Grupa nastolatków w czasie ferii wiosennych wyjeżdża na rajską wyspę, żeby bawić się z dala od nadzoru rodziców i restrykcyjnych zasad. Sielanka kończy się, gdy jedna z dziewczyn zostaje brutalnie zamordowana. Podejrzenia padają na jej najbliższą przyjaciółkę, Annę, która jest narratorką powieści.
Brzmi jak fabuła amerykańskiego filmu klasy b. A jednak jest to powieść i, co tu dużo mówić - bardzo dobra powieść. Rozgrywa się na trzech płaszczyznach czasowych - teraźniejszość, czyli czas po aresztowaniu Anny i proces, wydarzenia przed jej aresztowaniem tuż po zamordowaniu Elise oraz czas, gdy Elise jeszcze żyła. Retrospekcji jest dużo, ale są wprowadzane tak umiejętnie, że nie ma się wrażenia chaosu. Wszystko jest przemyślanie poukładane. Otrzymane elementy czytelnik stopniowo układa w całość i poznaje Anne i jej przyjaciół - okazuje się, że z pozoru zgrana paczka wcale taka nie była. Rozwikłanie relacji w grupie rówieśniczej staje się równie ciekawe, co dotarcie do prawdy, kto jest mordercą. To, co z początku wydawało się oczywiste, wcale takie nie jest.
Mamy w tej powieści zagadkę kryminalną, kwestię zakłamania mediów i skłonności opinii społecznej do oskarżania bez wyraźnych dowodów, a także typowe problemy nastolatków - potrzebę przynależności do grupy, a jednocześnie indywidualizmu. Jest miłość, przyjaźń i zdrada. Jest osamotnienie dziewczyny, której wydawało się, że ma wszystko i nagle okazuje się, że w chwili próby nie ma na kogo liczyć. Ale to tylko jeden wymiar. Czy Anna rzeczywiście jest w tej sytuacji ofiarą? Na początku wydaje się, że została podle oszukana przez najbliższych i nie miała o niczym pojęcia. Potem okazuje się, że dostrzegała znacznie więcej niż jest na początku skłonna przyznać. Ona tez nie była wobec swoich przyjaciół uczciwa.
W czasie czytania pojawia się wiele pytań, a odpowiedzi nie są proste. Media twierdzą, że Anna jest socjopatką, a ona i jej przyjaciele byli zdemoralizowani. Czy faktycznie? Anna uważa, że Elise była dla niej najbliższą osoba na świecie i że nie podejrzewała, że przyjaciółka była wobec niej nieuczciwa - ile w tym jest prawdy? A może Anna okłamuje samą siebie? Ponieważ oglądamy świat jej oczami, mamy ograniczone narzędzia do rozwikłania tego, co się naprawdę wydarzyło. I ograniczone narzędzia do ocenienia Anny - czy to, że koncentruje się na sobie nie zastanawiając się nad uczuciami innych to wymóg sytuacji, czy może rzeczywiście jest pozbawiona empatii? Może psycholodzy z telewizji dojrzeli w niej cechy, których ona sama w sobie nie widzi, a jednak je ma?
Zdarzają się kryminały, które mimo ciekawego pomysłu i przemyślanej intrygi czyta się z umiarkowanym zainteresowaniem, ponieważ postaci - zarówno śledczych, jak i ofiar - są powierzchownie nakreślone i nie budzą sympatii ani chęci utożsamienia się z nimi. Zdarzało mi się czytać książki, w których niespecjalnie emocjonowało mnie rozwiązanie zagadki właśnie z tego powodu. Jednak Dangerous Girls wciąga w fabułę m. in. dlatego, że bohaterowie są barwni. Obojętnie czy się lubi Annę czy nie, jej potencjalnie niesłuszne skazanie budzi sprzeciw. Czytelnik chce poznać prawdę i chce, by winnego spotkała kara. Nietrudno jest się postawić w sytuacji Anny. To głównie z powodu warstwy emocjonalnej książka trzyma w napięciu i trudno się od niej oderwać. Mimo że zakończenie mnie nie zaskoczyło, bo od pewnego momentu przypuszczałam, jak było naprawdę - czytałam z zapartym tchem do ostatniego zdania.
Polecam.

Grupa nastolatków w czasie ferii wiosennych wyjeżdża na rajską wyspę, żeby bawić się z dala od nadzoru rodziców i restrykcyjnych zasad. Sielanka kończy się, gdy jedna z dziewczyn zostaje brutalnie zamordowana. Podejrzenia padają na jej najbliższą przyjaciółkę, Annę, która jest narratorką powieści.
Brzmi jak fabuła amerykańskiego filmu klasy b. A jednak jest to powieść i, co...

Dziewczyny - piękne, młode, toksyczne, znudzone - jest w nich coś niebezpiecznego. Wydaje im się, że mogą wszystko, że mają całe życie przed sobą, a nawet jeśli znajdą się na krawędzi, nie będą bały się śmierci. Wymykają się z szkoły w środku lekcji, ze śmiechem wydychają dym papierosowy, wracają do domu na chwiejnych nogach, ramiona wokół podtrzymującej je przyjaciółki. Zrzucają z siebie płaszcz niewinności, byle jak najszybciej, jak najprędzej do dorosłości. Wydaje im się, że królują nad światem.

Anna, Elise i grupa najbliższych przyjaciół chcieli tylko dobrze się razem bawić. Na chwilę zapomnieć o obowiązkach, wylegiwać się w promieniach prażącego słońca na plażach Aruby, zdobywać kluby w blasku gwiazd. Idyllę przerywają tragiczne wydarzenia jednej z nocy, gdy Elise zostaje znaleziona martwa w swoim pokoju. Na bazie znikomych dowodów o morderstwo zostaje oskarżona najbliższa przyjaciółka dziewczyny, Anna.

"And Elise... she was my catalyst. The glint in my eye, the giddy thrill in my stomach, the voice urging me to be louder, bolder, to blend into the background no more."

Ideą "Dangerous Girls" jest prowadzenie swoistej gry z czytelnikiem, w której, oprócz nas samych, uczestniczy autorka oraz Anna, główna bohaterka i narratorka jednocześnie. Zostajemy postawieni w obliczu zbrodni i bezpodstawnych zarzutów. Nie wiemy, jak doszło do morderstwa, nie znamy bohaterów, ani relacji między nimi. Haas genialnie łączy teraźniejszość z przeszłością, bieżące wydarzenia, czyli oczekiwanie na proces, uzupełnia retrospekcjami - początków przyjaźni zamordowanej i oskarżonej, urywków z ich życia, pobytu na wyspie, kolejnych dni odliczających do feralnej nocy, a w końcu okresu tuż po niej. Fakty z życia dziewczyn nie zostają przedstawione chronologicznie, zostają wprowadzone w (nie)przypadkowej kolejności, nawet te najważniejsze i fundamentalne nie zostają podane od razu. Autorka ściśle trzyma się kluczowych w danej chwili wydarzeń i nigdy nie wyjawia zbyt dużo.

Tym samym kreuje atmosferę tajemnicy i niedopowiedzeń; czytelnik ma świadomość, że są przed nim zatajane istotne informacje, że bohaterowie nie mówią wszystkiego. Kolejne wydarzenia prowadzą do nowych zwierzeń ze strony Anny, lecz dawkowane powoli niuanse zawsze każą spojrzeć na sytuację z innej perspektywy. Gdy już wydaje się, że otrzymaliśmy gotowy portret postaci, nowe informacje zmuszają do zmodyfikowania i poddania wątpliwości ich motywów. Haas zmusza do podejrzliwości wobec każdego, stawia bohaterów w niejednoznacznych sytuacjach, prowokuje do tworzenia innych teorii.

Konkluzje nigdy nie zostają podane wprost, Anna jedynie opowiada historię ze swojego punktu widzenia, pozostawiając je do interpretacji czytelnikowi. Niejako sami wybieramy, komu wierzymy, kogo uważamy za kłamcę, lecz należy zwrócić uwagę na fakt, że nieustannie znajdujemy się na łasce mocno subiektywnej oceny narratorki. Uczucie, iż pewne informacje zostają przed czytelnikiem zatajone, występuje także w przypadku głównej bohaterki. Nierzetelny narrator to cecha łącząca "Dangerous" Girls z pozycjami takimi jak "Zaginiona dziewczyna" Gillian Flynn czy "Fałszywy książę" Jennifer A. Nielsen. Jedynie drobne, ledwo dostrzegalne elementy świadczą o tym, że postacie wiedzą więcej, niż mówią.

Dążenie do punktu kulminacyjnego na dwóch płaszczyznach, teraźniejszej - zbliżający się werdykt sędzi, mierzenie się z podłymi i bezpodstawnymi atakami ze strony oskarżyciela - i przeszłej - tygodnie prowadzące do dnia zabójstwa - to pozbawione linearności przedstawienie historii sprawia, że powieść niezmiernie wciąga i absorbuje. Wydarzenia bieżące nadają powieści dynamizmu, natomiast te z okresu "przed" pogłębiają portrety psychologiczne postaci. Największy nacisk Haas kładzie na niejednoznaczne relacje między Anną i Elise, ich toksyczne oddziaływanie na siebie połączone z zadziwiającą, prawdziwą i czułą przyjaźnią. Ukazuje chwile poczucia absolutnej kontroli, przeświadczenia, że razem są w stanie zdobyć świat z momentami upadków i załamania, niepokojących, mrocznych, niebezpiecznych. Wątek romantyczny również ma swoje miejsce w lekturze; Anna odnajduje się w związku na bazie licealnego zauroczenia, a Elise stawia na flirt i brak przywiązania. Jednak fakt, że to pełna krętych korytarzy, wielowarstwowa przyjaźń dziewczyn zostaje ustawiona na piedestale, nie podlega najmniejszym wątpliwościom.

Na powieść nie składają się jedynie opisy frywolnego życia nastolatków, nie należy zapominać, że bardzo szczegółowo i realistycznie zostaje oddany proces sądowy Anny. Bezpodstawnie uznana za winną zostaje napiętnowana przez media oraz niszczona kolejnymi argumentami oskarżyciela, doszukującego się dowodów tam, gdzie ich nie ma. Haas ukazuje obraz ludzi zaślepionych własną wizją, pewnych swoich racji, obracających się w świecie kłamstw i urojeń. Patrzymy na osoby wyjmujące słowa i zdania z kontekstu umysłem lepiej poinformowanym, jesteśmy świadkami krytyki zaściankowości, niszczących wypowiedzi pseudo-doktorów i manipulacji mediów.

"Dangerous Girls" stanowi jedną wielką mistyfikację. Tu historia zmienia swój bieg wraz z odkrywaniem kolejnych niuansów z życia grupy przyjaciół, powieść ewoluuje na oczach czytelnika. Fenomenalny thriller młodzieżowy o nastolatkach, którym wydaje się, że mogą wszystko, o rysach na idealnie porcelanowych obrazach postaci, o wypełzających z pęknięć demonach i niedoskonałościach, o odłamkach brukających portret na pierwszy rzut oka perfekcyjnych relacji. O utajonych prawdach, sekretach zamiatanych pod dywan, niewygodnych incydentach, wspominanych jedynie w ostateczności. Nie możemy być pewni własnych założeń aż do ostatnich rozdziałów, przez lwią część powieści czytelnik doszukuje się ukrytych motywów u każdej z postaci, niejako biorąc czynny udział w śledztwie na własną rękę. Odbiorca sam, we własnym zakresie, wyciąga wnioski z relacjonowanych incydentów, dostrzega potknięcia i niejasności. Właśnie dlatego pozycja tak wciąga, absorbuje i zabiera każdy skrawek wolnego czasu.

"I'm hers, too - I'll always be hers."

http://cmentarzysko-ksiazek.blogspot.com/

Dziewczyny - piękne, młode, toksyczne, znudzone - jest w nich coś niebezpiecznego. Wydaje im się, że mogą wszystko, że mają całe życie przed sobą, a nawet jeśli znajdą się na krawędzi, nie będą bały się śmierci. Wymykają się z szkoły w środku lekcji, ze śmiechem wydychają dym papierosowy, wracają do domu na chwiejnych nogach, ramiona wokół podtrzymującej je przyjaciółki....