Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Makiwarrior
Zgredula
Alixe
Kingaizabela
Mateusz W

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Makiwarrior
Zgredula
Alixe
Kingaizabela
Mateusz W

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

- Ava wstawaj! Proszę otwórz oczy, nie daj wciągnąć się przez MROK.
- Red, Red to ty?
- Ava, posłuchaj musimy wyrwać się z WŁADZY LORDÓW i odzyskać WOLNOŚĆ!
- Co się w ogóle stało? Gdzie my jesteśmy?
- Jesteśmy w Lochach, uwięzili nas tu za złamanie regulaminów z Księgi.
- No tak, zakaz mieszania się ras. Już wszystko pamiętam. Nasza młodzieńcza, zakazana miłość postawiła NA KRAWĘDZI upadku władzę Wielkiego Lorda. Co teraz zrobimy?
- Uciekniemy i będziemy razem tak jak planowaliśmy. Musimy tylko obmyślić plan

- Ava wstawaj! Proszę otwórz oczy, nie daj wciągnąć się przez MROK.
- Red, Red to ty?
- Ava, posłuchaj musimy wyrwać się z WŁADZY LORDÓW i odzyskać WOLNOŚĆ!
- Co się w ogóle stało? Gdzie my jesteśmy?
- Jesteśmy w Lochach, uwięzili nas tu za złamanie regulaminów z Księgi.
- No tak, zakaz mieszania się ras. Już wszystko pamiętam. Nasza młodzieńcza, zakazana miłość...

MROK powoli ogarniał ziemię. Wiedzieliśmy, że wkrótce nadciągnie Zło. Noc to pora wampirów, a one nie mają litości. Musiałem zrobić wszystko, by ocalić ukochaną. Jest taka niewinna, młodziutka i tak bardzo mi ufa. Ale została naznaczona ich piętnem i to ją na pewno wyczują w pierwszej kolejności, gdy wyjdą na polowanie. Najgorsze jest to, że WŁADZA LORDÓW wyraźnie przeciwstawia się jakiejkolwiek obronie w razie ataku. Wolą przyzwalać na mord własnej rasy niż zadzierać z wampirami. Ale ja nie pójdę jak baranek na rzeź!
W końcu dobiegliśmy na skraj lasu, oznaczało to dla nas WOLNOŚĆ. Jeszcze kilkaset metrów i dotrzemy do pierwszych domostw, gdzie ktoś na pewno udzieli nam schronienia. Gdy myśleliśmy, że już nam nic nie grozi, coś złowieszczo zaszumiało w leśnej gęstwinie. Wampiry się obudziły. Oto znaleźliśmy się NA KRAWĘDZI życia i śmierci.

MROK powoli ogarniał ziemię. Wiedzieliśmy, że wkrótce nadciągnie Zło. Noc to pora wampirów, a one nie mają litości. Musiałem zrobić wszystko, by ocalić ukochaną. Jest taka niewinna, młodziutka i tak bardzo mi ufa. Ale została naznaczona ich piętnem i to ją na pewno wyczują w pierwszej kolejności, gdy wyjdą na polowanie. Najgorsze jest to, że WŁADZA LORDÓW wyraźnie...

Powoli budzę się jak z koszmaru. Obolała, wystraszona. Nie wiem gdzie jestem, ani co tutaj robię. Otacza mnie MROK, ale nie tylko dlatego, że nic nie widzę, w środku też jestem jakaś mroczna.Ten strach, walka o WOLNOŚĆ,ból i rozpacz. Teraz jestem zamknięta, bez dostępu do świata. Jednak w normalnym życiu więzi nas władza, WŁADZA LORDÓW, okrutnych i złych. Całe moje życie ukształtowało mnie, przez to jestem, jaka jestem. Tylko dzięki Tomkowi mrok jeszcze nie ogarnął całego mojego umysłu,a ja żyję. Mam nadzieje, że tym razem tez mnie uratuje.
Tak mijają minuty, godziny, a może nawet dni. Wszystko mi się miesza. Aż w końcu słyszę jakieś odgłosy, boje się, podciągam kolana pod brodę, kurczę się, mam ochotę uciekać, ale dokąd, jak?Słyszę jak zapala się światło, ale ja nadal nic nie widzę. Ze strachu zacisnęłam powieki. Nerwy mijają kiedy słyszę głos Tomka.
-Mery. Nie bój się, to ja. Chodź, musimy uciekać.
Otwieram oczy i oślepia mnie światło lecz widzę dłoń Tomka, chwytam ją i zaczynamy biec. Nie patrze gdzie byłam, co się dzieję, czy ktoś nas goni. Całą uwagę skupiam na biegu i dłoni za która trzyma mnie Tomek. Nagle przestał biec.Ja odruchowo też. Znajdujemy się NA KRAWĘDZI wielkiego klifu. Nie boję się. Może życie cały czas wygląda jak chodzenie po krawędzi. Z jednej strony ziemia, a z drugiej nicość i nigdy nie wiadomo na którą stronę przechyli się szala. Puszczam dłoń Tomka choć nie chcę. Biorę rozbieg i skacze w przepaść. Kiedy spadam widzę tylko jak on robi to co ja i również spada. Zamykam oczy i...

Powoli budzę się jak z koszmaru. Obolała, wystraszona. Nie wiem gdzie jestem, ani co tutaj robię. Otacza mnie MROK, ale nie tylko dlatego, że nic nie widzę, w środku też jestem jakaś mroczna.Ten strach, walka o WOLNOŚĆ,ból i rozpacz. Teraz jestem zamknięta, bez dostępu do świata. Jednak w normalnym życiu więzi nas władza, WŁADZA LORDÓW, okrutnych i złych. Całe moje życie...

Staliśmy w kącie pokoju i zewsząd otaczał nas MROK. Odkąd kilka dni temu uciekliśmy z moim bratem spod WŁADZY LORDÓW żyliśmy NA KRAWĘDZI strachu i obłędu. Cały czas wydawało się nam, że za rogiem czekają Strażnicy Lordów. Męczyły nas koszmary o przeżytych torturach we śnie i na jawie.

— Eve. — powiedział zdyszany mój brat Loyr patrząc przez niewielkie okno. — Ja już tak dłużej nie mogę. Zaczynam myśleć, że lepiej nam było żyć na włościach Lordów niż na Wolności gdzie tak naprawdę nie żyjemy.

— Nie możemy się teraz poddać, nie teraz gdy wreszcie udało nam się uciec.

— Skoro tak mówisz. — mruknął Loyr bez nadziei w głosie widząc determinację na mojej twarzy.

Staliśmy w kącie pokoju i zewsząd otaczał nas MROK. Odkąd kilka dni temu uciekliśmy z moim bratem spod WŁADZY LORDÓW żyliśmy NA KRAWĘDZI strachu i obłędu. Cały czas wydawało się nam, że za rogiem czekają Strażnicy Lordów. Męczyły nas koszmary o przeżytych torturach we śnie i na jawie.

— Eve. — powiedział zdyszany mój brat Loyr patrząc przez niewielkie okno. — Ja już tak...

Urwisko otwierało widok na otwarte morze. Fale uderzały o brzeg szepcząc słodkie słowo WOLNOŚĆ, a ja stałem NA KRAWĘDZI. Miecz ciążył u mego boku. Jego wagę zwiększyły wyrzuty sumienia. Za kradzież czekała najgorsza kara, WŁADZA LORDÓW była bezlitosna. Obejrzałem się niepewnie za siebie. Daleko za mną rozciągały się mury osłaniające olbrzymie kamienne budowle, wciąż nie mogłem uwierzyć, że mnie wypuścili. Tylko mnie...
A może nie? Biel jej włosów lśniła na wietrze. Biegła przez szare łąki goniąc wielkiego owczarka. Była coraz bliżej...
– Stój! – krzyknąłem. – Nie wolno wychodzić poza mury! – wolałem wypowiedzieć te słowa nim zostaną one skierowane do mnie.
– Kim jesteś? – podniosła wzrok niepokojąco dostojnie, owczarek stanął przy jej nodze i spojrzał na mnie nieufnie.
– Synem Serafina – starałem się brzmieć jak najbardziej dumnie.
– Którym? – nie dała się zwieść.
Nie mogłem skłamać, prawda zbyt szybko wyszłaby na jaw.
– Trzecim.
– Ja jestem córką Edgara.
Tego się nie spodziewałem natychmiast padłem na kolana oddając pokłon.
– Trzecią – dodała cicho.
Poniosłem się mierząc wzrokiem towarzyszkę. Do jej pasa przypięty był sztylet, którego była niegodna. W jej oczach dostrzegą taką samą determinację. Do portu przybył statek.
– Za tą krawędzią kończy się MROK. Pytanie, czy masz odwagę?
Nie odpowiedziała, zeskoczyła z urwiska i przez chwilę jej białe włosy zasłoniły mi widok na całe zło. Owczarek skoczył za nią. Mieliśmy tylko 14 lat i żadnej przyszłości przed sobą. Również skoczyłem.

Urwisko otwierało widok na otwarte morze. Fale uderzały o brzeg szepcząc słodkie słowo WOLNOŚĆ, a ja stałem NA KRAWĘDZI. Miecz ciążył u mego boku. Jego wagę zwiększyły wyrzuty sumienia. Za kradzież czekała najgorsza kara, WŁADZA LORDÓW była bezlitosna. Obejrzałem się niepewnie za siebie. Daleko za mną rozciągały się mury osłaniające olbrzymie kamienne budowle, wciąż nie...

Niebieskie królestwo aniołów było świetlistym bursztynem i złotą kolekcją odległych gwiazd. Archanioł Aeron przywołał lśniący dysk, by zgromadzić niebiańskie moce. Była to pierwsza taka konferencja w stolicy. Siedział na swoim tronie, słupem nieskończonego światła, wpatrując się w małego anioła po drugiej stronie platformy.
Aniołowie na szczycie rozmawiali w harmonijnym języku. Ich eteryczne słowa wdzierały się w nieskończoność. Uszy śmiertelników pękłyby, gdyby wzięli udział w spotkaniu. Jego oczy wypalą się z oczodołów, twarz się rozpłynie, jeśli stanie przed ich chwałą. Olśniewające, oślepiające i transcendentne światło zalało wspaniały korytarz. Kształty strażników były widoczne tylko tam, gdzie ich ciała pokrywała niebieska i srebrna zbroja.
Ale był dysonans. Harmonia przeradzała się w niezgodę i MROK, aż potężna moc Archanioła uciszyła wszystko:

"Enaniaszu, jeśli to zrobisz, zostaniesz wygnany, a świat stanie NA KRAWĘDZI wojny." Spojrzał na niego, wyzywająco w swoim milczeniu.

"Porzuciłbyś wszystko? Porzucicie Święte Królestwo i zbroje podarowane przez bogów? Po co? Śmiertelnicy? Ich rodzaj nie zasługuje na naszą pomoc. WŁADZA LORDÓW nigdy się na to nie zgodzi"

"Chciałbym wrócić i walczyć o tych, którym odebrano WOLNOŚĆ, aby chronić. Pakt wymaga ... "

"PAKT JEST ZGUBIONY!" Światło Archanioła rozbłysło z intensywnością, która sprawiła, że ​​inne anioły aż odwróciły wzrok.

Niebieskie królestwo aniołów było świetlistym bursztynem i złotą kolekcją odległych gwiazd. Archanioł Aeron przywołał lśniący dysk, by zgromadzić niebiańskie moce. Była to pierwsza taka konferencja w stolicy. Siedział na swoim tronie, słupem nieskończonego światła, wpatrując się w małego anioła po drugiej stronie platformy.
Aniołowie na szczycie rozmawiali w harmonijnym...

Minął dokładnie tydzień od wydarzeń w Złotym Mieście. Już siedem dni od wybuchu powstania, a co najważniejsze, siedem dni bez życia w strachu. To było dziwne, wcześniej Lidia i Tom wiedli spokojne życie starając się nie wychylać a mimo to WŁADZA LORDÓW sprawiała, że żyli w ciągłym strachu. Teraz – mimo iż los całej krainy, ich przyszłość i ich życie zawisło NA KRAWĘDZI – w końcu czuli się bezpiecznie. Świadomość, że walka o WOLNOŚĆ nareszcie się zaczęła napawała ich nadzieją na lepsze jutro. Oboje wiedzieli, że nie mogą spędzić kolejnego tygodnia ukrywając się w lesie. Mimo młodego wieku dobrze wiedzieli jak wielka jest stawka. Tu nie chodziło tylko o nich. Powstania wybuchły w każdym większym mieście krainy. To nic, że to w stolicy zostało stłumione – im udało się przeżyć.
- Plan jest prosty – podsumował ustalenia Tom – dziś w nocy musimy przedrzeć się niepostrzeżenie przez Gościniec. Gdy tylko znajdziemy się w drugiej części lasu naszym jedynym problemem będą dzikie zwierzęta. Jak wszystko się uda to za dwa dni powinniśmy dotrzeć do obozu paladynów w Szarym Sadzie. Podobno tam mamy się przegrupować, wszyscy ocalenie z północnej części mają się tam zgłosić i czekać na dalsze rozkazy.
- Tyle to ja wiem – warknęła Lidia, która nadal odczuwała skutki starcia z magiem – ty mi lepiej powiedz jakim cudem mamy przedostać się przez gościniec? Stacjonują tam dwa półki żołnierzy i chyba z 5 magów.
- Zaufaj mi –mrugnął do niej z tym swoim uśmiechem mogącym rozproszyć największy MROK.

Minął dokładnie tydzień od wydarzeń w Złotym Mieście. Już siedem dni od wybuchu powstania, a co najważniejsze, siedem dni bez życia w strachu. To było dziwne, wcześniej Lidia i Tom wiedli spokojne życie starając się nie wychylać a mimo to WŁADZA LORDÓW sprawiała, że żyli w ciągłym strachu. Teraz – mimo iż los całej krainy, ich przyszłość i ich życie zawisło NA KRAWĘDZI – w...