Ten tom pokazuje, że Andreas jest nie tylko mistrzem fabuły ale i rozpisania jej na kadry. Bardzo pomysłowo rozdziela plansze, akcentując barwami miejsca akcji. Ukrywa w swoich kadrach i planszach drobne rzeczy, sygnalizując albo przyszłe wypadki albo powiązania. Ten tom może wydawać się nieco przegadany bo nie ma tak wartkiej akcji jak poprzedni, ale jest początkiem, zapowiedzią przyszłych wydarzeń. Jak zwykle u Andreasa trudno się od razu tak domyślić co to będzie bo on wciąż zaskakuje a fabuła to ciągłe pętle. Chyba najlepszymi planszami jest dialog Koziorożca z Człowiekiem o Wytatuowanych Dłoniach oraz sceny retrospekcji z życia poszczególnych postaci. Szczególnie O'Hara wygląda zagadkowo. I tym razem mamy ewidentny wątek uczuciowy... ale czy to na pewno to co nam się wydaje? Znowu Karty Przeznaczenia... ale pojawiają się i znikają... Andreas każe nam czekać. Jak wam się podoba Koziorożec z brodą? :)

Ten tom pokazuje, że Andreas jest nie tylko mistrzem fabuły ale i rozpisania jej na kadry. Bardzo pomysłowo rozdziela plansze, akcentując barwami miejsca akcji. Ukrywa w swoich kadrach i planszach drobne rzeczy, sygnalizując albo przyszłe wypadki albo powiązania. Ten tom może wydawać się nieco przegadany bo nie ma tak wartkiej akcji jak poprzedni, ale jest początkiem,...

Tunele, jak każde dziecko wie, potrafią kryć w sobie fascynujące tajemnice. Szczególnie tunele stworzone setki lat temu przez Indian, oznaczone symbolami, prowadzące do niebezpiecznych miejsc, bo nigdy nie wiadomo na co się natkniemy na końcu.
Niestety w tej części nie było kadru, który by mnie powalił na łopatki, dlatego tylko dziewiątka. Ale i tak jest bosko.

Tunele, jak każde dziecko wie, potrafią kryć w sobie fascynujące tajemnice. Szczególnie tunele stworzone setki lat temu przez Indian, oznaczone symbolami, prowadzące do niebezpiecznych miejsc, bo nigdy nie wiadomo na co się natkniemy na końcu.
Niestety w tej części nie było kadru, który by mnie powalił na łopatki, dlatego tylko dziewiątka. Ale i tak jest bosko.