Nie lubię Superman. No, może nie aż tak ostro, po prostu nie przepadam za tym herosem. Jeśli miałbym podać powód, to byłby taki: jego wiara w ludzi jest naiwna. Pewnie dlatego trochę kibicowałem różnym realizacjom postaci Lexa Luthora. Jednak dopiero komiks Briana Azzarello i Lee Bermejo pokazuje głębię psychologiczną tej postaci, wywlekając na światło dzienne główne motywy, które kierują dawnym przyjacielem Kenta, obnażając podłoże jego nienawiści do herosa.

(...) Przygotowując skrypt scenarzysta wyszedł od redefinicji mitu o herosie z Kryptona, lex luthorod próby zrozumienia „nowej” roli herosa we współczesnym świecie. Spojrzał na legendę Supermana z zaskakującej perspektywy. Punktem wyjścia jest pytanie: „Co by było, gdyby Superman zmienił front?”, które przekłada się na taki oto monolog Luthora: „Co jeśli… Dziś w nocy… Spojrzy na nas z góry i uzna, że nie jesteśmy zdolni decydować o własnym losie? Co będzie, jeśli jutro się obudzi z przekonaniem, że wie, co jest dla nas najlepsze? Że chronić świat to za mało, skoro może nim władać? Jedyna gwarancja, że tego nie zrobi, to jego słowo”.

Superman w omawianym komiksie ukazany został jako potwór z czerwonymi oczami, w których żarzy się szaleństwo. Co ciekawe, pojawia się niezwykle rzadko. No i słusznie, w końcu główną postacią jest Lex Luthor. Czytelnik ma okazję „wejść w głowę” tej postaci, poznać motywy działania i nieprawdopodobne zdolności manipulacyjne. Dodatkowym smaczkiem jaki otrzymujemy, jest możliwość poznania multimiliardera w sytuacjach codziennych, zwyczajnych. A to utnie sobie pogawędkę z panem sprzątającym biuro, zje biznesowy lunch z Brucem Waynem, a to pokłóci się ze swoją asystentką.

Luthor reprezentuje Dobro, a Superman – zło, oczywiście w wyobrażeniu tego pierwszego. Aby pokazać Metropolis i dalej: całemu światu, że to on jest zbawcą ludzkości, bo może jej dać Nadzieję, konstruuje inteligentnego, kobiecego androida o imieniu Hope (...).

Komiks wywiera mocne wrażenie. Co jest także zasługą oprawy graficznej Lee Bermejo. Rysowane przez niego postaci ukazane zostały naturalistycznie, ale za sprawą dużej ilości zmarszczek, bruzd i światłocienia owa realność jest im odbierana.

(...) Myślę, że warto zapoznać się recenzowaną pozycją w ramach „przygotowania” do premiery filmu Batman v Superman: Dawn of Justice, jest godna przeczytania. Powinni po nią sięgnąć nie tylko wielbiciele komiksów superbohaterskich.

- - -
całość do przeczytania tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/11/07/luthor/

Nie lubię Superman. No, może nie aż tak ostro, po prostu nie przepadam za tym herosem. Jeśli miałbym podać powód, to byłby taki: jego wiara w ludzi jest naiwna. Pewnie dlatego trochę kibicowałem różnym realizacjom postaci Lexa Luthora. Jednak dopiero komiks Briana Azzarello i Lee Bermejo pokazuje głębię psychologiczną tej postaci, wywlekając na światło dzienne główne...