Czym się tak ekscytujecie? Szukacie nowego, wygodnego dla moli zawodu albo wietrzycie zagrożenie dla Prawdziwej Literatury? A przecież to nic nowego! Grupa testerów, którzy na etapie wstępnego szkicu czy potem prawie gotowej powieści czytają przyszłe dzieło, oceniają, komentują i doradzają autorowi zmiany - to się działo prawie od zawsze! Chyba jeszcze zanim zaczęto opowieści spisywać, ich wtedy jaszcze nie czytelnicy, ale słuchacze, komentowali je i proponowali autorowi-wykonawcy wprowadzenie zmian do kolejnego wykonania. W czasach nieco nam bliższych pierwszymi czytelnikami rękopisów byli przyjaciele, potem rodzina (kiedy Pan Pisarz uznał, że żona jest w stanie pojąć swym kobiecym móżdżkiem jego Dzieło, a dzieci mają prawo komentować i oceniać Pana Ojca), teraz oprócz krewnych i znajomych mamy wszelkich redaktorów i agentów - i wszyscy oni czytają, komentują, doradzają zmiany! W czym nowość?

Rodzina i przyjaciele mają tendencję do chwalenia wszystkiego, co stworzy bliska im osoba, wszak wstrętne krytykanctwo to obecnie ZŁO gorsze nawet od niepoprawności politycznej, teraz dziecko 15-letnie trzeba pochwalić, że się tabliczki mnożenia nauczyło, ale broń Boże nie można zganić za to, że wciąż duka miast czytać! Stąd wsparcie rodziny polega wyłącznie na chwaleniu Autora, co raczej nie wpływa pozytywnie na jakość jego utworów, tym bardziej że rodzina nie zawsze zainteresowana jest daną tematyką i nie tylko nie chce krytykować, ale też nie zawsze potrafi. Przyjaciele mogą już wypaść lepiej pod względem merytorycznym, ale też albo nie krytykują, bo to zachowanie nieładne i nie należy tak przyjaciela traktować, albo są konkurencją i nie leży w ich interesie poprawianie wyników (nie)przyjaciela. Jedynymi spośród czytelników pierwszych wersji, którym naprawdę zależy na jakości końcowego produktu i którzy mają odwagę krytykować i doradzać zmiany, są agent i redaktor - ale, jak wskazano w artykule, niezupełnie orientują się w tym, co czytelnikowi może się nie spodobać, a co go zachwyci.

I tu jedyna zmiana: propozycja, by tymi czytelnikami wersji alfa czy beta byli nie znajomi i nie profesjonaliści, ale grupa amatorów o profilu upodobań podobnym do grupy odbiorców docelowych. Tylko tyle. Aż tyle.

Czego możemy się bać? Chyba tylko tego, że cukierkowe bajeczki dla poszukujących zrozumienia i miłości nastolatek będą bardziej cukierkowe, w produkcjach typu Harry’ego Pottera nikt z głównych bohaterów nie zginie (“Jak Autorka mogła mi to zrobić?! Przez nią się popłakałam! Happy end powinien być całkowity, a nie taki słodko-gorzki!”), za to autorzy pokroju George’a Martina na złość sentymentalistom i ku uciesze miłośników krwawej jatki wyrżną bohaterów do nogi i nie tylko nie napiszą happy endu, ale w ogóle nie zakończą historii żadną sensowną puentą. I już. Czytadła popularne staną się jeśli nie lepsze, to przynajmniej bardziej popularne.

A co czeka Prawdziwą Literaturę? Nie wiem. Chyba nic nowego. Prawdziwy Pisarz wie, co chce napisać i jak chce to wyrazić i, jeśliby korzystał z takiej grupy testerów, to tylko po to, by sprawdzić czy dotarł do nich ze swoim przesłaniem. I czy dotrze bardziej, gdy zmieni nieco słowa. I czy kolejna zmiana też dała coś dobrego. I kolejna. I jeszcze jedna.
Pisarz perfekcjonista nigdy nie wyda swojego Wielkiego Dzieła i powstaną książki-legendy, o których wszyscy słyszeli, wszyscy co nieco wiedzą o wielkości ich przesłania, ale które czytali tylko nieliczni, którzy na dodatek nie mogą się dogadać co do całościowego sensu, bo nigdy go w ukończonej wersji nie widzieli. Takie książki trafią do podręczników, o takich będziemy uczyć na lekcjach literatury, z takich zdawać maturę. Z korzyścią dla uczniów, bo nikt im nie będzie mógł zarzucić, że zamiast lektury przeczytali bryk - przecież będą tylko opracowania, Prawdziwe Dzieło tylko w rękopisach (komputeropisach?) w Muzeum Niezrealizowanych Szans i Niedokończonych Arcydzieł.
Czyli Literaturę Ambitną i Wspaniałą będzie czytać równie wielu ludzi co teraz - jedyny problem to zadbać, by zainteresowani załapali się do grupy testerów. Reszta jak i teraz czytać będzie popularne czytadła. Miejmy nadzieję, że nieco lepsze od niektórych dzisiejszych.

Czym się tak ekscytujecie? Szukacie nowego, wygodnego dla moli zawodu albo wietrzycie zagrożenie dla Prawdziwej Literatury? A przecież to nic nowego! Grupa testerów, którzy na etapie wstępnego szkicu czy potem prawie gotowej powieści czytają przyszłe dzieło, oceniają, komentują i doradzają autorowi zmiany - to się działo prawie od zawsze! Chyba jeszcze zanim zaczęto...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

https://www.wattpad.com/story/54342334-zagubiona-1d zapraszam do czytania, gwiazdkowania i komentowania:)))

https://www.wattpad.com/story/54342334-zagubiona-1d zapraszam do czytania, gwiazdkowania i komentowania:)))

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Myślę, że pisarz nie musiałby korzystać z rad testerów, mógłby brać je pod uwagę. Przecież to nie ława przysięgłych która decyduje o końcowym efekcie

Myślę, że pisarz nie musiałby korzystać z rad testerów, mógłby brać je pod uwagę. Przecież to nie ława przysięgłych która decyduje o końcowym efekcie

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Autor powinien stworzyć taką powieść, która porwie czytelnika i zmusi go do refleksji a nie pisać pod publikę. Jeżeli autor pisze na ilość a nie na jakość to nie jest dobre ani dla niego ani dla czytelników.
Już teraz księgarnie uginają się pod różnymi tytułami ale wybrać z tego stosu jedną perełkę to dopiero sztuka. A co by to było jeszcze gdyby jakiś X czy XX-y miały wpływ na treść???
Książka to nie perfumy, nie mają pachnieć i ładnie wyglądać tylko wnosić jakiś przekaz, pokazywać drogę, uczyć a my czytelnicy osobiście ją polubimy albo nie.
Ja czułabym się oszukana, gdybym wiedziała, że na powieść mieli wpływ testerzy!

Autor powinien stworzyć taką powieść, która porwie czytelnika i zmusi go do refleksji a nie pisać pod publikę. Jeżeli autor pisze na ilość a nie na jakość to nie jest dobre ani dla niego ani dla czytelników.
Już teraz księgarnie uginają się pod różnymi tytułami ale wybrać z tego stosu jedną perełkę to dopiero sztuka. A co by to było jeszcze gdyby jakiś X czy XX-y...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książki to biznes – jak każdy inny. Są w nim mody i trendy. Kiedyś pisarz musiał być kimś, mieć „dobre” nazwisko: Mickiewicz, Wańkowicz, Gombrowicz. Pisarze to była elita. Później przyszedł czas na nazwiska siermiężne, pszenno-buraczane, z ludu: Gajda, Socha, Grochola, Poręba, Cebula. Natomiast ostatnia moda preferuje nazwiska autorek podwójne (np. Ficner-Ogonowska), sugerujące, że pisać każdy może, a zwłaszcza żony, matki dzieciom, gospodynie domowe… Takie właśnie, z jakimi może się utożsamiać milion żon, matek, gospodyń domowych. Zastanawiam się przy tej okazji, jak wpływa to na jakość produkowanych dzieł i wychodzi mi, że nie najlepiej.
Może (mam nadzieję) kolejna moda znów będzie na pisarzy wyjątkowych, elitarnych, genialnych, a nie na Nowak-Kowalską spod siódemki...

Książki to biznes – jak każdy inny. Są w nim mody i trendy. Kiedyś pisarz musiał być kimś, mieć „dobre” nazwisko: Mickiewicz, Wańkowicz, Gombrowicz. Pisarze to była elita. Później przyszedł czas na nazwiska siermiężne, pszenno-buraczane, z ludu: Gajda, Socha, Grochola, Poręba, Cebula. Natomiast ostatnia moda preferuje nazwiska autorek podwójne (np. Ficner-Ogonowska),...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

No nie wiem. Żeby się nie okazało, że będziemy czytac tylko te ksiażki, które podobają się grupie testowej...

No nie wiem. Żeby się nie okazało, że będziemy czytac tylko te ksiażki, które podobają się grupie testowej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Autor ma wypracować własny styl, na własnych błędach, przez własne pomysły, przez zabiegi, których autorem będzie on sam, a nie grupa testowa. Ten pomysł jest dobry, tylko dla tych, którzy wydają książki maszynowo - traktują pisarstwo jako zawód, pragnąc na tym zarobić. Co za tym idzie, nigdy nie stają się dobrymi pisarzami, a produktem masowym. Dla mnie, to sposób na pracę zbiorową i wszyscy testerzy powinni dostać %$owy udział w sprzedaży. Tylko dobry pisarz potrafi ocenić własne dzieło, tym samym stając po stronie wielkich (nawet jeżeli są nieznani i nie zarabiają na swoich książkach). Nic nie jest czaro-białe. Lepiej wypruwać sobie flaki podczas dwunastogodzinnej zmiany, zostawić duszę w butach roboczych i napisać jedno dobre zdanie, niż 20 gówno wartych szmat. Kolejne brednie na temat wydajności, celi zarobkowych, osiągania zysków i sławy. Pisarstwo wybiera człowieka, nigdy na odwrót. Fakt, iż to człowiek wybrał pisanie, nie czyni go pisarzem, a z całą pewnością nie uczyni go dobrym pisarzem. W moim przekonaniu, lepiej zostać wielkim dla niewielu, aniżeli byle czym w uwielbieniu otępiałych mas!

Autor ma wypracować własny styl, na własnych błędach, przez własne pomysły, przez zabiegi, których autorem będzie on sam, a nie grupa testowa. Ten pomysł jest dobry, tylko dla tych, którzy wydają książki maszynowo - traktują pisarstwo jako zawód, pragnąc na tym zarobić. Co za tym idzie, nigdy nie stają się dobrymi pisarzami, a produktem masowym. Dla mnie, to sposób na pracę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Genialne. Koszt poniesiony na tego typu działanie jest niewielki, a jak widać z przytoczonego przykładu, efekt jest oszałamiający. Literatura jest formą sztuki, ale dlaczego nie mielibyśmy do książek podchodzić jak do produktów. Zaspokajają potrzeby, mają swoją cenę i formę. Z ekonomicznego punktu widzenia jest to świetny pomysł.

Genialne. Koszt poniesiony na tego typu działanie jest niewielki, a jak widać z przytoczonego przykładu, efekt jest oszałamiający. Literatura jest formą sztuki, ale dlaczego nie mielibyśmy do książek podchodzić jak do produktów. Zaspokajają potrzeby, mają swoją cenę i formę. Z ekonomicznego punktu widzenia jest to świetny pomysł.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Myślę,że to dobry pomysł.Gdybym była pisarką też chciałabym poznać opinię na temat mojej książki, takie rzeczy mogą inspirować. Myślę też,że oceniający powinni dostawać wynagrodzenie za swoją pracę.Mógłby powstać nowy zawód pt testerka książek

Myślę,że to dobry pomysł.Gdybym była pisarką też chciałabym poznać opinię na temat mojej książki, takie rzeczy mogą inspirować. Myślę też,że oceniający powinni dostawać wynagrodzenie za swoją pracę.Mógłby powstać nowy zawód pt testerka książek

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

To nie jest "zły" pomysł. Zainteresowany czytelnik mógłby przeczytać większy fragment książki a później wyrazić swoją opinię, przedstawić pomysły czy zaproponować dalszy ciąg historii. Sama chętnie wzięłabym w tym udział, gdyby było to możliwe.

To nie jest "zły" pomysł. Zainteresowany czytelnik mógłby przeczytać większy fragment książki a później wyrazić swoją opinię, przedstawić pomysły czy zaproponować dalszy ciąg historii. Sama chętnie wzięłabym w tym udział, gdyby było to możliwe.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post