A jednak "A Kingdom Besieged" nie było wyjątkiem. Wizja końca wyraźnie zmotywowała Feista do wzniesienia się na poziom, jakiego już się po nim nie spodziewałem. Drugi tom "Chaoswar Saga" czytałem z równie wielką przyjemnością, co tom pierwszy. W ten sposób saga ta jest najlepszym cyklem Feista od czasu "Serpentwar Saga" i czwartym najlepszym, jaki w ogóle czytałem (moją ulubioną serią pozostanie już na dobre trylogia "Imperium"). Feist przypomniał sobie, że jego największym atutem był dar gawędziarza, który sprawiał, że jego mało skomplikowane w gruncie rzeczy fabuły czytało się z wypiekami na twarzy.

Jak w "A Kingdom Besieged" tak i w "A Crown Imperiled" z pozoru niewiele się dzieje. Gdyby zebrać wszystko do kupy, okazałoby się, że dałoby się to streścić maksymalnie na dwóch stronach. Jednak warto zwrócić uwagę na to, jak całość została zaprezentowana. Feist świetnie poradził sobie z wytworzeniem klimatu fatalistycznego. Czytając czułem, że zbliża się koniec. I nawet jeśli świat przetrwa, to nie będzie to happy end, zarówno dla bohaterów jak i dla czytelników, z tego prostego powodu, że jest to właśnie koniec. Jeśli ktoś, kto tak jak ja, z serią spędził większość dorosłego życia, to musi finał przyjąć z mieszanymi uczuciami. I "A Crown Imperiled" dobrze oddaje moje uczucia wobec serii i tego, że pozostał mi już tylko jeden tom do przeczytania.

A jednak "A Kingdom Besieged" nie było wyjątkiem. Wizja końca wyraźnie zmotywowała Feista do wzniesienia się na poziom, jakiego już się po nim nie spodziewałem. Drugi tom "Chaoswar Saga" czytałem z równie wielką przyjemnością, co tom pierwszy. W ten sposób saga ta jest najlepszym cyklem Feista od czasu "Serpentwar Saga" i czwartym najlepszym, jaki w ogóle czytałem (moją...