Komiks, po przeczytaniu którego pojawiło mi się w głowie wielkie WTF? i szkolne pytanie „co poeta miał na myśli?”. Pytanie to odnosi się do zasadniczej części komiksu, gdyż na końcu mamy mały dodatek, o którym za chwilę.
„Przemiana” to komiks, w którym słowem kluczem jest „interpretacja” – mnogość nawiązań i odniesień jest tak duża, że każdy może tę opowieść zinterpretować i ocenić po swojemu. Mnogość ta ma jednak tę wadę, że w natłoku motywów umyka niekiedy sens całej tej opowieści. Co więc poeta miał na myśli? Powiem szczerze – nie wiem do końca. Wspomniany dodatek (w formie wycinka z gazety) na końcu komiksu wiele wyjaśnia, niekiedy wykładając „kawę na ławę”, jednak nie zmienia zasadniczo odbioru komiksu.
Mamy tu więc sporo surrealizmu, schizofrenicznego charakteru jak u Kafki, psychodelicznych klimatów (karaluchy jak w kwasowym transie u Cronenberga), onirycznej nastrojowości niczym z drohobyczowskich grafik Schulza – takie miałem skojarzenia, przeglądając plansze Kaźmierczaka. Jest to bowiem komiks bardzo plastyczny, świetnie narysowany (czy też raczej namalowany). Wrażenie to pogłębia wysoka jakość wydania komiksu – gruby papier, dobrze oddający dość zimną paletę barw, płócienny grzbiet i duży format.

Komiks, po przeczytaniu którego pojawiło mi się w głowie wielkie WTF? i szkolne pytanie „co poeta miał na myśli?”. Pytanie to odnosi się do zasadniczej części komiksu, gdyż na końcu mamy mały dodatek, o którym za chwilę.
„Przemiana” to komiks, w którym słowem kluczem jest „interpretacja” – mnogość nawiązań i odniesień jest tak duża, że każdy może tę opowieść zinterpretować...