Tak się składa, że nigdy nie podejrzewałabym siebie, że przeczytam podobną książkę. Chodzi mi o powieść Diany Palmer "Nora". No i teraz muszę się wytłumaczyć. Otóż, byłam bardzo ciekawa jak pisze autorka, tak chętnie czytana przez sporą rzeszę kobiet? Przyznam szczerze, że nie jest to moja estetyka pisarska. Nie bardzo odpowiadał mi ton tej powieści i główny problem, który zarysował się już na początku lektury. Jednym słowem, nastawiona byłam negatywnie. Ale..

No i teraz czas przeprosić wszystkie czytelniczki, które gustują w podobnych literackich klimatach. Zaczęłam fabułę absolutnie nieświadomie porównywać do "Pięćdziesięciu twarzy Greya" i co mi wyszło?

Główna bohaterka - Nora, pochodzi z domu z zasadami, jest przekonana, że świat dzieli przepaść klasowa, której nie należy przekraczać. Jest jednak kobietą ciekawą świata i decyduje się na wyjazd na wieś, a dokładniej na farmę, gdzie chce spotkać prawdziwego kowboja, dżentelmena, mężczyznę, o którym tyle czytała w książkach i o którym śniła.

Jej los diametralnie się zmienia, gdy hańbi rodowe nazwisko i ratuje ją przystojny kowboj, który w jej odczuciu jest o klasę niżej niż ona i nie powinien w ogóle się do niej zbliżać. Świadomość, że kowboj w literaturze i w jej głowie nie jest taki, jaki w prawdziwym życiu przytłacza bohaterkę. Fabuła dość oczywista, bo między tą dwójką, pomimo wielu przeszkód, wybucha płomienny romans, który skutecznie zaciera granice klasowe, ale nie bez konsekwencji..

Czytając, miałam nieodparte poczucie, że motyw różnic klasowych i charakterologicznych przeplata się w literaturze bez przerwy. To wątki, które polubili czytelnicy romansów. Tym bardziej, gdy w efekcie okazuje się, że fikcja literacka prowadzi odbiorcę do zaskakujących rozwiązań.

Niewątpliwie książki Diany Palmer należą do tej kategorii, do której ja włączyłabym również losy Greya. Nie ukrywam, że jakaś część mnie rozumie, dlaczego te książki cieszą się tak ogromnym powodzeniem? Nie uwierzę, by czytelnik, który w jakiś sposób łączy swoje emocje z emocjami bohatera, nie oczekiwał pozytywnego rozstrzygnięcia wszelkich problemów. Nie uwierzę, że ludzie lubią czytać książki, w których główni bohaterowie sobie nie radzą z życiem, które ich nie oszczędza.

Podsumowując, zachęcam do czytania tej książki. Nie jest to być może moja estetyka, ale zdecydowanie lubię pozytywnie rozstrzygnięcia i nie wierzę, by ktoś, kto ceni prostą literaturę z ciekawymi wątkami fabularnymi, nie polubił Nory i jej przygód. Naprawdę w to nie uwierzę!

Tak się składa, że nigdy nie podejrzewałabym siebie, że przeczytam podobną książkę. Chodzi mi o powieść Diany Palmer "Nora". No i teraz muszę się wytłumaczyć. Otóż, byłam bardzo ciekawa jak pisze autorka, tak chętnie czytana przez sporą rzeszę kobiet? Przyznam szczerze, że nie jest to moja estetyka pisarska. Nie bardzo odpowiadał mi ton tej powieści i główny problem, który...