Przeczytałam już kilka książek Kinga i muszę szczerze przyznać, że „To” słusznie uważane jest za jedną z jego najlepszych powieści. W moim osobistym rankingu plasuje się na podium. Sama nie wiem czemu zwlekałam z jej przeczytaniem… Ale Wy nie róbcie tego błędu i sięgnijcie po nią już dziś!

King ponownie (obok „Carrie”, „Lśnienia”, „Joylandu”) zaprasza czytelników w podróż po niełatwym okresie dzieciństwa i zakamarkach psychiki dorastającego człowieka. Swoimi bohaterami uczynił 7-osobową grupę 11-12latków. Ben, Bev, Bill, Eddie, Stan, Mike i Richie żyją jak normalne, beztroskie dzieciaki w ich wieku w latach 60-tych XX w.: szaleją na rowerach, włóczą się po bezdrożach, rozwijają swoje talenty, chodzą do kina, zawiązują przyjaźnie, które przetrwają całe życie. Dzieciństwo jest dla nich również okresem licznych inicjacji: pierwsze rozmowy o seksie, palenie w tajemnicy papierosów, szczenięce zakochania, ale także pierwsze spotkania ze Złem. Bo czy można żyć spokojnie w mieście, w którym niewyjaśnione zaginięcia dzieci przewyższają sześciokrotnie częstotliwość występowania tego zjawiska w innych miastach? „Wygląda na to, że ziemia na której leży to miasto, polubiła zło, przemoc i okrucieństwo”. Posępne To cyklicznie, co 27-28 lat, powraca do sennego Derry i sprowadza niemały zamęt. Może przybrać najróżniejsze formy: przerażającego klowna z balonikami (jeśli cierpisz na koulrofobię, czyli strach przed klownami, omijaj opisy demonicznego Pennywise’a szerokim łukiem!), tajemniczego głosu z kanału ściekowego, kogoś bliskiego mrugającego porozumiewawczo ze zdjęcia, ogromnego ptaszyska, trędowatego włóczęgi bądź wilkołaka. To to Derry: tkwi w każdym bohaterze, gra na emocjach za pomocą lęków i ukrytych fobii. Pokonanie Tego było trudnym wyzwaniem dla nastolatków, ale czy ostatecznie zwalczą Zło jako ok. 40-latkowie? Ja już wiem i mam nadzieję, że Wy też wkrótce się dowiecie :)

Król Horroru nie byłby sobą, gdyby pominął szczegółowe opisy małomiasteczkowego Derry. W swoją mroczną gawędę o przerażonych ludziach i nawiedzonych miejscach wkomponowuje wątki dotyczące ważnych problemów społecznych: rasizmu, antysemityzmu, przemocy domowej, otyłości, niechęci do osób doświadczonych przez liczne dysfunkcje. Dzięki temu nawet ci, którzy nie przepadają za mocniejszymi gatunkami prozy, mogą zagłębić się w obyczajowości zróżnicowanego kulturowo i ekonomicznie miasteczka.

King jak zwykle czaruje słowem. W swoją gawędziarską opowieść wplata sugestywne opisy i życiowe problemy, przez co gatunkowo balansuje na granicy horroru i obyczajówki z fantastycznymi elementami. Wciąga bez reszty w wykreowany przez siebie świat, przestrasza, czasem bawi, a czasem pobudza do myślenia. Jednym słowem, „To” to smakowity, choć obszerny (ponad 1100 stron) kąsek na kilka magicznych wieczorów bądź klimatycznie nastrajających nocy. Fanom Kinga nie trzeba polecać, a niezdecydowanym: polecam, polecam i jeszcze raz polecam!

Przeczytałam już kilka książek Kinga i muszę szczerze przyznać, że „To” słusznie uważane jest za jedną z jego najlepszych powieści. W moim osobistym rankingu plasuje się na podium. Sama nie wiem czemu zwlekałam z jej przeczytaniem… Ale Wy nie róbcie tego błędu i sięgnijcie po nią już dziś!

King ponownie (obok „Carrie”, „Lśnienia”, „Joylandu”) zaprasza czytelników w podróż...