kiedyś był dekoracją apteki, ale później przeniesiono go na strych i tam spędzał swój czas, cały pokryty kurzem, aż znalazł go Pinio. Od tego momentu zaczęła się piękna przyjaźń i wspaniałe przygody z nietypowym słoniem i bardzo wrażliwym chłopcem, który z jakiegoś powodu bardzo wolno rósł. O fabule nie będę mówić więcej, jednak zapewniam Was, że książka jest ciepła, mądra i bardzo wciągająca.

Na pewno wielu z Was czytających tę recenzję, pamięta to poprzednie wydanie. Wydawnictwo Wilga również o nim pamiętało, bo wydało książkę tak, żeby obudzić wszystkie wspomnienia. Twarda okładka, te same piękne ilustracje Zbigniewa Rychlickiego, a przy tym trwalszy papier - śliski i sztywny, dzięki czemu książka przetrwa kolejne parę pokoleń. Na szczęście język zupełnie się nie postarzał, więc dzisiejsze dzieci nawet się nie zorientują, że książka ma już ponad trzydzieści lat. Jerzy Kern miał prawdziwy talent i wielką wrażliwość, dzięki czemu jego książki zachwycają do dziś!

Samej historii nie trzeba chyba specjalnie polecać... Każdy wie, że jest ciepła, mądra, wciągająca, a przy tym ucząca, czym jest przyjaźń i jak odróżnić słonia afrykańskiego od indyjskiego. Teraz, po latach, kocham tę historię jeszcze bardziej, bo widzę, że wcale nie straciła na aktualności. Moje przedszkolne dzieci są zachwycone nową lekturą czytaną przeze mnie na głos. Jestem zatem pewna, że wiele dzieci znów zaprzyjaźni się z Dominikiem! Polecam najmocniej jak mogę, nie tylko ze względu na sentyment…

Są pewne książki, których nie trzeba zupełnie reklamować, bo sam ich tytuł porusza czułe struny w sercu. Dla mnie taką książką jest Proszę Słonia, Ludwika Jerzego Kerna.

Kiedy byłam małą, uroczą dziewczynką to spędzałam długie godziny przeglądając ilustracje tej książki i czytając ją z rodzicami. Po jakimś czasie umiałam już czytać sama, więc czytałam i czasem nawet...