Johan Cruyff był jedną z moich największych sportowych fascynacji. Wizjoner futbolu, mózg Ajaxu i reprezentacji Holandii w okresie ich największych sukcesów, twórca dzisiejszej potęgi Barcelony. W życiu nie widziałem tak kreatywnego piłkarza jak on.
Próby porównywania dzisiejszych gwiazd Messiego czy Ronaldo z Cruyffem mają tyle sensu co porównywanie Zimermana czy Blechacza z Chopinem. Z całym szacunkiem panowie, ale gracie w zupełnie innej lidze.
„Autobiografia” to niewielka książka, która młodemu czytelnikowi niewiele powie o jej autorze. Nie spodziewałem się, że Cruyff, który przecież nigdy nie przesadzał ze skromnością, tak niewiele miejsca poświęci na opowieść o swojej sportowej karierze i wybitnych osiągnięciach.
Autor skupił się na zupełnie innych tematach. Po raz pierwszy spotkałem się z prezentacją w tak banalnie prostej formie filozofii i zasad futbolu totalnego. Dużo miejsca zajmują też opisy organizacji i zasad działania klubów piłkarskich, w których grał i pracował. I wcale nie wygląda to tak różowo, jak się nam w Polsce wydaje.
Można się za to sporo dowiedzieć o fundacji Cruyffa, o całej masie jego inicjatyw charytatywnych, a przede wszystkim o największych miłościach jego życia – rodzinie, Ajaxie i Barcelonie.
Książkę czyta się błyskawicznie, ale na koniec pozostaje uczucie dużego niedosytu. Mam nadzieję, że znajdzie się ktoś, kto podejmie się pracy nad znacznie obszerniejszą i bogatszą biografią Johana Cruyffa, bo zasługuje na to jak mało kto.

Johan Cruyff był jedną z moich największych sportowych fascynacji. Wizjoner futbolu, mózg Ajaxu i reprezentacji Holandii w okresie ich największych sukcesów, twórca dzisiejszej potęgi Barcelony. W życiu nie widziałem tak kreatywnego piłkarza jak on.
Próby porównywania dzisiejszych gwiazd Messiego czy Ronaldo z Cruyffem mają tyle sensu co porównywanie Zimermana czy...