!!!
''Chcę, aby w projektowanej serii książek wydrukowane były obie wersje danego utworu, najlepiej na stronach sąsiadujących ze sobą, tak, aby można było je porównać i posmakować staropolszczyzny. ''
!!!

!!!
''Chcę, aby w projektowanej serii książek wydrukowane były obie wersje danego utworu, najlepiej na stronach sąsiadujących ze sobą, tak, aby można było je porównać i posmakować staropolszczyzny. ''
!!!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Pomysł cokolwiek absurdalny, co wykazali wcześniej piszący. Owszem, są teksty, gdzie bez "tłumacza" się nie da. Taka jest choćby "Bogurodzica". Dobrze pamiętam lekcję w liceum (a minęło dużo czasu już od tych chwil), kiedy staraliśmy się zrozumieć tekst bez czytania przypisów i słowniczka ;-) Tylko, że literatura tzw. staropolska jest zdecydowanie młodsza w przeważającej większości niż staroangielska czy starofrancuska.
Ale argumentacja ministerstwa i przedstawiony tu przykład dźwięku maszyny do pisania to jakiś absurd. Owszem, w przypadku adaptacji filmowej czy sztuki pewne "przeniesienia" w języku czy scenografii mogą się odbywać, ale nie przesadzajmy. Czy mam rozumieć, że ktoś będzie przepisywał na nowo "Lalkę", "Przedwiośnie" czy "Potop"? Szwedzi pod Częstochową już nie będą strzelali z muszkietów a z kałaszy, bo jakiś nieuk nie wie, co to był muszkiet? A przecież w tych powieściach jest cała masa przedmiotów, które są już eksponatami muzealnymi, nie tylko stalówka i otwierana ławka szkolna. Że dzieciaki czegoś nie rozumieją? To niech tumanki wezmą książkę, encyklopedię, niechże chociaż sobie wygooglają! Niechże zapytają rodziców. A może po prostu rodzice nie wiedzą, co to stalówka czy maszyna do pisania? No to się trzeba było zawczasu uczyć, drodzy rodzice ;-). Czy dźwięki maszyny do pisania aż tak różnią się od dźwięków klawiatury komputerowej? Każdy dzieciak widząc człowieka stukającego na maszynie zrozumie, co ten człowiek robi. Może co najwyżej zapytać rodzica, gdzie podział się monitor ;-)
Owszem, na pewno jest czasem problem ze zrozumieniem dawnej literatury wierszowanej. Ale od czego są przypisy? A może MEN, zamiast głupotami, zająłby się doborem lektur. Przecież Krasicki nie napisał jednej bajki. Kochanowski nie napisał jednej fraszki czy jednego trenu. No tak, trzeba jeszcze wiedzieć, że tren to nie koniecznie przydługa „firanka” doczepiona do sukni ślubnej ;-) Może to pracownicy MENu mają problemu ze zrozumieniem dawniejszej literatury i dlatego wpadają na takie pomysły? Nie zdziwiłbym się ;-) Mamusiu? A co to jest fraszka? Nie garb się gówniarzu, wygooglaj sobie. Może po prostu dobrać bardziej zrozumiałe bajki, fraszki, treny, ballady...
Owszem, dostawałem jasnej cholery w liceum czytając "Dziady", masy rzeczy nie potrafiłem pojąć, dopóki mi ktoś (polonista) nie przetłumaczył tego na "polski". To prawda. Ale język jest integralną częścią kultury, osadza w historii, w zwyczajach, w światopoglądzie i filozofii. Nie pierwszy to pomysł MENu równania w dół, jak to nazwała Agata_Adelajda.

Pomysł cokolwiek absurdalny, co wykazali wcześniej piszący. Owszem, są teksty, gdzie bez "tłumacza" się nie da. Taka jest choćby "Bogurodzica". Dobrze pamiętam lekcję w liceum (a minęło dużo czasu już od tych chwil), kiedy staraliśmy się zrozumieć tekst bez czytania przypisów i słowniczka ;-) Tylko, że literatura tzw. staropolska jest zdecydowanie młodsza w przeważającej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To przerażające. Najlepiej zróbmy z dzieci wtórnych analfabetów. Przecież dawna literatura to nie tylko opowiedziane historie, ale też język właśnie. I co? Będziemy opowiadać dzieciom, że kiedyś coś było, ale nie pokażemy co? Dla mnie bez sensu, bo przecież można dostosować lektury do wieku, kiedy młodzi będą musieli wysilić komórki mózgowe i zrozumieją.

To przerażające. Najlepiej zróbmy z dzieci wtórnych analfabetów. Przecież dawna literatura to nie tylko opowiedziane historie, ale też język właśnie. I co? Będziemy opowiadać dzieciom, że kiedyś coś było, ale nie pokażemy co? Dla mnie bez sensu, bo przecież można dostosować lektury do wieku, kiedy młodzi będą musieli wysilić komórki mózgowe i zrozumieją.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zawsze się dziwiłam po co są na rynku tzw opracowania lektur .Przecież to prosta droga do nieczytania przez młodego człowieka . Jako przykład mogę podać własna córkę. Nie lubiąca czytać bazowała na opracowaniach , mało tego jako sprytne dziewczę z tych opracowań korzystawszy same dobre oceny nosiła.
Zastanawiałam się czasem czy to naprawdę dzięki jej sprytowi czy czasem szkoła nie leci z poziomem na łeb na szyję. pewnie p;o części i to i to.Smutne.Spolszczać coś co jest polskie?Po co? Bo młode umysły nie zrozumieją? To ja nie rozumiem ! Kiedy chodziłam do szkoły nie było opracowań , nikomu do głowy by nie przyszło spolszczać czegokolwiek na współczesny język. Czy to świadczy ,ze teraźniejsze pokolenia nie podołają takiej literaturze? Czy to znaczy ,ze moje roczniki były mądrzejsze?
Ja zawsze jestem zdania ,ze następne pokolenia są mądrzejsze i do tej pory tak sądziłam. Teraz czytając o zamysłach, takich jak ten powyżej, dochodzę do wniosku,że to jeszcze jeden proces ułatwiania życia . Jestem przekonana ,że to nie przyniesie nikomu nic dobrego. W życiu raczej to co przychodzi łatwo nie jest cenione .

Zawsze się dziwiłam po co są na rynku tzw opracowania lektur .Przecież to prosta droga do nieczytania przez młodego człowieka . Jako przykład mogę podać własna córkę. Nie lubiąca czytać bazowała na opracowaniach , mało tego jako sprytne dziewczę z tych opracowań korzystawszy same dobre oceny nosiła.
Zastanawiałam się czasem czy to naprawdę dzięki jej sprytowi czy czasem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wszyscy zapewne chcielibyśmy, żeby nasz kontakt z literaturą wyglądał tak, że rodzice razem ze swoimi dziećmi będą się pochylać nad książkami, zachwycać i kontemplować narodowe dziedzictwo. Chyba jednak tak się to nie odbywa. A pomysł popularyzacji staropolskich tekstów może przyczynić się tylko do rozwoju zainteresowania nimi. I nikt nie chce przecież poprawiać autorów. Myślę, że chodzi tu o kreatywne parafrazy, z całym szacunkiem dla oryginału. Nikt nie chce też utrudniac dostępu do pierwowzorów - przecież w artykule jest napisane, że obie wersje będą obok siebie.
Myślę, że nie należy od razu bombardować ciekawego pomysłu, tylko dlatego, że zakłada pewne "pójście na łatwiznę" czy też po prostu wsparcie w zrozumieniu nie tak wcale prostych tekstów. Rezultaty mogą być różnorodne. Może być tak, że czytelnik po przeczytaniu takiej pozycji zakończy swoją przygodę z literaturą staropolską. A może być też tak, że zaintersuje się nią i w przyszłości sięgnie po wydania BN. Może być też tak, że cały pomysł obróci się przeciwko jego twórcom i taka książka stanie się tym, czym są dzisiaj popularne "bryki". Wszystko zależy od wykonania, dlatego ja życzę projektowi powodzenia, jeśli tylko podejdzie się do niego poważnie.

Wszyscy zapewne chcielibyśmy, żeby nasz kontakt z literaturą wyglądał tak, że rodzice razem ze swoimi dziećmi będą się pochylać nad książkami, zachwycać i kontemplować narodowe dziedzictwo. Chyba jednak tak się to nie odbywa. A pomysł popularyzacji staropolskich tekstów może przyczynić się tylko do rozwoju zainteresowania nimi. I nikt nie chce przecież poprawiać autorów....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Te teksty od dawna są wolne, można je publikować elektronicznie. A wtedy jest mnóstwo narzędzi, pozwalających przy czytaniu ORYGINAŁU, podpowiadać znaczenie słowa czy dodać przypis bez konieczności zjeżdżania wzrokiem w dół lub szukania przypisu na końcu książki. Polszczyzna staropolska nie różni się aż tak od dzisiejszej, by była niezrozumiała. Pozysł akceptuję tylko z zastrzeżeniem, że oba teksty publikowane będą równolegle. Ale ciekaw jestem, kto ze współczesnych literatów odważy się poprawiać Reja czy Kochanowskiego? No i jak to potem będzie wyglądać...
Niedługo pewnie zaczną tłumaczyć Mickiewicza i Słowackiego. Tylko kto, ja się pytam? Świetlicki? Jaś Kapela? Podsiadło? Jak można tłumaczyć poezję z polskiego na nasze?

Te teksty od dawna są wolne, można je publikować elektronicznie. A wtedy jest mnóstwo narzędzi, pozwalających przy czytaniu ORYGINAŁU, podpowiadać znaczenie słowa czy dodać przypis bez konieczności zjeżdżania wzrokiem w dół lub szukania przypisu na końcu książki. Polszczyzna staropolska nie różni się aż tak od dzisiejszej, by była niezrozumiała. Pozysł akceptuję tylko z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Już by nie przesadzali. Staropolski to nie staroangielski albo starofrancuski, każdy, kto rzeczone trzy widział na oczy, zauważy (z banalnego powodu, te kultury szybciej wykształciły zachowaną do dzisiaj literaturę). Nie wiem, co ma minister na myśli przez "oryginał Tristana i Izoldy", bo oryginalne pieśni to zaginęły na pewno w pomroce dziejów; najstarsze wersją są gdzieś koło XII wieku spisane - więc nie, jak Rej, XVI, dzieli je od niego tyle, co nas od Reja, drogie ministerstwo, czterysta lat to jest /różnica/ - a wersja współcześnie kanoniczna na przełomie XIX/XX i ona na pewno jest dla współczesnego Francuza zrozumiała, skoro zrozumiały jest Hugo. Zresztą, łacińskie zdania wtrącone w tekst Francuz by zrozumiał. Łaciny się uczy w Niemczech i Francji, i w Hiszpanii...

(to była zbędna uwaga o tym, jak nasi drodzy ministrowie gadają bzdury i na podstawie tychże bzdur, tej głęboko błędnej wizji świata podejmują decyzje i przekonują naród. chwytanie ich za owe bzdury powinno być zadaniem dziennikarzy, ale dziennikarz musiałby wówczas użyć wikipedii, czym polski sobie rąk nie skala)

Ale jeśli to będzie, powiedzmy, zapoznanie z klasycznym tekstem dla /przedszkolaków/, które potem w toku szkolnictwa zostanie /koniecznie/ wzbogacone o zapoznanie z tekstem oryginalnym, to czemu nie.

Ale tu mowa, choć niby tylko symbolicznie, o Plastusiowym Pamiętniku, co mnie już rozbraja. Nawet małe dziecko naprawdę znaczenie słów z kontekstu - albo rozmowy, ha, taki /środek wychowawczy/ - w książce z XX wieku zrozumie. Poza tym, nie trzeba wiedzieć, jak konkretnie wygląda otwierany pulpit, żeby zrozumieć PP, kontekst szkolnych emocji jest ten sam (pomijając okazję, żeby się z dziećmi przejść do muzeum/pokazać film/własne wygrzebane ze strychu pamiątki. to jest, rozumiem, dla polskiego szkolnictwa pomysł utopijny, ale może jednak tak tworzyć programy, by ludzi - dzieci i nauczycieli - zmuszały do wysiłku, do podciągania, a nie równały w dół, zabierały każdą okazję do spotkania z Innym - kulturowo, czasowo, ideowo? - tym Innym, na którym się przecież opiera doświadczenie Europy dzisiaj, a Polaków zawsze, który stanowi dla nas główne wyzwanie i siłę, który stanowi temat najistotniejszy? hmmm? jak my chcemy te dzieci uczyć otwartości na świat, jak ich nie otwieramy nawet na realia sprzed głupich paru dekad czy stuleci, jak im zabieramy wszelką Inność sprzed noska, bo jeszcze nie zrozumieją? jak ich chcemy uczyć języka, jak ich nie uczymy nawet rozumienia z kontekstu - bardzo ważne w nauce języków - szybkiego orientowania się w języku własnym, tylko ciut dawniejszym?)

Zabrać sprzed oczu Inność, zamiast ją tłumaczyć i oswajać, to rozwiązanie najprostsze, najmniej wymagające, wobec tego najfatalniejsze (aczkolwiek, fakt, typowo zachodnie), z miliona powodów. Ot, choćby bo zabija w dzieciach ciekawość świata, a w dorosłych - gotowość do tłumaczenia, rozmowy, bycia z tym dzieckiem, choćby urzędowo, zrozumienia mapy jego świata, zrozumienia, co się zmieniło. Że nie wspomnę o korzeniu uprzedzeń i pogardy - też najłatwiejszej postawy w przypadku niezrozumienia - dla wszystkich, którzy żyją inaczej, mają inne zdanie, dla dowolnej Inności, który się też kryje w tym, że zabieramy dzieciom czy to książki stare, czy to książki ideowo nieprawomyślne (czy to feministka, cenzurująca Andersena, czy to zabieranie literatury PRLu, czy to pacyfista, co nie da maluchowi Sienkiewicza, bo za brutalny i wyraża pochwałę mordu... jeden pies), zamiast wytłumaczyć, co się zmieniło, jak i czemu się zmieniło lub czemu się z daną pozycją nie zgadzamy, dlatego uważamy argumenty książki za błędne.

Z szerszej perspektywy patrząc, to nasz MEN, widzę, nie ustaje w próbach wprowadzenia w życie programu niemieckiego dla Słowian; gorzka ironia losu. Niewolnicy muszą mieć umiejętności praktyczne i tylko praktyczne, przydatne na rynek pracy, kształcić ich pod rzeczony (najlepiej pod europejsko-niemiecki, oczywiście, toż to jest zaplecze siły roboczej) należy. No, w sumie, to jest program starszy od Hitlera, i carowie, i kapitaliści też miewali takie pomysły w stosunku do ludu. Staropolski, Platon, łacina i inne rzeczy ubogacające ducha/człowieka, nie rynek, są dla ludzi, nie dla Słowian/chłopów/robotników.

Tryumf marchewki nad kijem. Albo raczej marchewki po kiju. Historycznie proces znany, śledczym też, nic się z nim nie zrobi... Ale przeca jakoś dziwnie patrzeć, jak ta woda płynie, a młyny mielą.

Już by nie przesadzali. Staropolski to nie staroangielski albo starofrancuski, każdy, kto rzeczone trzy widział na oczy, zauważy (z banalnego powodu, te kultury szybciej wykształciły zachowaną do dzisiaj literaturę). Nie wiem, co ma minister na myśli przez "oryginał Tristana i Izoldy", bo oryginalne pieśni to zaginęły na pewno w pomroce dziejów; najstarsze wersją są gdzieś...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rozumiem, gdyby to było zadanie dla uczniów - napisać współczesną wersję fraszki czy Rozprawy, pobawić się tym, w dowolnej formie. Ale podstawiać pod nos tłumaczenia, to już lekka przesada. Oczywiście, można młodsze dzieci oswajać w ten sposób z wymagającymi dziełami. Natomiast od młodzieży gimnazjalno-licealnej należałoby oczekiwać jakiegoś wysiłku i pomyślunku.

Rozumiem, gdyby to było zadanie dla uczniów - napisać współczesną wersję fraszki czy Rozprawy, pobawić się tym, w dowolnej formie. Ale podstawiać pod nos tłumaczenia, to już lekka przesada. Oczywiście, można młodsze dzieci oswajać w ten sposób z wymagającymi dziełami. Natomiast od młodzieży gimnazjalno-licealnej należałoby oczekiwać jakiegoś wysiłku i pomyślunku.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Bardzo dobry pomysł. Jeśli tylko będzie to dobrze zrobione i jeśli tekst oryginalny znajdzie się w publikacji. W Niemczech widziałam "Fausta" dla dzieci, z obrazkami. Myślę, że to żadna obelga dla klasycznego tekstu, wręcz przeciwnie - to może być świetna inspiracja do sięgnięcia po niego w przyszłości. Poza tym, utwory staropolskie mają często uniwersalne przesłanie i szkoda by było stracić z nimi kontakt. Nie każdy ma odpowiednie przygotowanie, żeby czytać je w oryginalnej wersji, więc specjaliści powinni zająć się ich opracowaniem.

Bardzo dobry pomysł. Jeśli tylko będzie to dobrze zrobione i jeśli tekst oryginalny znajdzie się w publikacji. W Niemczech widziałam "Fausta" dla dzieci, z obrazkami. Myślę, że to żadna obelga dla klasycznego tekstu, wręcz przeciwnie - to może być świetna inspiracja do sięgnięcia po niego w przyszłości. Poza tym, utwory staropolskie mają często uniwersalne przesłanie i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej