Bardzo mi się podobała. Czytałem ją w oryginale i bardzo podobały mi się dwa rymy: niece - mice i lost - fox (nie wiem jak to wypadło w polskim tłumaczeniu - czy jest ta melodia). Pouczająca, uwrażliwiająca, piękne ilustracje. Można się zapoznać on-line w open library. Podobna, równie fajna: The owl who was afraid of the dark. Jill Tomlinson, rys. Paul Howard - jest wydanie kolorowe, krótkie z 2000 r i długie czarno-białe. Obie książeczki są super i się uzupełniają.

Bardzo mi się podobała. Czytałem ją w oryginale i bardzo podobały mi się dwa rymy: niece - mice i lost - fox (nie wiem jak to wypadło w polskim tłumaczeniu - czy jest ta melodia). Pouczająca, uwrażliwiająca, piękne ilustracje. Można się zapoznać on-line w open library. Podobna, równie fajna: The owl who was afraid of the dark. Jill Tomlinson, rys. Paul Howard - jest wydanie...

Opowieść o budowaniu poczucie bezpieczeństwa, dzięki świadomości iż Mama zawsze wraca. Ilustracje nie są przebodźcowane, co uważam za duży plus.

Opowieść o budowaniu poczucie bezpieczeństwa, dzięki świadomości iż Mama zawsze wraca. Ilustracje nie są przebodźcowane, co uważam za duży plus.

Przepiękna książeczka trzymająca w napięciu, z akcją nocną w tle, wszak sowy prowadzą nocne życie.
Cudownie wydana, ilustracje są niemalże jak prawdziwe fotografie ptaków, a wszystko dzieje się pod osłoną nocy, czyli tło jest czarne ,ale poświata księżycowa padająca na elementy przyrody jak drzewa i inne rośliny robi swoje.

Głównym bohaterem jest trzyosobowe rodzeństwo małych sówek: Sara, Percy i Bill.
Sara jest największa z całej trójki, potem średni braciszek Percy i najmniejszy Bill.
Ledwo świeżo upierzone ptaszki budzą się w środku nocy i spostrzegają brak mamy.
Zaczynają się głowić, gdzie ona może być w tej chwili.
Najrozsądniejsza i najbardziej opanowana jest Sara.
Bill , najmniejszy najbardziej czuje się przestraszony i pokrzywdzony. Powtarza bez końca jedną formułkę jak mantrę,, Chcę do mamy''.
Z Percym daje się jeszcze rozmawiać, ale też nie czuje się wystarczająco opanowany w tej sytuacji.
Zastanawiają się ,czy mama poszła polować, czy się nie zgubiła ,albo czy nie porwał jej lis.
I tak gaworząc jedno przez drugie ,wychodzą z dziupli i przysiadają na wielkiej gałęzi, uparcie czekając na mamę.

Ale czy mama wróci do nich? Czy coś jednak jej się stało?
Czy mamy zawsze wracają?
Tego dowiecie się cierpliwie czytając to opowiadanie i przeglądając ilustracje.
Polecam lekturę dla wszystkich przedszkolaków.

Przepiękna książeczka trzymająca w napięciu, z akcją nocną w tle, wszak sowy prowadzą nocne życie.
Cudownie wydana, ilustracje są niemalże jak prawdziwe fotografie ptaków, a wszystko dzieje się pod osłoną nocy, czyli tło jest czarne ,ale poświata księżycowa padająca na elementy przyrody jak drzewa i inne rośliny robi swoje.

Głównym bohaterem jest trzyosobowe rodzeństwo...

Historia dla wszystkich wielbicieli sówek! Ilustracje są tak prześliczne, że aż szkoda odkładać książkę na bok. Na pewno ucieszą one niejedno dziecięce oko.

"Małe sówki" to pozycja o roli matki w rodzinie. Pokazuje ona, jak bardzo małe dzieci przywiązane są do mamy i z jakim utęsknieniem czekają na jej powrót.

To taka książeczka na raz. Tekstu nie jest zbyt dużo, ilustracje zajmują całe strony a sowie rodzeństwo wzbudza w czytelniku sympatię. Moim ulubieńcem jest Bill, który rozkleił moje serce!

Myślałam, że dostanę od tej książki coś więcej, ale jednak tak się nie stało. Autor pozostawił mnie z lekkim niedosytem. Jestem ciekawa, jak tę pozycję odbierają młodsi czytelnicy. Czy dla nich ta historia jest wypełniona po brzegi treścią, czy jednak im także czegoś w niej brakuje.

Historia dla wszystkich wielbicieli sówek! Ilustracje są tak prześliczne, że aż szkoda odkładać książkę na bok. Na pewno ucieszą one niejedno dziecięce oko.

"Małe sówki" to pozycja o roli matki w rodzinie. Pokazuje ona, jak bardzo małe dzieci przywiązane są do mamy i z jakim utęsknieniem czekają na jej powrót.

To taka książeczka na raz. Tekstu nie jest zbyt dużo,...

Nieco mroczna, ale bardzo mi się podobają ilustracje!

Nieco mroczna, ale bardzo mi się podobają ilustracje!

Książeczka w sam raz dla malucha. Dwulatek lubi ją na dobranoc. Ilustracje estetyczne i spokojne wizualnie, oddają klimat nocy.
Mnie osobiście razi jednak błąd w tłumaczeniu i za to obniżam ocenę. Nawet student nie popełniłby takiej gafy.

Książeczka w sam raz dla malucha. Dwulatek lubi ją na dobranoc. Ilustracje estetyczne i spokojne wizualnie, oddają klimat nocy.
Mnie osobiście razi jednak błąd w tłumaczeniu i za to obniżam ocenę. Nawet student nie popełniłby takiej gafy.

Cudowna! Klimatyczna. Magiczna. Wzruszajaca. Dla malych wrazliwcow jak znalazl. Tekstu nie jest za duzo, moja 3 i 5 latka lubia czytac z podzialem na role. Znaja na pamiec a najmlodsza uwielbia Billa. Wersja kartonowa bardzo praktyczna, nie niszczy sie za szybko przy milionowym czytaniu. Opowiesc dla doroslych moze wydawac sie banalna, ale zwlaszcza maluchy, ktore nie chca rozstac sie z mama nawet na sekunde, zachwyca sie ta ksiazeczka. Ilustracje, jak widac juz po okladce, przepiekne! Polecam!

Cudowna! Klimatyczna. Magiczna. Wzruszajaca. Dla malych wrazliwcow jak znalazl. Tekstu nie jest za duzo, moja 3 i 5 latka lubia czytac z podzialem na role. Znaja na pamiec a najmlodsza uwielbia Billa. Wersja kartonowa bardzo praktyczna, nie niszczy sie za szybko przy milionowym czytaniu. Opowiesc dla doroslych moze wydawac sie banalna, ale zwlaszcza maluchy, ktore nie chca...

Martin Waddell Patrick Benson „Małe sówki”
Małe sówki to kartonowa książeczka dla dzieci, która ma celu w prosty sposób pokazać dzieciom, że mama zawsze do nich wraca.
Sara, Percy oraz Bill pewnej nocy przebudziły się i odkryły, że zostały same w gnieździe. Zaniepokojone sówki rozpościerały straszne wizje jej zniknięcia...
•
Mądra opowieść dla najmłodszych dzieci, które po raz pierwszy zostają pod opieką innych osób. Pomaga przełamać lęk związany z rozłąką, utwierdzając w przekonaniu, że po krótkiej rozłące następuje radość z powrotu.

Martin Waddell Patrick Benson „Małe sówki”
Małe sówki to kartonowa książeczka dla dzieci, która ma celu w prosty sposób pokazać dzieciom, że mama zawsze do nich wraca.
Sara, Percy oraz Bill pewnej nocy przebudziły się i odkryły, że zostały same w gnieździe. Zaniepokojone sówki rozpościerały straszne wizje jej zniknięcia...
•
Mądra opowieść dla najmłodszych dzieci, które po...

Pewnej nocy trzy małe sówki budzą się i z zauważają brak mamy. Ogarnia ich przerażenie. Gdzie ona jest? Czy wróci? Najstarsza sówka stara się podtrzymać na duchu pozostałe, jednak mały Bill bardzo się boi i tęskni.

Treści jest mało, czasem jedno zdanie na rozkładówkę, zdania się powtarzają (Bill kilka razy mówi "chcę do mamy"),przez co sama historia może być dla dziecka nudna, zwłaszcza dla starszego.
Sytuację ratują przepiękne lustracje z przewaga ciemnych kolorów. Dziecko na pewno się w nie zapatrzy i poczuje klimat nocy.

Książkę kupiłam, ponieważ syn jest wielkim fanem sów i zachęcił mnie temat - rozłąka z mamą. Nie ukrywam, że troszkę się rozczarowałam, chociaż młody jest nią zauroczony, a właściwie tym, co może w niej zobaczyć.

Pewnej nocy trzy małe sówki budzą się i z zauważają brak mamy. Ogarnia ich przerażenie. Gdzie ona jest? Czy wróci? Najstarsza sówka stara się podtrzymać na duchu pozostałe, jednak mały Bill bardzo się boi i tęskni.

Treści jest mało, czasem jedno zdanie na rozkładówkę, zdania się powtarzają (Bill kilka razy mówi "chcę do mamy"),przez co sama historia może być dla dziecka...

Na pewno dodaje otuchy i buduje zalążek poczucia bezpieczeństwa. Samo głośne wypowiedzenie słów: "I wróciła" nadaje im moc sprawczą i przynosi ulgę.
Według mnie prostotę fabularną wzbogaca siła emocji towarzyszących sówkom od momentu odkrycia, że są same, aż do powrotu mamy. Pokazanie innych reakcji u każdej z sówek, ich pomysły na poradzenie sobie z problemem tu i teraz, otwierają pole do dyskusji z dzieckiem o tym, jak ono by się zachowało i co zrobiło w podobnej sytuacji.
Duży plus za szatę graficzną, która stanowi piękne tło dla tej opowiastki.
Zdecydowanie dla maluchów (1,5+),ale przeczytanie książeczki starszemu dziecku z problemem rozłąkowym (moja prywatna 9-latka) również i je uspokaja, bo nazywa, pokazuje i wyciąga na światło dzienne tłumione obawy.

Na pewno dodaje otuchy i buduje zalążek poczucia bezpieczeństwa. Samo głośne wypowiedzenie słów: "I wróciła" nadaje im moc sprawczą i przynosi ulgę.
Według mnie prostotę fabularną wzbogaca siła emocji towarzyszących sówkom od momentu odkrycia, że są same, aż do powrotu mamy. Pokazanie innych reakcji u każdej z sówek, ich pomysły na poradzenie sobie z problemem tu i teraz,...