Naprawdę jest to jedna z przyjemniejszych lektur z epoki romantyzmu.

Naprawdę jest to jedna z przyjemniejszych lektur z epoki romantyzmu.

kocham słowackiego.

kocham słowackiego.

Po okropnej III części Dziadów, nawet spoko przeczytać książkę, która mimo podobieństw zawiera chociaż odrobinkę interesujących bohaterów, a do tego jest po ludzku napisana.

Po okropnej III części Dziadów, nawet spoko przeczytać książkę, która mimo podobieństw zawiera chociaż odrobinkę interesujących bohaterów, a do tego jest po ludzku napisana.

Utwór bardzo mi się spodobał, chociaż nie spodziewałem się tego po ocenach. Język był zrozumiały i ciekawy. Zaintrygowały mnie rozmyślania o życiu i śmierci. Zakończenie, chociaż niespodziewane, również przypadło mi do gustu.

Utwór bardzo mi się spodobał, chociaż nie spodziewałem się tego po ocenach. Język był zrozumiały i ciekawy. Zaintrygowały mnie rozmyślania o życiu i śmierci. Zakończenie, chociaż niespodziewane, również przypadło mi do gustu.

Całkiem podobały mi się te zwroty akcji, było trochę grozy i spisku. Ogólnie nie było aż tak źle.

Całkiem podobały mi się te zwroty akcji, było trochę grozy i spisku. Ogólnie nie było aż tak źle.

😦😦

😦😦

W powieści "Kordian" Juliusza Słowackiego można odnaleźć niezwykłe bogactwo językowe i głębię psychologiczną postaci, jednakże niektóre elementy fabuły mogą sprawić trudności czytelnikowi. Jednym z potencjalnych punktów krytyki może być nieco chaotyczna struktura narracyjna oraz skomplikowany układ myślowy głównego bohatera, co może czasami utrudniać zrozumienie pełnej głębi jego motywacji i działań. Ponadto, niektóre wątki wydają się być nieco rozwleczone, co może prowadzić do utraty tempa akcji i zainteresowania czytelnika. Pomimo tych potencjalnych mankamentów, warto zauważyć, że "Kordian" wciąż pozostaje jednym z najważniejszych dzieł polskiej literatury romantycznej, wnosząc niezaprzeczalny wkład w kształtowanie narodowej tożsamości i kultury literackiej.

W powieści "Kordian" Juliusza Słowackiego można odnaleźć niezwykłe bogactwo językowe i głębię psychologiczną postaci, jednakże niektóre elementy fabuły mogą sprawić trudności czytelnikowi. Jednym z potencjalnych punktów krytyki może być nieco chaotyczna struktura narracyjna oraz skomplikowany układ myślowy głównego bohatera, co może czasami utrudniać zrozumienie pełnej...

nikt, zupełnie nikt:
Kordian: lata na chmurze i mdleje przez strach i imaginację

nikt, zupełnie nikt:
Kordian: lata na chmurze i mdleje przez strach i imaginację

Zawoalowana odpowiedź na Konrada z III części Dziadów. Tak wiele wspólnych punktów, nieszczęśliwa miłość, przemiana, magiczne elementy, patriotyzm. Wydaje mi się, że Słowacki ma lepsze pióro niż Mickiewicz. Bardziej wyrafinowane, powoduje synestezję (zwłaszcza opis na Mont Blanc). Myślę jednak, że współczesny czytelnik szybko znudzi się opisami, bo czasem to przerost formy nad treścią.

Zawoalowana odpowiedź na Konrada z III części Dziadów. Tak wiele wspólnych punktów, nieszczęśliwa miłość, przemiana, magiczne elementy, patriotyzm. Wydaje mi się, że Słowacki ma lepsze pióro niż Mickiewicz. Bardziej wyrafinowane, powoduje synestezję (zwłaszcza opis na Mont Blanc). Myślę jednak, że współczesny czytelnik szybko znudzi się opisami, bo czasem to przerost formy...

Słowacki wielkim poetą był. Wie o tym każdy nauczyciel... i ani jeden uczeń.

No tak, taka recenzja bez krytyki polskiego systemu edukacji się nie obędzie. Wspomnę tylko, że ani jednego dramatu romantycznego ani w ogóle 3/4 lektur w szkole nie czytałem. I nic tak, jak szkoła średnia nie zniechęciło mnie do czytania. Na szczęście studia i pewna kuzynka zmieniły to :) Pół biedy z tym, że szkoła źle przedstawia książki. Cała bieda, że ZNIECHĘCA do czytania w ogóle! A to jest grzech piekła godny! Jeśli są tu jakieś nauczycielki, to niech posypią głowy popiołem. Albo zwalą na system, whatever.

Wracam do Julka. Ogólnie lubię sztuki wierszowane, zwłaszcza w wykonaniu Billiego Szejkespera. Nawiązanie niepozbawione sensu, bo sam Słowacki to robi, a ja sam z siebie jestem dumny, że wyczaiłem to zanim się uzewnętrzniło. W jednej ze scen bohater czyta 'Króla Leara', a nawet jest miejsce na polską wersję 'be or not to be'!
'Kordian' jest całkiem dobry, a chwilami wręcz zjawiskowy w scenach pojedynczych wizji. Ale w ogóle się kupy nie trzyma jako całość dramaturgiczna, a tego błędu Will nigdy nie popełniał! Bodaj najbardziej leniwy redaktor ochrzaniłby Słowackiego za brak konsekwencji, fabularne rozprężenie i brak ciąg przyczynowo- skutkowego pomiędzy scenami. W ogóle fajnie by było jakby jacyś współcześni pisarze przerobili 'Kordiana' i inne- he he- wieszcze arcydzieła na gatunkową fabułę! Sprawdźcie jak to fajnie wyszło np. w grze 'Dante's inferno' albo w filmie 'Ruchomy zamek Hauru' Miyazakiego.

Słowacki, i nie tylko on, ma świetny potencjał stania się bestsellerem fantasy. Czary, magia, barwne wizje są na miejscu. Kordian ma kapitalny potencjał herosa, a car i Kostuś nadają się na badguyi. A już scena w sali koronacyjnej i późniejsza w narrenturmie to fantastyka na maksa. Tylko trzeba to uporządkować, nadać sens, o który wieszcze sprzed stuleci się nie martwili. Kolega mawiał, że dopiero w XX wieku zaczęły powstawać wartościowe dzieła, bo dopiero wtedy pisarz DBAŁ O CZYTELNIKA. Ja tę myśl uzupełnię: bo wcześniej miał czytelnika gdzieś, pisał dla siebie i swoich kumpli. Inni i tak czytać nie umieli. Ergo: nic tylko połączyć zjawiskowe wieszcze wizje ze współczesną starannością redaktorską.

O wizyjności Słowackiego napisać muszę. To chyba najbardziej zadziwiający element 'Kordiana'. W rozdziale z lekarzem autor wręcz wyprorokował komunizm i Freuda. W kolejnym mamy pierwowzór homoseksualnego coming outu, a jeszcze potem car mówi o rozkrojeniu Europy na dwie połówki jabłka. Tylko mi się Żelazna Kurtyna skojarzyła? Pewnie przesadzam, ale i tak profetyzm Słowackiego mnie zaskoczył.

6/10. Za te wizje +1. Całość ma potencjał na hit, ale wymaga obróbki i dobrego redaktora.

Wersję audio czyta Marek Konopczak. Nie znałem go wcześniej. Głos nieidealny. Profesjonalny, ale nazbyt monotonny. Inna rzecz, że tu by chyba nikt nie był idealny. Idealne byłoby rozpisanie tego na różne głosy.

Słowacki wielkim poetą był. Wie o tym każdy nauczyciel... i ani jeden uczeń.

No tak, taka recenzja bez krytyki polskiego systemu edukacji się nie obędzie. Wspomnę tylko, że ani jednego dramatu romantycznego ani w ogóle 3/4 lektur w szkole nie czytałem. I nic tak, jak szkoła średnia nie zniechęciło mnie do czytania. Na szczęście studia i pewna kuzynka zmieniły to :) Pół...