(...) Historia zaczyna się niczym klasyczna wojenna opowieść o dzielnych Amerykanach, którzy w czasie II Wojny Światowej narażali swoje życie w zapomnianej przez Boga Europie. Akcja komiksu rozgrywa się w Belgii w grudniu 1944 roku, dlatego krajobraz jest cały ośnieżony. Grupa trzydziestu sześciu żołnierzy siedzi w prowizorycznych okopach, które wykopali sobie na cmentarzu, gdzie pochowani są bohaterowie poprzedniej wojny światowej. Na różne sposoby próbują sobie urozmaicić czas oczekiwania na kapitulację nazistowskich Niemiec: czytają komiksy, grają w szachy, rzucają piłką baseballową, rozmawiają o swoich żonach i dzieciach, chodzą do pobliskiego lasu, aby zapolować na zwierzynę. Wracając z ostatniego wypadu zauważyli, że w kierunku ich pozycji zbliża się ponad dwustuosobowy oddział Niemców.

Nieoczekiwanie dla bohaterów (i również dla czytelnika) następuje fabularna wolta. Okazuje się, że w skład zastępu wroga wchodzą żołnierze zupełnie innej (nie-w-pełni-ludzkiej) formacji, których nie da się zabić serią z karabinu maszynowego. To Nefilim – owoc potępionego przez Boga związku aniołów-obserwatorów Grigori z ludzkimi kobietami. Dowodzi nimi pułkownik Zephon, ostatni żyjący na Ziemi przedstawiciel wyklętych aniołów. Na marginesie warto wspomnieć, że wg Raju utraconego Miltona takie imię nosił cherubin, który dzierżył ognisty miecz i stał na straży bram Raju. Wracając do omawianej pozycji - z nieba spadają dwaj walczący archaniołowie: jeden dobry (Sariel), a drugi zły (Asbeel). Podczas szamotaniny zgubili gdzieś miecz wszechmogącego, który ma posłużyć armii wyklętych do sforsowania bram nieba. I tak o to wojenna historia przeradza się w mistyczną opowieść o realnej walce dobra ze złem, w której po stronie dobra stają "oświetleni" (tj. natchnieni) boskim światłem amerykańscy żołnierze.

Fabułę wzbogacono kilkoma ciekawymi zwrotami akcji. Chyba najlepiej wypada fragment, w którym dowódca Amerykanów – niejaki Mark – przyznaje się do tego, że jest rzymskim centurionem, który uczestniczył w kaźni Jesusa na Golgocie. Historia opowiadana jest na dwóch płaszczyznach przestrzennych, na zmianę pokazując działania Świetlistej Brygady i ich oponentów, prowadząc do nieuchronnego kulminacyjnego starcia dobra ze złem. Dobrze wyglądają także retrospekcje, to dzięki nim główni bohaterowie dramatu nie wypadają blado, ale uzyskują pewną psychologiczną głębię (choćby szeregowiec Chris Stavros, który mimo spotkania z archaniołem ma wielkie problemy z wiarą w istnienie Boga). Nawiązania do biblijnej opowieści o Nefilim, o potopie i Armagedonie w interesujący sposób urozmaicają opowieść, wplatając w nią mistyczne i nadprzyrodzone elementy.

Ze swojego zadania nieźle wywiązał się Peter Snejbjerg, którego realistyczny, choć trochę karykaturalny, styl przedstawiania postaci wyraźnie pasuje do historii. Do tego poprawnie rozplanowane sceny grupowe, w których przedstawiono ostrą nawalankę, przywodzącą na myśl starcie z jakimiś zombie. Tła kadrów są raczej ubogie, ale efektownie wypadają te prawie puste przestrzenie zasypane śniegiem lub ukazujące zaśnieżony las. Natomiast panele przedstawiające majestatycznych aniołów ze skrzydłami to solidne efekciarstwo. Świetnie wypada Zephon, lecący nad zastępami Nefilim i dzierżący w dłoniach rozświetlony miecz Wszechmogącego....

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/01/27/swietlista-brygada/

(...) Historia zaczyna się niczym klasyczna wojenna opowieść o dzielnych Amerykanach, którzy w czasie II Wojny Światowej narażali swoje życie w zapomnianej przez Boga Europie. Akcja komiksu rozgrywa się w Belgii w grudniu 1944 roku, dlatego krajobraz jest cały ośnieżony. Grupa trzydziestu sześciu żołnierzy siedzi w prowizorycznych okopach, które wykopali sobie na cmentarzu,...