super, cieszę się :)

super, cieszę się :)

Jej, bardzo dziękuję i oczywiście gratki dla pozostałych zwycięzców!!!

Jej, bardzo dziękuję i oczywiście gratki dla pozostałych zwycięzców!!!

W konkursie zwyciężyli:

angelinedelacaligo
filifionka
nieidentyczna
assapan
literutopia

Gratulujemy!

W konkursie zwyciężyli:

angelinedelacaligo
filifionka
nieidentyczna
assapan
literutopia

Gratulujemy!

Konkurs zakończony.
Wyniki zostaną ogłoszone we wtorek.

Konkurs zakończony.
Wyniki zostaną ogłoszone we wtorek.

Latarnia, która nie świeci - czyli nie spełnia swojej elementarnej roli - jest paradoksem, nie ma sensu. Bo cóż można osiągnąć, postawiwszy nad brzegiem morza latarnię nie dającą światła? Ma ona stanowić manifest przeciw schematyczności świata? ogólnemu porządkowi? czy przeciw odwiecznym prawom i zasadom? Podobnie jest z życiem. Istnienie człowieka musi być uwarunkowane jakąś wyższą ideą - esencją. Nie chodzi tu o to, by każdy był wynalazcą, filozofem, artystą czy biznesmenem - przecież nie każdy posiada predyspozycje do pełnienia takich funkcji. Każdy jednak stworzony jest do miłowania... I tu też nie ograniczajmy się do związku pomiędzy dwójką ludzi. Istnieje jeszcze miłość rodzicielska, przyjacielska, miłość do zwierząt, czy ojczyzny itp. Ona nadaje sens istnieniu, czyni go wartościowym, sprawia, że człowiek - mimo krótkości swojego życia i niewątpliwej śmieci - czuje się jego panem.

Latarnia, która nie świeci - czyli nie spełnia swojej elementarnej roli - jest paradoksem, nie ma sensu. Bo cóż można osiągnąć, postawiwszy nad brzegiem morza latarnię nie dającą światła? Ma ona stanowić manifest przeciw schematyczności świata? ogólnemu porządkowi? czy przeciw odwiecznym prawom i zasadom? Podobnie jest z życiem. Istnienie człowieka musi być uwarunkowane...

Północny wiatr plątał jej rude loki i osuszał mokre policzki. W środku nie czuła nic z wyjątkiem dominującej pustki. Nogi same ją przyniosły w to miejsce, więc przysiadła na brzegu. Od wielu, wielu dni przychodziła tu bezwiednie i pustym wzrokiem wpatrywała się w zachodzące słońce. Patrzyła lecz nie widziała, mogąc myśleć tylko o kolejnym poronieniu. Jej ciało było w jakiś sposób skażone – odrzucało każdy kolejny płód z taką łatwością, z jaką ona myła ręce. Game over, try again. Ale ona już nie chciała, nie mogła. Z każdą kolejną próbą czuła się gorzej, żyjąc w przeświadczeniu, że oto jej ciało zabiło kolejne dziecko. Jaki jest za to wyrok? Żaden sąd by jej nie skazał, lecz ona wiedziała, że czeka ją ponure dożywocie w czterech ścianach swojego umysłu. Kiedyś kochała życie, kochała swojego męża. Jednak nade wszystko kochała swoje poczęte, nienarodzone dzieci. Ta miłość – toksyczna, niespełniona – przysłoniła wszystko inne.

Nagle poczuła na twarzy ciepło słoneczne i coś w niej drgnęło. To było jak objawienie – nagła myśl jak błyskawica obiegła wszystkie neurony w jej mózgu. Wstała i spojrzała w dół klifu na ocean. Przez chwile poczuła się szczęśliwa i skoczyła.

Na nagrobku wyryto słowa: „Kochająca żona, oddana matka. Skoczyła w mrok, by odnaleźć zagubione w nim dzieciątka . Życie bez ich miłości, było dla niej jak czarodziejska latarnia bez światła. Teraz razem rozświetlają ciemność”.

Północny wiatr plątał jej rude loki i osuszał mokre policzki. W środku nie czuła nic z wyjątkiem dominującej pustki. Nogi same ją przyniosły w to miejsce, więc przysiadła na brzegu. Od wielu, wielu dni przychodziła tu bezwiednie i pustym wzrokiem wpatrywała się w zachodzące słońce. Patrzyła lecz nie widziała, mogąc myśleć tylko o kolejnym poronieniu. Jej ciało było w jakiś...

Moje życie jest czarodziejską latarnią. Jednak czym jest ta latarnia bez światła? Posiada magiczne moce, to prawda. Jednak cóż z tego, jeśli nikt nie odnajdzie do niej drogi? A nawet jeżeli trafi na nią przez przypadek, najpewniej rozbije sobie nos albo złamie palec u nogi.
Jestem latarnikiem, panem latarni, powierzonej mi w depozyt. Latarni, która może czynić cuda. Wielu przechodniom może oświetlić drogę, prowadzić ku prawdzie i poznaniu, ustrzec przed zabłądzeniem w ciemnościach . Blask mojej latarni pomoże innym znaleźć do mnie drogę. Tylko ode mnie zależy, czy wypełnię ją światłem miłości.
Otrzymując latarnie zostałam jednak obarczona wielką odpowiedzialnością. Ja będę odpowiadać za zło, ale też za brak dobra, które mogłoby wydarzyć się, podczas gdy latarnia jest zgaszona.
Funkcją latarni jest świecenie, życia- kochanie, z tą małą różnicą, że życie może uczynić o wiele więcej niż jakakolwiek latarnia.
Jest zbyt wielkim skarbem, żeby zachować je tylko dla siebie. Z pomocą miłości możemy się nim dzielić, czynić małe i większe cuda.

Moje życie jest czarodziejską latarnią. Jednak czym jest ta latarnia bez światła? Posiada magiczne moce, to prawda. Jednak cóż z tego, jeśli nikt nie odnajdzie do niej drogi? A nawet jeżeli trafi na nią przez przypadek, najpewniej rozbije sobie nos albo złamie palec u nogi.
Jestem latarnikiem, panem latarni, powierzonej mi w depozyt. Latarni, która może czynić cuda. Wielu...

Po co została wynaleziona latarnia? Jaką funkcję ma spełniać? Jej podstawowym zadaniem jest oświetlanie. Nie ważne czy będą to ciemne zaułki, czy zatłoczone ulice miast. Jej celem jest rzucanie światła na daną przestrzeń. To jest zadanie zwykłej latarni.
Co jest priorytetem czarodziejskiej? Jak sama nazwa wskazuje – rzeczy niezwykłe. Wprawianie ludzi w osłupienie, zaskakiwanie zdolnościami. Na pewno nie zwykły blask rzucany na okolicę. Na pewno nie tylko spełnianie podstawowej funkcji latarni.
Słowa, które wypowiedział Johann Wolfgang von Goethe: „Życie bez miłości to czarodziejska latarnia bez światła”, mają udowodnić, ukazać ludziom, że miłość dla człowieka powinna być tak jak światło dla latarni – elementem nierozłącznym, celem nadrzędnym.
Człowiek, który nie zazna miłości to człowiek nieszczęśliwy. Są różne rodzaje tego uczucia. Na danych etapach życia poznajemy nowe, kolejne. Najpierw doświadczamy tego, którym obdarzają nas rodzice, najbliższa rodzina, następnie uczucia wybranków naszego serca, a na koniec miłość, którą darzą nas nasze własne dzieci, wnuki.
Miłość daje ludziom siłę. Daje nadzieję i wiarę. Gdy jej zabraknie, nawet pod czarodziejską latarnią, nie będzie jasno. Będzie najciemniej, „najciemniej pod latarnią”, jak mówi znany związek frazeologiczny. Gdyby nawet człowiek wiele posiadał, gdyby wiele marzeń spełnił, gdyby w luksusach opływał, bez drugiej osoby, w której oczach widziałby sens własnego istnienia, nie będzie szczęśliwy. Jego życie będzie tułaczką bez happy endu. W pewnym sensie będzie niepełne.
Ze słowami Goethego skojarzył mi się „Hymn o miłości”, który jeszcze wyraźniej obrazuje istotę tego uczucia w ludzkim życiu. Oto jego fragment:

„Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił,
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym”.

Po co została wynaleziona latarnia? Jaką funkcję ma spełniać? Jej podstawowym zadaniem jest oświetlanie. Nie ważne czy będą to ciemne zaułki, czy zatłoczone ulice miast. Jej celem jest rzucanie światła na daną przestrzeń. To jest zadanie zwykłej latarni.
Co jest priorytetem czarodziejskiej? Jak sama nazwa wskazuje – rzeczy niezwykłe. Wprawianie ludzi w osłupienie,...

Życie bez miłości to czarodziejska latarnia bez światła.
Rozwinięcie tej myśli pojawia się automatycznie. Latarni na świecie jest wiele tych zwykłych i tych zaczarowanych. Tak jak i nas ludzi wszyscy żyjemy w ten czy w inny sposób. Porównanie dosyć błahe, a jednak. Ktoś kiedyś powiedział, że żyć znaczy kochać, ale teraz nie pamiętam, kto to był. Jakby nie patrzeć, każdy z nas jest w pewien sposób taką latarnią i nieważne jest jak bardzo magiczna by ona nie była, jeśli nie zaświeci się w niej światło, będzie tylko niewyraźnym kształtem na horyzoncie. Niczym więcej. Więc tak oto kształtuje się moje rozwinięcie tego zdania. Latarnia bez światła jest niczym pusta skorupa, pozbawiona magicznego wnętrza, tak samo życie bez miłości, jakkolwiek udane by nie było, od wewnątrz jest puste, pozbawione tej najważniejszej części, tej magii, za którą wszyscy tak ślepo podążamy. A kiedy ją znajdziemy, kiedy się zakochamy, nasz świat zmienia się diametralnie, staje się radosny, pozbawiony zmartwień, i nieważne jest wtedy jak dużo mamy obowiązków, jak mało czasu pozostaje na sen, jesteśmy szczęśliwi. Wszystko wygląda inaczej, za sprawą tego małego płomyczka tlącego się gdzieś w naszych wnętrzach. Jesteśmy jak latarnie. Jedynym problemem może być rozróżnienie czy już jesteśmy tą magiczną latarnią czy jeszcze nie. Powiedziałabym, że to zależy od tego jak kochamy. Jeśli miłość jest szczera, prawdziwa, mocna, to nasze życie też takie jest.
W tej chwili odnalazłam drugie dno ukryte w tym zdaniu. To mniej magiczne, bardziej mroczne. Jeśli miłość nie jest szczera, co w obecnych czasach nie jest rzadkością to, chociaż własnoręcznie byśmy zapalali światło w latarni, pozostanie ona niczym więcej jak zwykłą latarnią, słabo oświetlającą drogę, którą podążamy. Z życiem jest podobnie. Sami musimy zdecydować, jakim rodzajem latarni jesteśmy, i jakim światłem świecimy.

Życie bez miłości to czarodziejska latarnia bez światła.
Rozwinięcie tej myśli pojawia się automatycznie. Latarni na świecie jest wiele tych zwykłych i tych zaczarowanych. Tak jak i nas ludzi wszyscy żyjemy w ten czy w inny sposób. Porównanie dosyć błahe, a jednak. Ktoś kiedyś powiedział, że żyć znaczy kochać, ale teraz nie pamiętam, kto to był. Jakby nie patrzeć, każdy z...

„Życie bez miłości, to czarodziejska latarnia bez światła”.
Innymi słowy, to sztuczna iluzja uczucia, którego tak naprawdę nigdy nie zaznaliśmy. To poczucie, że mamy wszystko, ale tak naprawdę tej najważniejszej rzeczy nie posiadamy w swojej "skrzyni skarbów". Magiczny eliksir może sprawić, że obiekt naszych westchnień stanie przed nami i wyzna nam dozgonną wierność. To niestety nie będzie szczere, ale fałszywe.
Jeśli kogoś kochamy, to powinniśmy kierować się prawdomównością, ufnością oraz lojalnością.
Coś co jest mirażem podaruje nam szczęście na parę sekund, dalszy czas będziemy przeżywać w bólu. Pesymistyczne myśli, pozbawione kolorów chwile życia oraz smutek i bezsens...
Czy warto sobie podarować taki los?

Prawdą wygramy wszystko. Tylko oszuści mają coś do stracenia: własne tchórzliwe oblicze oraz akceptację, którą zdobyli używając "dzikiej karty".

Czarodziejskie jedynie chciałabym buty. Mogłabym szybko łączyć się z moimi bliskimi i razem zasiadać do posiłku, czy też gry Monopoly.

:)

„Życie bez miłości, to czarodziejska latarnia bez światła”.
Innymi słowy, to sztuczna iluzja uczucia, którego tak naprawdę nigdy nie zaznaliśmy. To poczucie, że mamy wszystko, ale tak naprawdę tej najważniejszej rzeczy nie posiadamy w swojej "skrzyni skarbów". Magiczny eliksir może sprawić, że obiekt naszych westchnień stanie przed nami i wyzna nam dozgonną wierność. To...