trixie:
Jeżeli chodzi o Sansę, zgodzę się z @Rudzielcem. Nie zapominajmy, że tylko w pierwszej części była ona słodką idiotką, a potem stała się ofiarą i zabawką w rękach Lannisterów. Generalnie z początku także jej nie lubiłam, potem współczułam, a obecnie kibicuję - może w przyszłych tomach wykiełkuje w niej coś na kształt pragnienia zemsty.

Oby, Trixie, oby :) Ze strategicznego punktu widzenia znajduje się w dobrym położeniu, by pomóc rodzinie. Musi tylko trochę podrosnąć i bardziej zorientować się w sutuacji, w której chyba żaden bohater do końca się nie orientuje. Jeśli to się stanie, a przez ogół nadal uważana będzie za słodka idiotkę, to pomyśl tylko ile może zdziałać będąc tak blisko wrogów.

Oj, chyba ponosi mnie wyobraźnia. Znikam, bo całkiem zepsuję sobie lekturę, która pewnie nijak będzie się miała do moich fantazji ;)

trixie:
Jeżeli chodzi o Sansę, zgodzę się z @Rudzielcem. Nie zapominajmy, że tylko w pierwszej części była ona słodką idiotką, a potem stała się ofiarą i zabawką w rękach Lannisterów. Generalnie z początku także jej nie lubiłam, potem współczułam, a obecnie kibicuję - może w przyszłych tomach wykiełkuje w niej coś na kształt pragnienia zemsty.

Oby, Trixie, oby :) Ze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@ Monika i Megajra

W zasadzie zgadzam się z większością Waszych zarzutów wobec Sansy, ale jestem skłonna patrzeć na jej wady przez palce, ze względu na jej wiek. Który nastolatek nie sądzi, że właściwie to już jest dorosły i wie wszystko najlepiej? Taki głupi wiek i o ile człowiek potrafi później wyciągnąć wnioski z błędów młodości, powinno mu się pewne rzeczy wybaczyć.

Mimo wszystkich swoich wad, Sansa (na etapie opowieści, na którym jestem) ma chyba największe szanse ze swojej rodziny na przeżycie całej historii. Można powiedzieć, że nie brak jej woli przetrwania i pewnej dozy... hmmm... może nie rozsądku, ale brak mi lepszego określenia. Myślę też, że mimo swej pozornej uległości i naiwności, jeszcze nie raz nas zaskoczy. A przynajmniej mam taką nadzieję, bo ciężko mi uwierzyć, że nie ma w niej nic z jej rodziców. Oby nie okazała się czarną owcą w rodzinie Starków, bo będę zawiedziona.

Mam nadzieję, że niedługo doczekam się swojej kolejki w bibliotece na resztę serii :)

@ Monika i Megajra

W zasadzie zgadzam się z większością Waszych zarzutów wobec Sansy, ale jestem skłonna patrzeć na jej wady przez palce, ze względu na jej wiek. Który nastolatek nie sądzi, że właściwie to już jest dorosły i wie wszystko najlepiej? Taki głupi wiek i o ile człowiek potrafi później wyciągnąć wnioski z błędów młodości, powinno mu się pewne rzeczy wybaczyć.

...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pinokio. Historia pajacyka[bookLink]121616|Pinokio. Historia pajacyka[/bookLink] - od dziecka nienawidziłam tego drewnianego gnojka i do tej pory mi to zostało. Gdybym mogła, pociachałabym go na kawałki i wrzuciła do pieca.
Bez dogmatu[bookLink]100815|Bez dogmatu[/bookLink] - Leon Płoszowski, czyli filozof za dychę, którego wywodów po prostu nie dało się czytać.
Pochwała macochy[bookLink]50270|Pochwała macochy[/bookLink] - Mały Fonsito, który swoim zachowaniem przypominał mi Damiena z "Omenu".

Co do "Gry o tron", o której toczą się dyskusję, to jest tam cała masa postaci, które mnie drażnią. Jednak nikt nie robi tego tak skutecznie jak wspomniana wcześniej Sansa.
Rudzielec: Sansa została, właściwie z dnia na dzień, wepchnięta do brutalnego świata, jakiego istnienia nawet nie podejrzewała. Otaczający ją ludzie okazali się zupełnie kimś innym niż sądziła. Nic dziwnego, że się dziecko pogubiło.
Dość logiczne, ale: Arya, jako ta młodsza, też została wepchnięta w ten sam świat i jakoś szybciej udało jej się połapać kto jest kim (częściowo, bo tego nawet wszechwiedzący autor pewnie nie wie). Zgadzam się w 100% z Moniką - Sansa to pusta lalka, która nadaje się tylko do tego, by nią manipulować. Nie powiem, żebym pałała do niej nienawiścią. To bardziej pogarda, którą rezerwuję dla ludzi głupich. Sansa oprócz tego, że jest egoistką, jest przede wszystkim idiotką, która żyje w bajce, łudzi się, że z tarapatów uratuje ją przystojny rycerz, a ona będzie mogła siedzieć, pachnieć i być podziwianą. Wrrr, no i jak tu się nie denerwować? Mam nadzieję, że w którejś części zmądrzeje i zacznie się zachowywać jak swoja siostra, ale zanim to nastąpi, będę zgrzytać zębami za każdym razem, gdy tylko autor dopuści ją do głosu :)

Pinokio. Historia pajacyka[bookLink]121616|Pinokio. Historia pajacyka[/bookLink] - od dziecka nienawidziłam tego drewnianego gnojka i do tej pory mi to zostało. Gdybym mogła, pociachałabym go na kawałki i wrzuciła do pieca.
Bez dogmatu[bookLink]100815|Bez dogmatu[/bookLink] - Leon Płoszowski, czyli filozof za dychę, którego wywodów po prostu nie dało się czytać.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pamiętniki Wampirów. Księga 1: Przebudzenie. Walka. Szał[bookLink]84201|Pamiętniki Wampirów. Księga 1: Przebudzenie. Walka. Szał[/bookLink] - (wszystkie części) Elena! tak mnie ta dziewucha wkurzała, zbyt idealna, zbyt słodka itd. że aż mdliło, i głównym jej celem było obściskiwanie się ze Stefanem gdzie popadło nawet wtedy lub raczej szczególnie wtedy gdy byli w obliczu niebezpieczeństwa i zamiast przejmować się "ratowaniem przyjaciół czy świata" przejmowała się sobą i Stefanciem. Słodka idiotka, która nie wiedziała czego chce i ciągle aby się zastanawiała, którego z braci wybrać podczas gdy jej przyjaciele stykali się ze śmiercią.
Wszystko musiała mieć najlepsze, ona przecież taka piękna, cudowna, inteligentna, taka dobra, że łojejciu i troskliwsza od Troskliwych Misiów, chodząca bogini normalnie! I ileż to ona razy umierała i się odradzała, była chyba wszystkim możliwym, (aniołem, człowiekiem, wampirem, poświatą jakąś tam). W ogóle cała seria, (a szczególnie od części "Dusze cieni") sprawiała wrażenie, jakby głównym wątkiem były problemy, rozterki i rozmyślania Eleny plus szukanie okazji do pocałowania Stefana lub Damona i którego najpierw. xD

Pamiętniki Wampirów. Księga 1: Przebudzenie. Walka. Szał[bookLink]84201|Pamiętniki Wampirów. Księga 1: Przebudzenie. Walka. Szał[/bookLink] - (wszystkie części) Elena! tak mnie ta dziewucha wkurzała, zbyt idealna, zbyt słodka itd. że aż mdliło, i głównym jej celem było obściskiwanie się ze Stefanem gdzie popadło nawet wtedy lub raczej szczególnie wtedy gdy byli w obliczu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

trixie: Moim zdaniem, akurat jeżeli chodzi o Pieśni Lodu i Ognia to największym dupkiem jest Joffrey, zgadza się. Inne postacie to świetnie skonstruowane i barwne osoby, które są siłą napędową tej serii. Gdyby każdy był idealny, dobry i sympatyczny, Gra o tron nawet nie zostałaby wydana.Tu się zgodzę - ale jak napisałam w moim pierwszym poście, nie lubię bohaterów na dwa sposoby:
1. skur....... i dupków, których na swojej drodze nie chciałabym spotkać (chyba żebym mogła ich wszystkich pozabijać lub w inny sposób ukarać),
2. Postaci kiepsko napisanych lub za głupich by były wiarygodne lub wstrętnych mi z różnych innych względów, ale niekoniecznie złych w sensie stania po niewłaściwej stronie mocy.
Tych drugich nie lubię i często (choć nie zawsze) chciałabym nawet wykreślić ich z kart powieści i może zastąpić kimś lepszym, bardziej mi w takim miejscu pasującym, ale tych pierwszych w większości uważam za niezbędnych dla akcji i często uwielbiam o nich czytać - ale drani nadal nienawidzę, jako osób, nie jako postaci - te mogą być rewelacyjne.

trixie: Moim zdaniem, akurat jeżeli chodzi o Pieśni Lodu i Ognia to największym dupkiem jest Joffrey, zgadza się. Inne postacie to świetnie skonstruowane i barwne osoby, które są siłą napędową tej serii. Gdyby każdy był idealny, dobry i sympatyczny, Gra o tron nawet nie zostałaby wydana.Tu się zgodzę - ale jak napisałam w moim pierwszym poście, nie lubię bohaterów na dwa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@Rudzielec:
Od dziecka wychowywana na damę i w związku z tym marzy o strojach i pięknych rycerzach - OK, tego jej za złe nie mam, tyle że takie bohaterki mi nie pasują, ale mogą sobie być i żyć jak chcą, nic mi do tego.
Ale wychowywana na damę i z pewnością uczona chociażby historii najnowszej - a tam jak najbardziej zły król i ogólnie sporo zła i brutalności - i ona na tym wychowywana wierzy jak najnaiwniejsza współczesna dziewczynka wychowana na Disneyu, że piękni i bogaci są (muszą!) być dobrzy: Cersei jest dobra, bo to królowa, bo jest taka piękna, że zła być nie może i bo jest miła; Joffrey jest dobry i wspaniały, bo jest śliczny (chyba jeszcze nie przystojny?), jest księciem i ma być Sansy narzeczonym - ale jak którekolwiek z nich choć przez chwilę nie pasuje do tej ślicznej bajki, to Sansa zamyka oczy i tego nie widzi, albo szuka wytłumaczenia, że tak naprawdę to oni wcale tacy nie są jak właśnie widziała, albo skoro oni tacy są, to tak być powinno, no bo w końcu istoty tak idealne muszą idealne pozostać i zawsze mieć słuszność.
Czy to nie jest beznadziejnie głupia i szkodliwa postawa, nawet u dziecka? A naście lat to też nie takie dziecko, to już osoba u progu dorosłości i powinna być już nieźle do życia w swoim świecie przygotowana.
I nie można powiedzieć, że głupie dziewczę ze wsi, że dziewczyna z prowincji, która pierwszy raz jakichś arystokratów na oczy widzi i tak ją ci wielcy i wspaniali oczarowali, bo to dla niej za wysokie progi i osoby z zupełnie innego świata - NIE, oni nie są w niczym lepsi od niej i powinna być tego świadoma - sama jest potomkinią królów Północy i córką jednego z najpotężniejszych obecnie rodów, natomiast obecny król nie ma za sobą żadnej tradycji wynoszącej jego dynastię ponad zwykłych śmiertelników, jest po prostu niedawnym pierwszym wśród równych wyniesionym na tron przez tych równych właśnie, jest dawnym najlepszym kumplem tatusia, kimś prawie że równym. A królowa to już w ogóle nie powinna być dla Sansy och jaką wielką i wspaniałą arystokratką - jej ród nigdy nie był aż tak wielki i ważny jak Starkowie, potęgę zbudowali całkiem niedawno i na pieniądzach głównie, to tacy młodzi dorobkiewicze naprzeciwko historii Sansy własnego rodu.
I z całą tą świadomością historii i aktualnych powiązań politycznych i dynastycznych (bo Sansa świetnie się w takich sprawach, przynajmniej w oficjalnie znanej ich części, orientuje), dziewczę jest tak głupie, że uważa królową za niemalże bóstwo o całe nieba lepsze od jej własnego, biednego, naiwnego i omylnego ojca. I żeby uchronić tego ojca przed zrobieniem oczywistego głupstwa, którego oczywiście ona, taka mądra dziewczynka, nigdy by nie popełniła, bo przecież jest od tego ojca lepiej zorientowana w sytuacji i w ogóle bardziej świadoma zasad rządzących światem - żeby tego ojca uchronić przed jego głupotą leci wiadomo gdzie i wiadomo co robi. Nawet nie zaczęła od tego, żeby z tym ojcem albo chociaż z matką porozmawiać, może im ich głupotę wyperswadować, nie, ona wie lepiej i od razu wszystko załatwi jak trzeba!
I za tą postawę właśnie, za to że wie lepiej, choć wcale się nad swoją wiedzą nie zastanowiła, że nie chce myśleć, a woli wyobrażać sobie rzeczywistość jak najlepszą, że zamyka oczy na to, co dla jej wizji świata niewygodne, a wierzy we wszystko co pasuje, że nie próbuje świata zrozumieć, ale chciałaby żeby to świat się do niej dopasował - za to jej nie cierpię. I jeszcze za to, że mając od dziecka dobre wzorce i całe życie je akceptując, po zobaczeniu nowych, niesprawdzonych, ale na pierwszy rzut oka ładniejszych, bez wahania te stare odrzuca i przyjmuje nowe jako jedyne słuszne. No bo jakby jeszcze jej rodzice byli mniej dobrzy, jakby się wychowywała w rodzinie patologicznej, to może taka śliczna i milusia Cersei mogłaby ją zachwycić - ale Sansa wychowywała się w rodzinie idealnej! I natychmiast znalazła sobie lepszą? Nie rozumiem takich istot, nigdy nie zrozumiem i na pewno nie zaakceptuję.
I nie mam jej za złe, że nie potrafi się odnaleźć w obcym jej świecie, że nie rozumie co się dzieje, że jak potrafi najlepiej próbuje przeżyć - to jest OK. Ale nie podoba mi się, że nie próbuje zrozumieć świata, tylko przy każdej okazji, jeśli cokolwiek wyda jej się dobre lub znajome, natychmiast bezmyślnie wraca do swojej wizji świata idealnego i odrzuca całe swoje dotychczasowe doświadczenie. Nie chce się uczyć, nie chce się zmienić i dostosować do rzeczywistości, ale za wszelką cenę próbuje w każdej sytuacji uwierzyć, że świat jest taki słodki, jak według niej być powinien. Co ja napisałam?! Nie: próbuje uwierzyć - wierzy bez zastrzeżeń!

@Rudzielec:
Od dziecka wychowywana na damę i w związku z tym marzy o strojach i pięknych rycerzach - OK, tego jej za złe nie mam, tyle że takie bohaterki mi nie pasują, ale mogą sobie być i żyć jak chcą, nic mi do tego.
Ale wychowywana na damę i z pewnością uczona chociażby historii najnowszej - a tam jak najbardziej zły król i ogólnie sporo zła i brutalności - i ona na tym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

No to jeszcze:
Zemsta [bookLink]40974|Zemsta [/bookLink]- wszyscy, a w szczególności Wacław i Klara;
Dzieci kapitana Granta [bookLink]34300|Dzieci kapitana Granta [/bookLink] - lady Helena i Mary Grant, ta druga trochę bardziej - przez całą książkę płakała, jak ktoś tylko wspomniał o jej ojcu, a autor rozpisywał się, jaka to jest odważna, kiedy tylko udało jej się nie zemdleć;
Na zakręcie [bookLink]48589|Na zakręcie [/bookLink] - wszyscy!!!
I wciąż ją kocham [bookLink]48266|I wciąż ją kocham [/bookLink] - wszyscy oprócz ojca głównego bohatera i tego Tima (czy tam Toma, już nie pamiętam);

No to jeszcze:
Zemsta [bookLink]40974|Zemsta [/bookLink]- wszyscy, a w szczególności Wacław i Klara;
Dzieci kapitana Granta [bookLink]34300|Dzieci kapitana Granta [/bookLink] - lady Helena i Mary Grant, ta druga trochę bardziej - przez całą książkę płakała, jak ktoś tylko wspomniał o jej ojcu, a autor rozpisywał się, jaka to jest odważna, kiedy tylko udało jej się nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Vicky Warshawski z książek Sary Paretsky.
Chyba nawet gorsza od Greya. Chociaż ona i Grey świetnie by do siebie pasowali.

Vicky Warshawski z książek Sary Paretsky.
Chyba nawet gorsza od Greya. Chociaż ona i Grey świetnie by do siebie pasowali.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Monika:
Tywin Lannister,
Cersei,
Joffrey,
Stannis Baratheon,
Mellisandre,
Petyr Baelish,
Sansa Stark,
Daenerys Targaryen,
Theon Greyjoy


Moim zdaniem, akurat jeżeli chodzi o Pieśni Lodu i Ognia to największym dupkiem jest Joffrey, zgadza się. Inne postacie to świetnie skonstruowane i barwne osoby, które są siłą napędową tej serii. Gdyby każdy był idealny, dobry i sympatyczny, Gra o tron nawet nie zostałaby wydana.
Jeżeli chodzi o Sansę, zgodzę się z @Rudzielcem. Nie zapominajmy, że tylko w pierwszej części była ona słodką idiotką, a potem stała się ofiarą i zabawką w rękach Lannisterów. Generalnie z początku także jej nie lubiłam, potem współczułam, a obecnie kibicuję - może w przyszłych tomach wykiełkuje w niej coś na kształt pragnienia zemsty.

Monika:
Tywin Lannister,
Cersei,
Joffrey,
Stannis Baratheon,
Mellisandre,
Petyr Baelish,
Sansa Stark,
Daenerys Targaryen,
Theon Greyjoy


Moim zdaniem, akurat jeżeli chodzi o Pieśni Lodu i Ognia to największym dupkiem jest Joffrey, zgadza się. Inne postacie to świetnie skonstruowane i barwne osoby, które są siłą napędową tej serii. Gdyby każdy był idealny, dobry i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Monika: Rudzielec:Jestem w trakcie serii Gra o tron i (na podstawie tego co przeczytałam do tej pory) nie bardzo rozumiem coście się tak uczepili tej biednej Sansy. Owszem, głupiutkie dziewczę, ale to to ma ze 12 czy 13 lat. To normalne, że w tym wieku marzyła o zostaniu żoną księcia, pięknych strojach itp. itd. Czy którekolwiek z Was będąc w tym wieku odnalazłoby się lepiej w świecie dworskich intryg i walk o władzę, gdzie nikomu nie można zaufać? Pozostawione bez żadnego wsparcia? Szczerze wątpię. Jak dla mnie postać może nie najsympatyczniejsza, ale za to bardzo realna. Można jej nie lubić, ale żeby zaraz nienawidzić? Za co? Za bycie dzieckiem?
Nie za bycie dzieckiem - za bycie takim dzieckiem, jakim ja nigdy nie byłam i jakich szczerze nie znosiłam - słodką i głupią dziewczynką marzącą tylko o tym, by pozostać równie głupią kobietą - taką lalą do wielbienia, kochania, ratowania. I do dogadzania jej, robienia wszystkiego za nią, myślenia za nią. I jeszcze taką, co to nie tylko o tym marzy, ale jeszcze uważa, że jej się to należy - ale nie że należy się wszystkim, los innych jej za bardzo nie obchodzi albo zwykle o nim nie myśli póki coś jej do tego nie zmusi, bo ważna jest tylko ona - cholerna mała i głupia egoistka.

A ja jej będę bronić! W tamtym świecie (jak i do całkiem niedawna w naszym) dziewczynki były wychowywane na matki i żony. Panna z "dobrego domu" od małego miała wbijane do głowy opowieści o damach w opresji, zasady savoir vivre i inne bzdety, a rozum przychodzi z wiekiem i doświadczeniem. Sansa została, właściwie z dnia na dzień, wepchnięta do brutalnego świata, jakiego istnienia nawet nie podejrzewała. Otaczający ją ludzie okazali się zupełnie kimś innym niż sądziła. Nic dziwnego, że się dziecko pogubiło. Poza tym cóż by jej przyszło z buntowania się w sytuacji w jakiej się znalazła? Skończyłaby jak ojciec, albo i gorzej znając zapędy Joffreya. Nie każdy rodzi się z tak silnym charakterem jak jej młodsza siostra.
A że jest samolubna i myśli (myślała?) tylko o strojach, fryzurach, turniejach? Fakt. Tylko, że to jeszcze dziecko, które nie ma o wielu rzeczach pojęcia. Większość dziewczynek, czy to teraz, czy dawniej, w naszym świecie czy w ich ma, miało i będzie miało podobne marzenia, co nie znaczy, że wszystkie wyrosną na głupie, naiwne i samolubne kobiety. Do tego któż chciałby umierać w wieku 13 lat? Nic dziwnego, że robi co może, żeby przeżyć.
Rozumiem, że można jej nie lubić, bo sama za nią nie przepadam, ale po postu w moich oczach nie zasługuje na nienawiść. Zapewne to ja jestem teraz tą naiwną, ale wierzę, że doczekam się części serii, w której Sansa pokaże, że jest prawdziwą Wilczycą z Północy :)

Monika: Rudzielec:Jestem w trakcie serii Gra o tron i (na podstawie tego co przeczytałam do tej pory) nie bardzo rozumiem coście się tak uczepili tej biednej Sansy. Owszem, głupiutkie dziewczę, ale to to ma ze 12 czy 13 lat. To normalne, że w tym wieku marzyła o zostaniu żoną księcia, pięknych strojach itp. itd. Czy którekolwiek z Was będąc w tym wieku odnalazłoby się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej