Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agnieszka
Tina
old_vertue
Violetka
Szarlotka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agnieszka
Tina
old_vertue
Violetka
Szarlotka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Myślę, że trzeba być uczciwym wobec siebie. Jeżeli czuję się niesprawiedliwie traktowana wyjaśniam to osobie, która może mieć pozytywny wpływ na moją sytuację lub tej, która bezpośrednio niewłaściwie mnie traktuje.
Z własnego doświadczenia ( zwłaszcza zawodowego) wiem, że mając silne argumenty warto się czasem wychylić, niż dać się wykorzystywać, milcząc. Takie zachowanie wzbudza szacunek. A gdy spotykałam się z inną negatywną reakcją, zmieniałam środowisko ludzi, ponieważ trzeba otaczać się osobami o podobnych wartościach do swoich.

Myślę, że trzeba być uczciwym wobec siebie. Jeżeli czuję się niesprawiedliwie traktowana wyjaśniam to osobie, która może mieć pozytywny wpływ na moją sytuację lub tej, która bezpośrednio niewłaściwie mnie traktuje.
Z własnego doświadczenia ( zwłaszcza zawodowego) wiem, że mając silne argumenty warto się czasem wychylić, niż dać się wykorzystywać, milcząc. Takie zachowanie...

Ile ludzi tyle opinii - w takiej sytuacji bardzo łatwo jest być obiektem mnóstwa plotek, często nieprawdziwych i totalnie wyssanych z palca, a przy tym bardzo bolesnych i szargających dobre imię. Zdarzyło mi się usłyszeć doniesienia na swój temat - zawsze przyjmowałam je bez złości i z uśmiechem dodając przy tym, że jeśli życie X (puszczającego plotkę) jest tak nudne, że czerpie rozrywkę zajmując się pisaniem bajek o moim, to ja mu tego zabronić nie mogę, bo mogłoby się okazać, że umrze z nudów, a wtedy czułabym się winna. Jeśli zaś akurat owa osoba X znajduje się w pobliżu, zawsze mówię, żeby przy okazji obrabiania mi tyłka, nie zapomniała mnie w niego pocałować. Z reguły działa.

Ile ludzi tyle opinii - w takiej sytuacji bardzo łatwo jest być obiektem mnóstwa plotek, często nieprawdziwych i totalnie wyssanych z palca, a przy tym bardzo bolesnych i szargających dobre imię. Zdarzyło mi się usłyszeć doniesienia na swój temat - zawsze przyjmowałam je bez złości i z uśmiechem dodając przy tym, że jeśli życie X (puszczającego plotkę) jest tak nudne, że...

Podczas wycieczki szkolnej mój kolega z klasy został posądzony o kradzież drogiego telefonu, który należał do chłopaka, który spał z nami w pokoju. Byłem pewny, że Marek nie ukradł tego telefonu i proponowałem, by przeszukać dokładnie jeszcze raz cały pokój. Okazało się, że telefon spadł za szafkę i Marek faktycznie go nie ukradł. Drugim przypadkiem była internetowa nagonka na moją siostrę, która rzekomo obgadywała swoją dobrą przyjaciółkę i rozpowiadała różne krzywdzące informacje na jej temat. Tłumaczyłem pokrzywdzonej przyjaciółce, że dobrze znam siostrę i wiem, że nie zrobiła by czegoś takiego. Faktycznie, z czasem odkryto, że te plotki były dziełem innej koleżanki. Cieszę się, że wstawiłem się za w tych przypadkach za niewinnymi osobami, co z pewnością pomogło im trochę w tej trudnej sytuacji. Dobrze też, że udało się pomyślnie wyjaśnić te pomyłki.

Podczas wycieczki szkolnej mój kolega z klasy został posądzony o kradzież drogiego telefonu, który należał do chłopaka, który spał z nami w pokoju. Byłem pewny, że Marek nie ukradł tego telefonu i proponowałem, by przeszukać dokładnie jeszcze raz cały pokój. Okazało się, że telefon spadł za szafkę i Marek faktycznie go nie ukradł. Drugim przypadkiem była internetowa nagonka...

W liceum przyjaźniłam się z pewnym chłopakiem z równoległej klasy. Byliśmy w samorządzie szkolnym i tak się jakoś zakumplowaliśmy. Mieliśmy wiele w spólnych tematów, uwielbialiśmy czytać, spędzaliśmy dużo czasu na przerwach. Był jednak jeden problem. Zazdrosny problem - dziewczyna przyjaciela, która szczerze mnie nienawidziła i uważała, że próbuję odbić jej chłopaka (chociaż miałam wtedy chłopaka). Rozsiewała po szkole na mój temat różne plotki, które docierały nawet do nauczycieli (z powodu jednej z nich zostałam wezwana nawet do dyrektora na dywanik...). Dowiedziałam się także, że śledziłam ową dziewczynę, zostawiałam jej anonimy... Masakra. Jak się wszystko rozwiązało? Ja starałam się nie brać w tym udziału i po prostu ignorowałam ową dziewczynę. A nasi znajomi toczyli wojnę na plotki... Było mi strasznie przykro, bo często wyśmiewano się z różnych bzdurnych rzeczy. Dowiedziałam się, że nie umiem się ubrać, że jestem głupia, brzydka itd. Historia rodem z podstawówki stworzona przez prawie dorosłych już ludzi. A finał był taki, że bardzo zazdrosna dziewczyna zostawiła swojego chłopaka dla... przyjaciela. I to jest dopiero obłuda roku. :) Ja i jej były chłopak natomiast nigdy nie stworzyliśmy związku, a nasza przyjaźń trwała bardzo długo. Od tej pory nie miałam już takiej sytuacji z plotkami. To wszystko nauczyło mnie natomiast tego, że sama bardzo uważam na to, co mówię i jestem zdecydowanie mniej ufna w stosunku do ludzi niż byłam kiedyś.

W liceum przyjaźniłam się z pewnym chłopakiem z równoległej klasy. Byliśmy w samorządzie szkolnym i tak się jakoś zakumplowaliśmy. Mieliśmy wiele w spólnych tematów, uwielbialiśmy czytać, spędzaliśmy dużo czasu na przerwach. Był jednak jeden problem. Zazdrosny problem - dziewczyna przyjaciela, która szczerze mnie nienawidziła i uważała, że próbuję odbić jej chłopaka...

Lawina plotek na mój temat zalała naszą wioseczkę tuż po tym, gdy ludzie dowiedzieli się, że wyszłam za mąż. W wieku lat 20. I to wzięłam "tylko" ślub cywilny. Wieści, które do mnie docierały były absurdalne. Dowiedziałam się, że wzięłam ślub, bo wpadłam i ksiądz nie zgodził się na udzielenie kościelnego. Gdy długo ciąży nie było widać, dowiedziałam się, że poroniłam. Potem usłyszałam także wersję, że uciekłam z domu, a mój mąż próbował okraść moich rodziców (do tej pory pamiętam wszystkie próby prostowania plotek i te pogardliwe spojrzenia podsklepowych babć). Raz jechałam autobusem i słyszałam, jak siedzące za mną babcie mnie obgadują (to Ta! ta od tego! W ciąży była, ślub tak szybko brała!). Potem zaczęłam się dowiadywać różnych dziwnych "newsów" na temat rodziny męża - teść ma kochankę zagranicą, teściowa jeździła po Szwecji i go szukała, są po rozwodzie (tak naprawdę teść przez 12 lat pracował w Irlandii). Teściowa pracowała jako nauczycielka i także niejednego się nasłuchała na temat mojej rodziny - ludzie donosili nawet na moją prababcię, która wtedy już ledwo żyła. To trwało jakieś 2 lata. Teraz plotki na nasz temat nieco ucichły, bo na wiejskim horyzoncie pojawiły się inne „skandale”.
Jak walczyć z plotkami? Myślę, że to trudna sprawa i lepiej to po prostu zbagatelizować. Jak sama przekonałam się na własnej skórze prostowanie plotek niewiele dawało, a czasem doprowadzało do łez lub kłótni. Bo ludzie i tak wiedzą lepiej od nas samych, co się w naszym życiu dzieje.

Lawina plotek na mój temat zalała naszą wioseczkę tuż po tym, gdy ludzie dowiedzieli się, że wyszłam za mąż. W wieku lat 20. I to wzięłam "tylko" ślub cywilny. Wieści, które do mnie docierały były absurdalne. Dowiedziałam się, że wzięłam ślub, bo wpadłam i ksiądz nie zgodził się na udzielenie kościelnego. Gdy długo ciąży nie było widać, dowiedziałam się, że poroniłam. Potem...

Gdy plotka już raz pójdzie w świat to ciężko to zatrzymać czy ją zdementować. Zresztą ludzie lubią plotkować o złych rzeczach, o dobrych się już nie mówi nic, albo bardzo niewiele.
Jakimś rozwiązaniem na ucięcie plotek i dojście do prawdy jest bezpośrednia rozmowa z osobą, która nas oczerniła, najlepiej przy świadkach. Podczas takiej rozmowy należy spokojnie zapytać, jakie ma dowody na swoje słowa, bo jeśli nie ma mogą zostać wyciągnięte prawne konsekwencje za oczernianie i pomówienia. I to teraz ta osoba powinna się martwić jak udowodnić naszą winę, a nie my jak wykazać swoją niewinność.

Gdy plotka już raz pójdzie w świat to ciężko to zatrzymać czy ją zdementować. Zresztą ludzie lubią plotkować o złych rzeczach, o dobrych się już nie mówi nic, albo bardzo niewiele.
Jakimś rozwiązaniem na ucięcie plotek i dojście do prawdy jest bezpośrednia rozmowa z osobą, która nas oczerniła, najlepiej przy świadkach. Podczas takiej rozmowy należy spokojnie zapytać, jakie...

W liceum zostałam niesłusznie posądzona o zmianę grupy, w której miałam pisać sprawdzian. Rozmowa z nauczycielem przebiegła standardowo: on miał rację, a ja nie. Najgorsze było to, że nie miałam żadnych dowodów oprócz swoich twierdzeń, potakiwania koleżanek i wiedzy, że jedna z nich zmieniła grupę, ale nie miała zamiaru się przyznawać. Nie byłam typem donosiciela - tym sposobem nauczyciel wstawił mi pałę, pomimo tego, że samodzielnie napisałam pracę na 5. Nie mogłam tej sprawy tak zostawić! Z uwagi na to, że nauczyciel nie chciał mnie słuchać, wysłałam na wywiadówkę mamę, która próbowała mu w logiczny sposób wyargumentować, że uczennica z samymi piątkami nie miałaby powodu, aby zmieniać grupę. Mama walczyła o mnie jak lwica, ale ugrała jedynie sprawdzian poprawkowy. Poszłam na niego zdeterminowana. Usiadłam w pierwszym rzędzie, tuż przed biurkiem nauczyciela. Na każde pytanie odpowiadałam wyczerpująco, dodając przykłady z podręcznika. Kartkę oddałam przed czasem i z satysfakcją, że poszło mi znakomicie. Najgorsze było jednak to, że dwója w magiczny sposób nie zniknęła z dziennika. Obok niej nauczyciel dostawił mi 5. Podejrzewam, że nigdy nie uwierzył, że nie zmieniłam grupy. Nigdy nie uwierzył w moją uczciwość i niewinność. A ja, nawet dzisiaj, czuję niesmak całej sytuacji. Nadal żywię do niego ogromny żal o to, że mi nie uwierzył. A wystarczyło przecież, by tego dnia, gdy oddawał sprawdziany, przepytał mnie na przerwie – wiedziałby, że nie kłamałam.

W liceum zostałam niesłusznie posądzona o zmianę grupy, w której miałam pisać sprawdzian. Rozmowa z nauczycielem przebiegła standardowo: on miał rację, a ja nie. Najgorsze było to, że nie miałam żadnych dowodów oprócz swoich twierdzeń, potakiwania koleżanek i wiedzy, że jedna z nich zmieniła grupę, ale nie miała zamiaru się przyznawać. Nie byłam typem donosiciela - tym...

Myślę, że osoby, które mnie dobrze znają nie uwierzą w plotki zazdrosnego kogoś kto chce podnieść tylko poczucie własnej wartości poniżając przy tym drugiego człowieka. Najbliżsi słysząc pomówienia na temat mojej osoby bez ogródek zapytałyby czy zrobiłam to czy tamto bądź czy słyszałam kto rozpowiada nieprzychylne informacje na mój temat. Z biegiem lat nabrałam pewności siebie i mam na tyle odwagi i siły wewnętrznej by stanąć oko w oko z krytykującą mnie osobą i zapytać po co i dlaczego to robi. Chętnie wysłucham jak się wytłumaczy bądź prędzej zaprzeczy, bo najczęściej bywa tak, że tacy ludzie są mocni w słowach, ale tylko do czasu. Gdy zapyta się ich o coś wprost nie są w stanie z niczego się wytłumaczyć i kłamią, że taka sytuacja nie miała miejsca. Kiedyś bałam się krytyki teraz umiem walczyć o swoje i nie pozwalam na niszczenie mojego imienia. Tym bardziej, że należę do osób, które nikomu nie wadzą i traktują każdego z należytym szacunkiem. Wartość ta jest dla mnie bardzo istotna, bo na szacunek nie musimy sobie w żaden sposób zasłużyć. Należy nam się ot tak. Zatem każdy kto trudzi się rozpowszechnianiem nieprawdziwych informacji na czyjś temat powinien postawić się w sytuacji swojej ,,ofiary'' i dwa razy zastanowić jak sam czułby się na jej miejscu.

Myślę, że osoby, które mnie dobrze znają nie uwierzą w plotki zazdrosnego kogoś kto chce podnieść tylko poczucie własnej wartości poniżając przy tym drugiego człowieka. Najbliżsi słysząc pomówienia na temat mojej osoby bez ogródek zapytałyby czy zrobiłam to czy tamto bądź czy słyszałam kto rozpowiada nieprzychylne informacje na mój temat. Z biegiem lat nabrałam pewności...