Książka jest próbą diagnozowania kondycji (po)nowoczesnej komparatystyki i formułowania stojących przed nią zadań w społeczeństwie medialnym, w wielokulturowym świecie. Aktualną sytuację "dyscypliny poza dyscypliną" rozpatruję w możliwie najszerszym świetle, z uwzględnieniem zarówno pierwszych koncepcji z XIX wieku (m.in. propozycje komparatystów francuskich, idea Weltliteratur Goethego, instytucjonalne działania H. von Meltzla),jak też najnowszych koncepcji komparatystów zachodnioeuropejskich i amerykańskich (m.in. G. Steinera, S. Bassnett, G. Ch. Spivak, E. Apter, D. Damroscha). Historia kształtowania się głównych tendencji komparatystyki literackiej objaśniania jest m.in. przy użyciu metafor: wieży Eiffela, World Trade Center oraz wieży Babel. Zmierzenie się z rozmaitymi propozycjami komparatystów, jak również propozycjami badaczy zjawisk intermedialnych oraz interkulturowych prowadzi w konsekwencji do nowego spojrzenia i na samą komparatystykę literacką, i na działanie komparatystyczne (nowy paradygmat myślenia spod znaku komparatystyki kulturowej wiąże się przede wszystkim z odejściem od niegdysiejszego etno- i europocentryzmu). Nowoczesną komparatystykę pojmuję w rezultacie nie tyle jako wciąż rozszerzany obszar zagadnień i nieograniczoną ekspansję w wymiarze instytucjonalnym, ile jako efekt myślenia, które umożliwia w dzisiejszym świecie "dekolonizację nas samych", jako praktykę interpretacyjną osadzoną w codziennej egzystencji. Perspektywa interkulturowości otwiera tym samym nowe horyzonty komparatystyki XXI wieku.