Monografia opisuje różnorodne funkcje, zastosowania i formy obecności literacko-muzycznego zjawiska, jakim jest piosenka. Ukazanie piosenki oraz jej twórców samodzielnie, w utworach literackich, jak i w konkretnych sytuacjach historycznych pozwala dostrzec jej niesłychaną pojemność i kulturową żywotność, a także zrozumieć, choć po części, fenomen odbiorczy. Będąc najprostszą formą literackiego kontaktu z publicznością, piosenka odegrała niebagatelną rolę w życiu społecznym, niosąc sensy i idee niemożliwe do przekazania w tzw. gatunkach wysokich. Mieści się w obszerniejszych formach, wzbogaca epikę, dramat (m.in. operę),oraz wspóbuduje musicale i filmy, co z punktu widzenia poetyki stanowi szczególnie ciekawe zjawisko. Jako śpiewany osobny utwór (literacki, balladowy czy satyryczny) służy wyrażaniu emocji, a także celom ludycznym czy dydaktycznym. Spektrum jej oddziaływania jest szerokie, być może nawet niewyczerpane. Dlatego w książce opisane zostały epizody z życia gatunku, który wobec małych rozmiarów sprzężonych z wielkimi możliwościami zasługuje na tytułową pochwałę.