Autor książki zwraca uwagę na praktyczną absencje Polaków w hollywoodzkich filmach (lata 20, 30, 40), pomimo iż, jak podaje: „W 1941 roku mieszkało w Stanach Zjednoczonych jakieś 6 milionów osób polskiego pochodzenia, czyli ponad 4% całej populacji. Co najmniej 600 tysięcy Polaków służyło w amerykańskich siłach zbrojnych, a niektóre szacunki są o wiele wyższe”. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy był: „brak tradycji zainteresowania tematami polskimi w całej amerykańskiej kulturze i mało znacząca obecność Polaków w życiu SZ […]”.

Okazuje się, że Polacy nie wyróżniali się nawet wyznaniem religijnym, gdyż to Irlandczycy byli jedyną znaczącą grupą etniczną, powszechnie wiązaną z katolicyzmem, czego wymownym dowodem jest fakt, że w amerykańskich filmach duchowieństwo rzymskokatolickie to niemal wyłącznie Irlandczycy. Irlandczycy, którzy przybyli do SZ znacznie wcześniej, znający j. angielski, potrafili wywierać wpływ na rzeczywistości amerykańską, w przeciwieństwie do zdeklasowanej społeczności Polaków.

Tymczasem w Hollywood Polacy często działali pod zmienionymi nazwiskami, nie deklarowali swojego pochodzenia. Jedną z nielicznych Polek, międzynarodowej sławy, która manifestowała swoje pochodzenie i patriotyzm, była Pola Negri, której kariera dobiegła końca już pod koniec lat 20. Tenor operowy, Jan Kiepura, istotnie, był kojarzony z polskością, ale jego kariera zakończyła się również bardzo rychło.

Jeżeli Polacy byli w ogóle obecni w filmie, to tylko jako postacie zaburzone psychicznie, o bardzo niskiej moralności, praktycznie pozbawieni jakichkolwiek przymiotów. Przykładem takiego obrazu jest film pt. Noc weselna (1935), gdzie Polaków ukazano jako prymitywnych barbarzyńców. Tzw. Komisja Dillinghama, działająca w 1907-1911, stwierdziła m. in., że Polacy stoją dużo niżej „intelektualnie” i „psychologicznie” względem autochtonów. Wydaje się, że właśnie taki pogląd miał odzwierciedlenie w społeczeństwie amerykańskim.

Wyjątkowo antypolskie paszkwile filmowe zaczęły powstawać zwłaszcza po roku 41, kiedy to SZ włączyły się do wojny. Wówczas Hollywood całkowicie wkomponowało się w linię polityczną amerykańskiego rządu i Kremla. Ogólnie wykładnia była taka, że Polacy, to tchórzliwy naród, prowadzący politykę appeasement’u wobec Niemiec. We wrześniu Polacy zostają w kilka dni pokonani przez Niemców z powodu oparcia się na kawalerii, a także w skutek działania w kraju piątej kolumny. 17 września Związek Sowiecki wyzwala wschodnią Polskę. Polacy nie są w stanie sami sobą kierować, kierują nimi Brytyjczycy. Samodzielnie nie potrafią rządzić swoim krajem i dlatego muszą trafić pod kuratele sowiecką.

Autor zwraca uwagę na znamienną rzecz, że wielu ludzi Hollywood, to lewicowcy, którzy często przynależeli do Komunistycznej Partii, mieli prosowieckie nastawienie, a duża część z nich była żydowskimi imigrantami z Europy Wschodniej. Autor stwierdza, iż: „Niemal wszystkimi większymi hollywoodzkimi wytwórniami podczas drugiej wojny światowej kierowali Żydzi”. Np. przedsiębiorstwo Warner Bros, założone zostało przez braci żydowskich pochodzących ze wsi Krasnosielce na Mazowszu, spod którego wyszły filmy takie jak m. in. Na progu ciemności (1943), gdzie przeciwstawia się Norwegów i Polaków. Ci pierwsi, to, niezłomni, dzielnie stawiający czoła Niemcom bohaterowie, drudzy zaś tchórze bez godności. Zaprezentowano tam odrażającą Polkę, która świadczy usługi seksualne Niemcom, aby zaskarbić sobie ich zaufanie. W pewnym momencie pada określenie „polska maciora”. Scenarzysta żydowski, z tego studia, Howard Koch (1901-1995), odpowiedzialny był za filmy: W naszych czasach (1944) - mamy tam głupich i zacofanych Polaków, którzy przeciwstawiają kawalerię niemieckiej mechanizacji. Czy w końcu propagandowy obraz wymuszony przed administrację Roosevelta - Mission to Moscow (1943). Przychodziło im to łatwo dlatego, że wręcz - bardzo często - nienawidzili miejsca swego pochodzenia, czyli Polski, a samych Polaków uważali za faszystów, i tradycyjnie antysemitów.

Autor książki zwraca uwagę na praktyczną absencje Polaków w hollywoodzkich filmach (lata 20, 30, 40), pomimo iż, jak podaje: „W 1941 roku mieszkało w Stanach Zjednoczonych jakieś 6 milionów osób polskiego pochodzenia, czyli ponad 4% całej populacji. Co najmniej 600 tysięcy Polaków służyło w amerykańskich siłach zbrojnych, a niektóre szacunki są o wiele wyższe”. Jedną z...