Natsuo Kumeta jest jedną z najbardziej tajemniczych autorek, z którymi do tej pory miałam do czynienia. Nie mogę rozgryźć tej pani. Dlatego fabuła „Naszego Cudu” to jedna wielka zagadka dla mnie. Do tej pory rzadko kiedy, spotykałam się z takim zjawiskiem, a patrząc na to ile mam już za sobą przeczytanych książek, o takie zjawisko coraz trudniej. Mam tylko nadzieję, że nie zawiodę się na stworzonym przez nią komiksie. Satysfakcja z lektury to jest to, czego mi trzeba, a jak do tej pory mam to zapewnione. Czy piąty tomik utrzymał poziom poprzednich części?

Minami postanowił ujawnić prawdę o sobie, ale w tym samym czasie na tablicy w szkole pojawił się napis – „Chcę się z tobą spotkać, Veronico”.
Co zrobi Minami?
Podkuli ogon, czy wyjdzie naprzeciw wyzwaniu?
Kto jest autorem napisu?
Dawni członkowie kościoła rozpoczynają śledztwo, które ma na celu ujawnienie sprawcy ataku na Kamioke oraz rozpoznanie kto kłamie, a kto mówi prawdę…
Czy wszyscy są tymi, za kogo się podają?


W końcu doczekałam się jakichś konkretów, sprawa nabrała nowych kolorów. I hmmm… to zakończenie. Co to w ogóle miało znaczyć?! Teraz kiedy nie mogę sięgnąć na półkę, bo nie ma tam szóstego tomiku, dowiaduję się takich rzeczy... Nie, tak się nie robi. To jest zbrodnia. Nie w takim momencie! Tak tym razem nie będę się powstrzymywać, nie będę grzecznie pisała. Czuje się pokrzywdzona, rozumiem, dlaczego większość zakończeń jest taka, a nie inna, ale czy tak nie mogło być od samego początku? Przynajmniej zdążyłabym się do tego przyzwyczaić. To frustrujące!

W szkole zaczynają tworzyć się grupki, które nie do końca są szczere z innymi osobami. Minami ma teraz jeszcze twardszy orzech do zgryzienia. Zdania są podzielone, nie każdy chce uczestniczyć w tej szopce, chcą mieć spokój, a dawne sprawy chyba ich nie interesują, a może to tylko gra pozorów? Kto jest kim? Kto kłamie, a kto mówi prawdę? Czy ktoś w ogóle wie, jaka jest prawda? Co kombinują nowo utworzone grupki?

Teraz obserwujemy, jak część z bohaterów się wycofuje na dalszy plan. Roni się mniejszy tłok, a pozostają tylko ci najbardziej krzykliwi. Nie rozwiązuje to jednak żadnych zagadek, a jest ich całkiem sporo. No i znów pojawiają się kolejne. Dobrze, że chociaż czytelnik może poznać myśli ważniejszych postaci, inaczej nic nie moglibyśmy wywnioskować. Nie mniej jednak wciąż trzeba być gotowym na to, że ktoś mniej znaczący, kto odszedł do cienia, będzie miał wkrótce coś ważnego do powiedzenia, co rzuci nowe światło na tę historię. Jeszcze wszystko może się wydarzyć…


Na samym początku mamy dość długie wspomnienie minionych czasów, kiedy to Veronica opuszczała mury klasztoru. Wątpliwości, jakie się po nim pojawiają, są delikatnym wstępem do rozwinięcia dalszej fabuły. Zresztą wszystko, co do tej pory zdążyliśmy się dowiedzieć, staje się niepewne i potrzebuje na nowo analizy. Przyda się kartka, na której będzie można wypisać, co ważniejsze informacje, a także swoje domysły. I tak naprawdę nie mam pojęcia, czego można się spodziewać w szóstym tomie. Zgłupiałam. Myślę, że w tym momencie nie jest to najważniejsze, będę się trzymała swoich ustalonych wytycznych i zobaczę, dokąd one mnie zaprowadzą. A teraz wytęsknieniem czekam, kiedy przywędruje do mnie kolejny tomik…



Moja ocena: 8/10

Natsuo Kumeta jest jedną z najbardziej tajemniczych autorek, z którymi do tej pory miałam do czynienia. Nie mogę rozgryźć tej pani. Dlatego fabuła „Naszego Cudu” to jedna wielka zagadka dla mnie. Do tej pory rzadko kiedy, spotykałam się z takim zjawiskiem, a patrząc na to ile mam już za sobą przeczytanych książek, o takie zjawisko coraz trudniej. Mam tylko nadzieję, że nie...