To było w czasach, kiedy kawę sypaną pijało się w szklankach oprawionych w plastikowe lub metalowe "wdzianka" z uszkiem do trzymania a dolewki pijano, co najmniej dwa razy.
Otóż mój Tato pił właśnie takową dolewkę i na swoje nieszczęście posadził mnie obok niej na stole, próbując chyba założyć buty. Dobrze nie pamiętam, bo miałam pewnie z 3-4 lata. Niestety jako niesforne dziecko, które zawsze wpadało w jakieś tarapaty, tak się wierciłam, że wylałam ową dolewkę.
Pamiętam,że Tata urósł przede mną do rozmiarów monstrum, które jak na mnie wrzasło, to skóra mi ścierpła. Wiedziałam, że zaraz mi się dostanie za to jakaś kara, dlatego zeskoczyłam ze stołu,ugryzłam tatę w kolano i krzyknęłam: "PALANT", po czym dałam nura na podwórko.
Co było dalej nie pamiętam, ale historia poruszana jest niezmiennie w każde święta od 25 lat :)

To było w czasach, kiedy kawę sypaną pijało się w szklankach oprawionych w plastikowe lub metalowe "wdzianka" z uszkiem do trzymania a dolewki pijano, co najmniej dwa razy.
Otóż mój Tato pił właśnie takową dolewkę i na swoje nieszczęście posadził mnie obok niej na stole, próbując chyba założyć buty. Dobrze nie pamiętam, bo miałam pewnie z 3-4 lata. Niestety jako...

Tata. Tata przeklina. I tak naprawdę brzydko to dopiero teraz, kiedy dzieci już dorosły, a polityka burzy w nim krew. W dzieciństwie byłam przekonana, że najgorsze przekleństwa to "kurde", "cholera" i "holender". Dzisiaj "kurde" słyszę u mojego siedmioletniego siostrzeńca, a ja jakoś nie jestem w stanie go używać. Czasy się zmieniają, ale nawyki z dzieciństwa pozostają. Teraz chyba to "kurde" odprzekleństwowało się, niemniej w moich uszach nadal brzmi naprawdę brzydko. Do "holendra" nigdy się nie przekonałam, a "cholerka" (mała) bądź "cholera" (zawsze "jasna") czasem mi się wymsknie. Dzięki, tato!
Tymczasem na "kurwy" w wykonaniu mojego taty przyszedł czas dopiero teraz, wierzcie lub nie, ale pierwszy raz usłyszałam to w jego ustach może ze dwa-trzy lata temu. Mama używa przekleństw sytuacyjnie - nie chodzi o to, że potknie się i rzuci siarczystą "kurwą", ale po prostu w rozmowie przychodzi taki czas, żeby użyć brzydkich słów, pół-żartem, pół-serio (ale bardziej żartem).
I tym sposobem doszliśmy do mojego wyznania: przy rodzicach czasem przeklinam: tak jak tata - na politykę, tak jak mama - żartem w zależności od sytuacji. I nigdy to jakoś nie było problemem.

Tata. Tata przeklina. I tak naprawdę brzydko to dopiero teraz, kiedy dzieci już dorosły, a polityka burzy w nim krew. W dzieciństwie byłam przekonana, że najgorsze przekleństwa to "kurde", "cholera" i "holender". Dzisiaj "kurde" słyszę u mojego siedmioletniego siostrzeńca, a ja jakoś nie jestem w stanie go używać. Czasy się zmieniają, ale nawyki z dzieciństwa pozostają....

Moje pierwsze przekleństwo wyniknęło z zasłyszenia i idącego za nim naśladownictwa.
Zresztą, historię znam także tylko "ze słyszenia", gdyż byłem zbyt młody, by to zapamiętać.
Sytuacja miała miejsce w samochodzie rodziców, "dużym Fiacie". Tata, zazwyczaj spokojny, nie był jednak wolny od przekleństw w chwilach zdenerwowania. I tak też się zdarzyło, gdy został zmuszony do nagłego manewru. Komuż to nie wyrwała się soczysta ladacznica w momencie, gdy jakiś uprzejmy kierowca nie włączył się znienacka do ruchu? No właśnie, mój tata nie był tu wyjątkiem. Mały Danielek szybko podłapał nowe słowo i ku zdziwieniu rodziców z małych ust nieco ponad rocznego dziecka popłynęła bardzo wyraźna, soczysta "kur*a".
Choć mówić zacząłem bardzo wcześnie, zdarzało mi się przekręcać niektóre słowa i artykułować z błędami, zwłaszcza jeśli usłyszałem coś po raz pierwszy. Nie tym razem.
- Danielku! Nie wolno tak mówić... - próbowała zmitygować mnie mama. Na próżno.
- Kur*a, kur*a, kur*a. - odpowiedziałem, hardo patrząc prosto w oczy.
Poza powyższym, byłem złotym dzieckiem. Podobno.

Moje pierwsze przekleństwo wyniknęło z zasłyszenia i idącego za nim naśladownictwa.
Zresztą, historię znam także tylko "ze słyszenia", gdyż byłem zbyt młody, by to zapamiętać.
Sytuacja miała miejsce w samochodzie rodziców, "dużym Fiacie". Tata, zazwyczaj spokojny, nie był jednak wolny od przekleństw w chwilach zdenerwowania. I tak też się zdarzyło, gdy został zmuszony do...

No jasne, że pamiętam.
Miałam może 5 czy 6 lat, siedziałam przy stole i ugniatałam sobie jeżyny na sok. I tak siedzę, ugniatam, za mną w kuchni krzątały się mama i starsza siostra. A ja, dosypując cukru, rozsypałam go trochę raz i drugi, aż za którymś razem mruknęłam do siebie „No za chwilę chyba dostanę pier**lca”.
W kuchni zaległa cisza. Niczego nieświadoma, dalej ugniatałam owoce. W końcu usłyszałam parsknięcie mojej siostry i jej pytanie „Co?” i zduszony śmiech i jej, i mamy. Wzruszyłam ramionami – nie wiedziałam, o co im chodziło z tym śmiechem...
Do teraz często wspominają tę historię, a tekst „Chyba zaraz dostanę...” stał się już w naszej rodzinie legendarny :)

No jasne, że pamiętam.
Miałam może 5 czy 6 lat, siedziałam przy stole i ugniatałam sobie jeżyny na sok. I tak siedzę, ugniatam, za mną w kuchni krzątały się mama i starsza siostra. A ja, dosypując cukru, rozsypałam go trochę raz i drugi, aż za którymś razem mruknęłam do siebie „No za chwilę chyba dostanę pier**lca”.
W kuchni zaległa cisza. Niczego nieświadoma, dalej...

Pomimo tego, że jestem kobietą, bardzo dużo przeklinam. Tak, wiem kobiecie to nie przystoi.
Słowo "kurwa" może na wiele sposobów oddać tyle emocje.
Polecam wykład Profesora Jana Miodka na temat słowa kurwa.
Pewnego dnia wracałam z jeziora ze znajomymi, podkreślę, że była to niedziela. Znajomi wyrzucili mnie z auta na przestanku autobusowym. Niestety, traf chciał, że przytrzasnęłam sobie palec drzwiami. Jedyne co mogłam w tym momencie wypowiedzieć, to właśnie było słowo: kurwaaaa...oddało tyle moich emocji naraz, a było to tylko jedno słowo.
Wyobraźcie sobie gdybym po całej sytuacji powiedziała: o nie przytrzasnęłam sobie palec, ała ale boliiii. Tyle niepotrzebnych słów, gdzie można użyć tylko jednego;) wracając do tego, że była to niedziela, a przystanek mieścił się blisko kościoła. Oburzenie tych wszystkich "staruszek", które po mszy stały na owym przystanku - bezcenne :P

Pomimo tego, że jestem kobietą, bardzo dużo przeklinam. Tak, wiem kobiecie to nie przystoi.
Słowo "kurwa" może na wiele sposobów oddać tyle emocje.
Polecam wykład Profesora Jana Miodka na temat słowa kurwa.
Pewnego dnia wracałam z jeziora ze znajomymi, podkreślę, że była to niedziela. Znajomi wyrzucili mnie z auta na przestanku autobusowym. Niestety, traf chciał, że...

Jak to mówią, kobiety nie przelinają - kobiety rzucają zaklęcia.
Ja też zaklęłam nie raz. Zwylke nie w żabę a w panią lekkich obyczajów. Pierwsze świadome przekleństwa przy dorosłych raczej były z tych "lekkiego sortu" - cholender, cholera, gówno - były tak powszechne , że raczej nikt nie zwracał na nie uwagi - przynajmniej nie przypominam sobie takiej sytuacji. Natomiast za pierwsze przekleństwo z górnej półki to miałam szlaban na imprezę urodzinową przyjaciółki. Nie pomogły tłumaczenia, że wszyscy tak mówią, że tylko mi się wyrwało itp. Za to kiedy zostałam sama w pokoju poleciał cały repertuar najpiękniejszych zaklęć jakie tylko znałam adekwatnych do sytuacji w jakiej się znalazłam.

Jak to mówią, kobiety nie przelinają - kobiety rzucają zaklęcia.
Ja też zaklęłam nie raz. Zwylke nie w żabę a w panią lekkich obyczajów. Pierwsze świadome przekleństwa przy dorosłych raczej były z tych "lekkiego sortu" - cholender, cholera, gówno - były tak powszechne , że raczej nikt nie zwracał na nie uwagi - przynajmniej nie przypominam sobie takiej sytuacji. Natomiast...

Ja tego nie pamiętam, bo miałam ze 3-4 lata, ale w mojej rodzinie krąży taka anegdotka z tamtego okresu:
- Mamusiu, opowiesz mi tę baję o Krórewnie?
- Którą?
- No tą o krórewnie i całym jej kórestwie.

Ja tego nie pamiętam, bo miałam ze 3-4 lata, ale w mojej rodzinie krąży taka anegdotka z tamtego okresu:
- Mamusiu, opowiesz mi tę baję o Krórewnie?
- Którą?
- No tą o krórewnie i całym jej kórestwie.

Nie pamiętam żebym przeklinała przy rodzicach. Oni nie używali takich słów nawet w nerwach, więc aż głupio było mi tak się odzywać. Teraz mam swoją rodzinkę i dzieciom zwracam uwagę kiedy przeginają, ale nie robię z tego wielkiej sprawy.
Zawsze śmieszył mnie dowcip jak babcia coś mówiła małemu wnusiowi który przyszedł do niej z rodzicami w odwiedziny. W którymś momencie mały nie wytrzymał i mówi do babci spier..laj. Rodzice zawstydzeni i zszokowani, a babcia uśmiechnięta stwierdza - "jak on pięknie R wypowiada" :)

Nie pamiętam żebym przeklinała przy rodzicach. Oni nie używali takich słów nawet w nerwach, więc aż głupio było mi tak się odzywać. Teraz mam swoją rodzinkę i dzieciom zwracam uwagę kiedy przeginają, ale nie robię z tego wielkiej sprawy.
Zawsze śmieszył mnie dowcip jak babcia coś mówiła małemu wnusiowi który przyszedł do niej z rodzicami w odwiedziny. W którymś momencie...

Nie pamiętam swojego pierwszego przekleństwa. Było ono dosyć późno, bo w mojej rodzinie takie "słówka" zdarzały się bardzo rzadko. Jednak w rodzinie mojego męża bluźnierstwa zastępują znaki interpunkcyjne w zdaniu ;-)O ile na początku mnie to bulwersowało, o tyle po bliższym poznaniu stwierdziłam, że wcale to nie oznacza patologii, czy ludzkiej głupoty, bo teście są na prawdę dobrymi ludźmi.
Dlatego chciałabym opowiedzieć historię pierwszego przekleństwa mojej córeczki. Na pewno nie będzie tego pamiętać, ale ja i owszem.
Miała wówczas 3 lata. Z powodu choroby nie poszła do przedszkola. Została pod opieką dziadków. Kiedy przyjechałam z pracy córeczka podbiegła do mnie radośnie i zaczęła mówić:
- Mami oć sybko obacys jak dziadzia pieldoli.
Stanęłam jak wryta. Zamurowało mnie i nie wiedziałam jak mam zareagować...
- Kochanie, co ty powiedziałaś? - zaintrygowana, jak w transie, zapytałam
- No oć obacys...- powiedziała córcia i pociągła mnie do kuchni.
Dziadek leżał pod zlewem próbując coś odkręcić i faktycznie "pierdolił" bo nie szło po jego myśli.

Nie pamiętam swojego pierwszego przekleństwa. Było ono dosyć późno, bo w mojej rodzinie takie "słówka" zdarzały się bardzo rzadko. Jednak w rodzinie mojego męża bluźnierstwa zastępują znaki interpunkcyjne w zdaniu ;-)O ile na początku mnie to bulwersowało, o tyle po bliższym poznaniu stwierdziłam, że wcale to nie oznacza patologii, czy ludzkiej głupoty, bo teście są na...