„Kuźnia głupców” to moje drugie spotkanie z Adelą, kobietą, która za namową przyjaciół, przez przypadek czy jak by to nazwać - postanawia zmienić swoje życie. Od słowa do czynu daleka droga, tym cięższa jeśli każdy jej centymetr zmuszeni jesteśmy śledzić. Przysłowiowy krok do przodu i dwa do tyłu to życiowa dewiza Ady. Bo Adela do zdecydowanych nie należy. Wybiera rozwiązania asekuracyjne, bezpieczne. Daje się prowadzić na smyczy oczekiwań rodziców, męża i teściowej. Autorka Ewa Siarkiewicz na drodze rozmemłanej Adeli stawia przystojnego, ANIELSKO przystojnego (of course!) Gabriela. Chłopina wyszumiał się w młodości, skakanie z kwiatka na kwiatek go męczy, strzała Amora ugodziła go dotkliwie w okolicach poniżej pasa, zahaczając o serce i postanawia związać się z Adelą. Biedaczek nie wie co czyni. Zaczyna się jego codzienna walka o związek: nocami imponuje łóżkowymi akrobacjami a dniami chodzi, jeździ, biega, czasem nawet na bosaka, wydzwania do nigdy nie odbierającej telefonu Adeli oczekując zapewnień o odwzajemnieniu uczuć.

Wielokrotnie zastanawiałam się czy będąc na miejscu Gabriela zniosłabym ciągłe humory, huśtawki nastrojów, wahania głównej bohaterki. Adela stanowi centralną postać tej książki i jak na osobę wokół-której-wszystko-się-kręci przystało mamy kolejno: następnego zakochanego w odkrywającej-swoją-kobiecość Adeli mężczyznę, klątwę rzucaną na Adelę, truciznę (zgadnijcie dla kogo?), nienawiść teściowej, brak uczuć rodzicielskich (Adela +jej wypędzona z domu siostra).

A co Adela ma? Wiernych przyjaciół, wielokrotne orgazmy, wyskakującą jak zając z kapelusza wróżkę-psychologa-powiernicę Eleonorę, męża którego najchętniej upchnęłaby redakcyjnej koleżance (powstaje nawet odpowiedni plan „spiknięcia” ślubnego i biurowej famme fatal), siostrę w szpitalu (historia w poprzedniej części), mamę w szpitalu, przyjaciółkę, oczywiście też na pogotowiu.

Żeby nie było tylko źle. Jestem głęboko przekonana, że gdzieś po ziemi chodzi sobie takie ciele jakim jest Adela. Więc realności i trzymania się konwencji nie mogę odmówić pani Siarkiewicz. Nie mogę odmówić też zgrabnego języka, pomysłu, dowcipu, talentu pisarskiego. Jeśli kogoś nie doprowadzają do szewskiej pasji Adelo-podobne kobietki będzie bawił się co najmniej dobrze. Niestety ja takiego nieogarnięcia nie trawię.

„Kuźnia głupców” to moje drugie spotkanie z Adelą, kobietą, która za namową przyjaciół, przez przypadek czy jak by to nazwać - postanawia zmienić swoje życie. Od słowa do czynu daleka droga, tym cięższa jeśli każdy jej centymetr zmuszeni jesteśmy śledzić. Przysłowiowy krok do przodu i dwa do tyłu to życiowa dewiza Ady. Bo Adela do zdecydowanych nie należy. Wybiera...