Dziękuję! Gratulacje dla wszystkich nagrodzonych!

Dziękuję! Gratulacje dla wszystkich nagrodzonych!

Dziękujemy za wszystkie teksty. Nagrody otrzymują:
sabuszka
aneta
Grzechoteczka
Justyna
Van

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Dziękujemy za wszystkie teksty. Nagrody otrzymują:
sabuszka
aneta
Grzechoteczka
Justyna
Van

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Dla mnie baśniowym miejscem już na zawsze pozostanie tajemniczy strych mojej babci. Na poddaszu cienie delikatnie przeplatały się z blaskiem dnia. Kurz wirował migotliwie w ciepłym popołudniowym słońcu, ukazując mi nieznane krainy wraz z ich pradawnymi baśniami. To tam odkryłam czarno- białe historie smutnych ludzi, oraz ich radości w odcieniach sepii. Na strychu wiatr szeptał mi do ucha historie mrożące krew w żyłach, a cienie ujawniały niestworzone istoty. Tam mogłam godzinami leżeć w pradawnej polskiej puszczy, nie ruszając się z drewnianej podłodze. Rudy kot zmieniał się w olbrzymiego smoka który strzegł ukrytych skarbów. Prowadziła do nich mapa wyznaczona przez zacieki na suficie. Przez te wszystkie lata strych przeminął, a wszystkie opowieści porwał wiatr. Czasem kiedy uchylę okno wracają do mnie strzępy moich dawnych baśni.

Dla mnie baśniowym miejscem już na zawsze pozostanie tajemniczy strych mojej babci. Na poddaszu cienie delikatnie przeplatały się z blaskiem dnia. Kurz wirował migotliwie w ciepłym popołudniowym słońcu, ukazując mi nieznane krainy wraz z ich pradawnymi baśniami. To tam odkryłam czarno- białe historie smutnych ludzi, oraz ich radości w odcieniach sepii. Na strychu wiatr...

Baśniowy świat to świat snów. Wydaje mi się, że to jakieś konkretne miejsce, do którego w niewyjaśniony sposób przenosimy się, gdy zasypiamy. A miejsce to jest wyjątkowe. Każde zwyczajne miejsce odznacza się swoimi cechami. A to klimat, a to roślinność, a to budowle, a to mili (bądź nie) ludzie. Świat snów jest zupełnie inny, bo nie ma cech charakterystycznych. Nie ma nawet jednego elementu, który na pewno będzie się powtarzać, co każde nasze odwiedziny. Za to jest cała masa nowych, niepowtarzalnych. Słoń akrobata idzie na nasze urodziny? Żaden problem. Gramy w karty z pingwinami w auli uniwersytetu? Co w tym dziwnego. Tym razem to my uczymy szkole naszą nielubianą nauczycielkę w podstawówki? No przecież i na to musi przyjść kolej.
Sny to nasze życie. Ale odbite w pewnym zwierciadle. Jak wygląda to zwierciadło i jak działa... Aż boję się pomyśleć, skoro takie cuda wypluwa w swojej pokrętnej działalności.

Baśniowy świat to świat snów. Wydaje mi się, że to jakieś konkretne miejsce, do którego w niewyjaśniony sposób przenosimy się, gdy zasypiamy. A miejsce to jest wyjątkowe. Każde zwyczajne miejsce odznacza się swoimi cechami. A to klimat, a to roślinność, a to budowle, a to mili (bądź nie) ludzie. Świat snów jest zupełnie inny, bo nie ma cech charakterystycznych. Nie ma nawet...

Moje baśniowe miejsce odwiedzam codziennie. To właśnie przy nim spędzam najwięcej czasu przed wyjściem z domu, ponieważ jest nim... moja szafa. Które dziecko nie marzyło o magicznej szafie, która zabrałaby je prosto do Narnii? Jako mała dziewczynka spędzałam w niej dużo czasu. Lubiłam udawać, że zaprowadzi mnie ona do baśniowego świata fauna Tumnusa, lwa Aslana, a nawet Białej Czarownicy o zimnym jak lód sercu. Moja szafa naprawdę była magiczna. Teraz być może straciła na swojej wyjątkowości, ale czy bujna wyobraźnia małej dziewczynki nie jest w stanie przemienić jej w miejsce baśniowe? Moja szafa zawsze była ucieczką od rzeczywistości. Lubiłam dotyk miękkich i pachnących swetrów na mojej twarzy, a także ciemność zapewniającą bezpieczeństwo.
Dla dziecka nie ma miejsc zwyczajnych. Wyobraźnia działa cuda. Może także Wasze szafy prowadziły kiedyś do magicznej krainy? Przecież każdy może mieć w swoim pokoju baśniowe miejsce, o którym nawet nie ma pojęcia!

Moje baśniowe miejsce odwiedzam codziennie. To właśnie przy nim spędzam najwięcej czasu przed wyjściem z domu, ponieważ jest nim... moja szafa. Które dziecko nie marzyło o magicznej szafie, która zabrałaby je prosto do Narnii? Jako mała dziewczynka spędzałam w niej dużo czasu. Lubiłam udawać, że zaprowadzi mnie ona do baśniowego świata fauna Tumnusa, lwa Aslana, a nawet...

Baśniowe miejsce, które znam, nie pochodzi z żadnej książki. Jest nim zaczarowana mazurska wioska, której uroku oraz magii dodawała (i wciąż dodaje!) dziecięca wyobraźnia i babcine opowieści.

Wychowałam się wśród natury, a jak wiadomo ta płatać figle lubi nadzwyczajnie. Mogłabym przysiąc, że dziecinką będąc, rozmawiałam ze starym dębem nieopodal drogi, tańczyłam wśród zbóż z wiatrem, a dzikie kocisko pokazywało mi własne ścieżki. Pamiętam słowiańskie piosenki, złagodzone dla młodego uszka opowieści o wiłach i innych istotach z ludowych podań, liczne przesądy, ale i najpyszniejsze smakołyki, które zwyczajnie nie mogły powstać bez krztyny magii! I jeszcze świeże mleko od krowy, której czarne plamki zdawały się skrywać nieskończone tajemnice i obrazy - za każdym razem widziałam w nich zupełnie coś innego. I ten strych, pełen przedwiecznych pamiątek, o których zakurzone duchy z przeszłości zdawały się szeptać historie, gdy kładłam się do snu...

Może przedstawione przeze mnie miejsce nie jest z prawdziwej baśni, może to wszystko to jedynie pobożne życzenie małej dziewczynki. Ale tak je zapamiętałam i nigdy nie zapomnę, jak stara jabłoń, karmiąc mnie swymi owocami, śpiewała mi łagodnie pieśni do ucha, a cała pozostała społeczność roślin i zwierząt traktowała mnie pieszczotliwie, jak swoją córę…

Baśniowe miejsce, które znam, nie pochodzi z żadnej książki. Jest nim zaczarowana mazurska wioska, której uroku oraz magii dodawała (i wciąż dodaje!) dziecięca wyobraźnia i babcine opowieści.

Wychowałam się wśród natury, a jak wiadomo ta płatać figle lubi nadzwyczajnie. Mogłabym przysiąc, że dziecinką będąc, rozmawiałam ze starym dębem nieopodal drogi, tańczyłam wśród zbóż...

Każde miejsce jest baśniowe, tyle że o odpowiedniej porze. Nie chodzi nawet o te najbardziej znane chwile; przesilenia, równonoce, tak, oczywiście, ale wystarczy odrobina światła - przychodzącego, odchodzącego, przefiltrowanego - aby kontury się zatarły, a najbardziej nawet przyziemna lokalizacja nabrała odrobiny tajemniczości. Atmosfery takiej, że domowik spozierający zza węgła jakoś szczególnie by nie zdziwił, a to coś podwieszone pod balonem meteorologicznym wyglądało na pierwszy rzut oka na południcę na spacerze.

O dziwo, efekt dużo trudniej zarejestrować w okresach pluchy i w ogóle silnego zachmurzenia.

Każde miejsce jest baśniowe, tyle że o odpowiedniej porze. Nie chodzi nawet o te najbardziej znane chwile; przesilenia, równonoce, tak, oczywiście, ale wystarczy odrobina światła - przychodzącego, odchodzącego, przefiltrowanego - aby kontury się zatarły, a najbardziej nawet przyziemna lokalizacja nabrała odrobiny tajemniczości. Atmosfery takiej, że domowik spozierający zza...

Baśń wiąże się z magią, a magia drzemie w każdym miejscu i czasie. Magia to fałszywy system praw przyrody, do którego pasuje fałszywy klucz. Znawcy magii wiedzą jak tego klucza używać tak by, robić na nas mało magicznych istotach potężne wrażenie niezwyklości. Baśniowość miejsc nie wywodzi sie z ich istnienia samych w sobie. To my stajemy się czarodziejami. Stwarzamy w danym miejscu świat, który nie istnieje, a do którego stworzyliśmy klucz postępowania. Jeśli damy ten świat poznać innym osobom rodzi się legenda, którą znają wszyscy i w którą się wierzy, bo fałszywa logika daje do tego podstawy. Sama żyję w niezliczonej ilości baśniowych miejsc. Niektóre daje do odkycia innym ludziom, niektóre pozostają moją tajemnicą. Baśniowy świat jest w każdym z nas, kwestia tego jak dobre światy jesteśmy w stanie wykreować.

Baśń wiąże się z magią, a magia drzemie w każdym miejscu i czasie. Magia to fałszywy system praw przyrody, do którego pasuje fałszywy klucz. Znawcy magii wiedzą jak tego klucza używać tak by, robić na nas mało magicznych istotach potężne wrażenie niezwyklości. Baśniowość miejsc nie wywodzi sie z ich istnienia samych w sobie. To my stajemy się czarodziejami. Stwarzamy w...

W lipcu miałam okazję odwiedzić małą miejscowość na Lubelszczyźnie - miejsce, w którym czas się zatrzymał. W jedynym sklepie w okolicy za ladą stała starsza pani, drżącą ręką sumując zakupy na kartce, przed domami rano stały bańki na mleko - takie, jakich używała kiedyś moja babcia. Lubelska wieś, z pozoru zapomniana i uśpiona, kryje w sobie wiele niespodzianek i interesujących historii. Szybko nauczyłam się, że każda ścieżka prowadzi w jakieś miejsce - im mniej przystępna, tym większą niespodzianką się kończyła.
Jedna z leśnych dróg zaprowadziła mnie do pozostałości dawnej osady. Po niektórych domach zostały jedynie zdziczałe sady i zawalone piwniczki, inne zachowały się w niemal idealnym stanie. Jeden z takich domów wyglądał jak opuszczony w pośpiechu - na stole nadal leżała gazeta, niedokończone zadanie domowe, w korytarzu na kołkach wisiały ubrania. Na drzwiach, nienaruszone, "K + M + B 1985". Podczas odkrywania kolejnych opuszczonych domów, nie sposób było utrzymać wyobraźnię w ryzach. Umysł podsuwał mi obrazy lepszych czasów w tym miejscu. Widziałam drzewa uginające się pod ciężarem owoców, czułam zapach malin, słyszałam dzieci biegające po podwórkach, trzaskające drzwi, odgłosy gospodarstwa tętniącego życiem.
Lubelskie wsie powoli pustoszeją, lasy pochłaniają kolejne opuszczone domy. Bobliwo i okoliczne miejscowości były miejscem moich pierwszych etnologicznych badań terenowych – miejscem, które zapamiętam jako baśniowy świat, który skrywa mnóstwo historii.

W lipcu miałam okazję odwiedzić małą miejscowość na Lubelszczyźnie - miejsce, w którym czas się zatrzymał. W jedynym sklepie w okolicy za ladą stała starsza pani, drżącą ręką sumując zakupy na kartce, przed domami rano stały bańki na mleko - takie, jakich używała kiedyś moja babcia. Lubelska wieś, z pozoru zapomniana i uśpiona, kryje w sobie wiele niespodzianek i...

Newski Prospekt, serce Sankt Petersburga. Aleja skrywająca wiele tajemnic, mamiąca przepychem i różnorodnością. Miejsce, w którym przeszłość miesza się z teraźniejszością.

Kiedy przechadzasz się Newskim za dnia, nie wiesz na czym zawiesić oko. Podziwiasz wytworne pałace, monumentalne muzea i teatry, czujesz na plecach oddech Historii. Podążasz ulicą, po której niegdyś stąpali carowie i książęta. Stąd tylko krok dzieli cię od nieprzebranych zbiorów Ermitażu, skarbów cerkiewnych, czy najstarszej sceny teatralnej Rosji. Jeśli jesteś bibliofilem, koniecznie musisz zajrzeć do secesyjnego Domu Książki, a jeśli preferujesz innego rodzaju zakupy, zauroczy cię jeden z pierwszych na świecie Domów Handlowych - Gostinyj Dwor.

Ani się obejrzysz, a wokół zapadnie zmrok. Gdy pałace i sobory zamkną już swe podwoje, a widownia teatru Aleksandryjskiego wypełni się do ostatniego miejsca, z ciemnych zaułków wyłonią się cenie. Newski skrywa bowiem także mroczne sekrety. Spotkasz tu ducha Rasputina i cara Aleksandra II, którzy zostali zamordowani nieopodal głównej ulicy Petersburga. W oknach Ławry Aleksandra Newskiego ujrzysz białą postać Kseni, szalonej świętej, patronki miasta. Nocny spacer w asyście duchów pozwoli ci spojrzeć na Newski z całkiem innej perspektywy.

Chyba że to akurat czerwiec i biała noc, wtedy będzie zupełnie inaczej. I choć trudno w to uwierzyć - jeszcze bardziej magicznie.

Newski Prospekt, serce Sankt Petersburga. Aleja skrywająca wiele tajemnic, mamiąca przepychem i różnorodnością. Miejsce, w którym przeszłość miesza się z teraźniejszością.

Kiedy przechadzasz się Newskim za dnia, nie wiesz na czym zawiesić oko. Podziwiasz wytworne pałace, monumentalne muzea i teatry, czujesz na plecach oddech Historii. Podążasz ulicą, po której niegdyś...