Zapewne wielu czytelników książek J.R.R. Tolkiena wie, że był on katolikiem i że jego wiara była dla niego ogromnie ważna. Na pewno jednak nie wszyscy zdają sobie sprawę, że chrześcijańskimi ideami i symbolami przeniknięte są jego dzieła literackie. Joseph Pearce, autor biografii Tolkiena, przeprowadził czytelnicze śledztwo, dzięki któremu udało mu się odkryć ukryte za bajkową fabułą i postaciami na wskroś chrześcijańskie przesłanie Hobbita. Z właściwym sobie mistrzostwem wskazuje czytelnikom tropy, po których mogą podążyć, aby dojść do pełnego zrozumienia dzieła genialnego pisarza. Dostrzegą wtedy, że Hobbit jest czymś o wiele więcej niż prostą opowiastką dla dzieci. W najgłębszej warstwie znaczenia jest to bowiem opowieść o pielgrzymce ku łasce, o duchowym dojrzewaniu głównego bohatera, o jego inicjacji i przejściu od ignorancji do wiedzy oraz od mieszczańskich przywar do heroicznych cnót. Zobaczą też, że Hobbit sugestywnie przedstawia tajemnicze działanie Boskiej Opatrzności i jest komentarzem do ewangelicznej maksymy: „gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje”. Przekonają się, że do Hobbita można odnieść te same słowa, które Tolkien wypowiedział na temat Władcy Pierścieni: że jest on „zasadniczo dziełem religijnym i katolickim”.

Śledząc wraz z autorem wędrówkę Bilba, uświadamiamy sobie, że Hobbit nie jest tylko bajką o zabiciu smoka pustoszącego baśniową krainę, że opowiada o czymś o wiele ważniejszym: o zabiciu smoka pustoszącego nasze własne dusze. Wyruszmy zatem śladami kudłatych stóp hobbita na czytelniczą pielgrzymkę i odnajdźmy skarb, jaki ukrył dla nas Tolkien w swojej powieści.