Autora znałam do tej pory tylko z lektury jego recenzji na LC i wpisów na blogu.Zgadzam się ze wcześniejszymi opiniami- Piotr Allan Murphy świetnie posługuje się słowem pisanym. Ba, bawi się w nim zapewniając czytelnikowi słowną ucztę. W pełni zgadzam się z argumentem wysuniętym przez jedną z moich poprzedniczek- język, to największy atut autora. Lekki bardzo plastyczny za którym czytelnik podąża.

Kolejna kwestia którą przykuła moją uwagę w książce to opis emocji. Tutaj autor postarał nie zastosował półśrodków. Momentami czułam się jak w środku cyklonu uczuć. Miłość, gniew, smutek.

Bohaterowie byli dość swojscy z kilkoma wyjątkami. Zacznę od tytułowego Śpiącego Kopciuszka- Jolanty. Jej życie w ciągu kilku dni legnie w gruzach. Co mi się w niej podobało? Normalność. Brak krystalicznego charakteru. Emocjonalność. Co mnie irytowało? Naiwność, zakrawająca o głupotę. Możliwe, że był to zamierzony zabieg autora- Kopciuszek ,który zagubił się w swojej bajce.

Jakub- co do tej postaci mam mieszane uczucia. Z jednej strony niczym Werter zabiega o uwagę swojej sąsiadki, która go nie dostrzega. A potem ten nagły zwrot akcji.

Wątek kryminalny zdecydowanie zasługuje za uwagę. Szkoda tylko, że nie został bardziej rozbudowany. Z chęcią poczytałabym o spisku niewiernego męża z najlepszą przyjaciółką.

Zakończenie? Ciekawe. Rozliczenie z przeszłością i rozpoczęcie nowego rozdziału.

Z czystym sumieniem polecam!

Autora znałam do tej pory tylko z lektury jego recenzji na LC i wpisów na blogu.Zgadzam się ze wcześniejszymi opiniami- Piotr Allan Murphy świetnie posługuje się słowem pisanym. Ba, bawi się w nim zapewniając czytelnikowi słowną ucztę. W pełni zgadzam się z argumentem wysuniętym przez jedną z moich poprzedniczek- język, to największy atut autora. Lekki bardzo plastyczny...