Powiedzieć, że to jest kiepska książka, to jakby nic nie powiedzieć.
W zamyśle autora miał to być sensacyjny thriller z elementami political fiction, a niestety wyszedł jakiś patchwork bez ładu i składu, kompletnie niedopracowany i z nieprawdopodobną ilością błędów rzeczowych i logicznych.
Pawłowski umieścił główną akcję swojej powieści na arktycznej stacji badawczej i już na samym początku raczy nas takimi rewelacjami, jak podziwianie przez naukowców pingwinów (!) nad oceanem, po czym każe iść kierownikowi stacji na północ (!), żeby zobaczyć brzeg morza. Dalej jest jeszcze lepiej.
Po przeczytaniu tej książki nadal nie mam pojęcia o co chodziło w warstwie fabularnej. Czemu miał służyć wątek „stanu wojennego” w Polsce? Co tak ważnego było w ekspedycji naukowej, żeby umieszczać wśród jej uczestników zawodowego zabójcę? Czego by nie dotknąć, to nic nie trzyma się kupy. Jak do tego dodać plastikowe postaci, drewniane dialogi, czerstwe dowcipy i główną aktywność w postaci robienia i picia herbaty, to ręce opadają.
Jedyną zaletą tej książki jest jej niewielka objętość, co pozwala jakoś dobrnąć do końca bez większego uszczerbku dla zdrowia psychicznego.
Zdecydowanie odradzam.

Powiedzieć, że to jest kiepska książka, to jakby nic nie powiedzieć.
W zamyśle autora miał to być sensacyjny thriller z elementami political fiction, a niestety wyszedł jakiś patchwork bez ładu i składu, kompletnie niedopracowany i z nieprawdopodobną ilością błędów rzeczowych i logicznych.
Pawłowski umieścił główną akcję swojej powieści na arktycznej stacji badawczej i już...