Kilka lat temu zapałałam chęcią zajęcia się haftem krzyżykowym. Nakupiłam książek z różnymi wzorami, schematami, wskazówkami, jak to robić. Zaopatrzyłam się w kanwę, pęk różnokolorowych nici i zabrałam się za haftowanie. Och, co to była za radość, gdy spod moich rąk wyszło pierwsze "arcydziełko"! Wyszło też i drugie, które okazało się jednocześnie ostatnim...Właśnie podczas przedświątecznych porządków natknęłam się na schowany głęboko w szafie kolejny zestaw do haftowania, a książki z tej dziedziny pokryła gruba warstwa kurzu. Bo to się zwykle tak zaczyna...

Kilka lat temu zapałałam chęcią zajęcia się haftem krzyżykowym. Nakupiłam książek z różnymi wzorami, schematami, wskazówkami, jak to robić. Zaopatrzyłam się w kanwę, pęk różnokolorowych nici i zabrałam się za haftowanie. Och, co to była za radość, gdy spod moich rąk wyszło pierwsze "arcydziełko"! Wyszło też i drugie, które okazało się jednocześnie ostatnim...Właśnie podczas...

Moja mama zaczęła wyszywać haftem krzyżykowym obrazy. Zaczynała od mniejszych, aż zaczęły powstawać prawdziwe arcydzieła. Obrazy coraz bardziej mi się podobały, dlatego postanowiłam sama spróbować. Przecież to nic trudnego, a efekt jest spektakularny!
Wzięłam kanwę, wybrałam obrazek, który chcę wyhaftować i rozpoczęłam swoją karierę. Karierę, która zakończyła się po jakichś dwóch tygodniach po wyszyciu około jednej piątej obrazka! To wcale nie takie proste, a przede wszystkim cholernie czasochłonne! Moje rozpoczęte, ale niestety w dalszym ciągu niedokończone dzieło leży już tak ponad dziesięć lat! Ale dalej wierzę, że kiedyś znajdę w sobie na tyle motywacji, by je dokończyć :)

Moja mama zaczęła wyszywać haftem krzyżykowym obrazy. Zaczynała od mniejszych, aż zaczęły powstawać prawdziwe arcydzieła. Obrazy coraz bardziej mi się podobały, dlatego postanowiłam sama spróbować. Przecież to nic trudnego, a efekt jest spektakularny!
Wzięłam kanwę, wybrałam obrazek, który chcę wyhaftować i rozpoczęłam swoją karierę. Karierę, która zakończyła się po...

Skrycie marzę o tym, by zostać pisarką, ale nie mam do tego cierpliwości. Łatwo i szybko wpadają mi do głowy pomysły na powieści, czasem siadam do laptopa, by napisać kilka (a bywa, że i kilkadziesiąt) stron, a potem… Zwykle zdążę przeżyć całą fabułę w swojej głowie i zwyczajnie nie chce mi się cofać do początku historii, by ją opisać, co jest dla mnie tak męczące, jak oglądanie znowu tego samego filmu. Mimo to mam nadzieję, że kiedyś uda mi się skończyć którąś z moich książek!

Skrycie marzę o tym, by zostać pisarką, ale nie mam do tego cierpliwości. Łatwo i szybko wpadają mi do głowy pomysły na powieści, czasem siadam do laptopa, by napisać kilka (a bywa, że i kilkadziesiąt) stron, a potem… Zwykle zdążę przeżyć całą fabułę w swojej głowie i zwyczajnie nie chce mi się cofać do początku historii, by ją opisać, co jest dla mnie tak męczące, jak...

Ja nie cierpię z czegoś rezygnować. Zazwyczaj robię od początku do końca jednak pewnego razu ja również musiałam się zmierzyć z tym że czasem trzeba odpuścić. zapisałam się na dwa kierunki jednocześnie: technik farmacji oraz technik rachunkowości. Z pierwszego zajęcia miałam na tygodniu a drugie w weekend. niestety już po pierwszych zajęciach tygodniowych stwierdziłam że materiał jest na tyle obszerny że nie dam rady z weekendami w innej szkole. Nie uśmiechało mi się rezygnować ale innego wyjścia nie widziałam. Zależało mi na tym aby dwa kierunki były zrobione przez mnie solidnie a nie na odczepnego. W ostateczności po zmaganiach z samą sobą podjęłam decyzję ze zostaję na farmacji a rachunkowość zrobiłam dwa lata później. Morał z tego oczywisty że co się odwlecze to nie uciecze jednak polecam te regułę tylko i wyłącznie od święta!

Ja nie cierpię z czegoś rezygnować. Zazwyczaj robię od początku do końca jednak pewnego razu ja również musiałam się zmierzyć z tym że czasem trzeba odpuścić. zapisałam się na dwa kierunki jednocześnie: technik farmacji oraz technik rachunkowości. Z pierwszego zajęcia miałam na tygodniu a drugie w weekend. niestety już po pierwszych zajęciach tygodniowych stwierdziłam że...

Ja nie cierpię z czegoś rezygnować. Zazwyczaj robię od początku do końca jednak pewnego razu ja również musiałam się zmierzyć z tym że czasem trzeba odpuścić. zapisałam się na dwa kierunki jednocześnie: technik farmacji oraz technik rachunkowości. Z pierwszego zajęcia miałam na tygodniu a drugie w weekend. niestety już po pierwszych zajęciach tygodniowych stwierdziłam że materiał jest na tyle obszerny że nie dam rady z weekendami w innej szkole. Nie uśmiechało mi się rezygnować ale innego wyjścia nie widziałam. Zależało mi na tym aby dwa kierunki były zrobione przez mnie solidnie a nie na odczepnego. W ostateczności po zmaganiach z samą sobą podjęłam decyzję ze zostaję na farmacji a rachunkowość zrobiłam dwa lata później. Morał z tego oczywisty że co się odwlecze to nie uciecze jednak polecam te regułę tylko i wyłącznie od święta!

Ja nie cierpię z czegoś rezygnować. Zazwyczaj robię od początku do końca jednak pewnego razu ja również musiałam się zmierzyć z tym że czasem trzeba odpuścić. zapisałam się na dwa kierunki jednocześnie: technik farmacji oraz technik rachunkowości. Z pierwszego zajęcia miałam na tygodniu a drugie w weekend. niestety już po pierwszych zajęciach tygodniowych stwierdziłam że...

W dzieciństwie zawsze ciągnęło mnie do jazdy konnej, ale niestety nie miałam szans na regularne treningi. Okazjonalnie raz, dwa razy do roku siadałam na konia podczas wakacji.
Kiedy dorosłam i otrzymałam w prezencie lekcje jazdy byłam zachwycona. Już widziałam siebie galopującą przez pola na pięknym, karym koniu. Ale marzenia sobie, a rzeczywistość sobie. Odbyłam kilka lekcji, byłam zachwycona i coraz lepiej czułam się w siodle. Do czasu aż koń złamał mi nos...
Od tej niefortunnej przygody minęły już ponad dwa lata, a ja mimo zachwytów na widok konia, nie potrafię się przełamać i na niego wsiąść.

W dzieciństwie zawsze ciągnęło mnie do jazdy konnej, ale niestety nie miałam szans na regularne treningi. Okazjonalnie raz, dwa razy do roku siadałam na konia podczas wakacji.
Kiedy dorosłam i otrzymałam w prezencie lekcje jazdy byłam zachwycona. Już widziałam siebie galopującą przez pola na pięknym, karym koniu. Ale marzenia sobie, a rzeczywistość sobie. Odbyłam kilka...

Zapamiętałem ten początek z dzieciństwa całkiem dobrze. Jechaliśmy samochodem rozmawiając chyba o różnych językach. I wtedy mnie napadło, żeby powiedzieć:
- Francuski jest bardzo fajny. Te ich „ę” czy „ą” są niesamowite.
Po kilku dniach ze zdumieniem odkryłem paczkę, a w niej komplet płyt i podręczników do nauki języka francuskiego. To była szybka reakcja taty na to moje wyznanie. Od razu tego pożałowałem, bo tak naprawdę nie chciało mi się uczyć języków. Ani angielskiego, ani „szkolnego” rosyjskiego, ani tym bardziej francuskiego. Za nic nie potrafiłem się za to zabrać. Jedyne na co się zdobyłem to było czytanie dialogów i historyjek do nauki języka, ale tylko i wyłącznie ich polskich tłumaczeń. I to nie zwracając uwagi na ich kiepską wartość literacką.
Teraz po latach dziwię się tacie, że zachował zimną krew i nie zrobił mi z powodu tego grymaszenia awantury. Chociaż z drugiej strony on też mógł ze mną wcześniej porozmawiać i wydobyć ze mnie jakąś konkretną deklarację.

Zapamiętałem ten początek z dzieciństwa całkiem dobrze. Jechaliśmy samochodem rozmawiając chyba o różnych językach. I wtedy mnie napadło, żeby powiedzieć:
- Francuski jest bardzo fajny. Te ich „ę” czy „ą” są niesamowite.
Po kilku dniach ze zdumieniem odkryłem paczkę, a w niej komplet płyt i podręczników do nauki języka francuskiego. To była szybka reakcja taty na to moje...

W moim przypadku dużo jest takich przykładów. Mam słomiany zapał, więc czego nie zacznę, szybko z tym kończę...Na wszystko jest wymówka, to mnie znudziło, tamtym się zmęczyłam, do tego się jednak nie nadaję. Często sobie postanawiam , że coś będę robić, ale ledwo zacznę, już mam inny pomysł. I tak w kółko. Najczęstsze takie niezrealizowane postanowienia: będę ćwiczyć, będę biegać, będę się zdrowo odżywiać...Udaje się, lecz nie w moim przypadku. Ok, z ćwiczeniami bywało, że się nakręcałam, ćwiczyłam codziennie przez 2 tygodnie, miesiąc i nagle...jeden dzień przerwy i później już się nie chciało. Bieganie, o tak, świetny pomysł - coś dla ciała, coś dla ducha. Jednak po pierwszym wyjściu z koleżanką stwierdziłyśmy, ze to chyba nie do nas. Co do zdrowego odżywiania - kocham jeść zdrowo, ale też niezdrowo...Poza tym jest za dużo pokus, żeby tak trzymać się tego postanowienia...Ze znajomymi nie zjem sałatki, tylko pizzę... No i jeszcze mój chłopak, który ma dar przekonywania i kiedy on ma ochotę na kebaba - ja też :)
A więc fit życie nie jest mi chyba pisane ;)

W moim przypadku dużo jest takich przykładów. Mam słomiany zapał, więc czego nie zacznę, szybko z tym kończę...Na wszystko jest wymówka, to mnie znudziło, tamtym się zmęczyłam, do tego się jednak nie nadaję. Często sobie postanawiam , że coś będę robić, ale ledwo zacznę, już mam inny pomysł. I tak w kółko. Najczęstsze takie niezrealizowane postanowienia: będę ćwiczyć, będę...

Coś co skończyło się równie szybko, co zaczęło? Nic prostszego! Na początku wakacji, miałam proroczy sen albo jak kto woli - przypływ weny. Naszła mnie genialna myśl i postanowiłam napisać książkę!
Zaczęłam nawet publikować jej rozdziały, co spotkało się z zainteresowaniem czytelników, ale mój zapał opadł po kilku tygodniach i to by było na tyle. Jestem mistrzem w podejmowaniu się wspaniałych przedsięwzięć, aby potem o nich zapomnieć. Mogłabym powiedzieć, że coś wyciągnęłam z tamtego doświadczenia, ale to by było zwykle kłamstwo.
Dwa tygodnie temu miałam identyczną "złotą myśl". Rozpisałam fabułę, wymyśliłam opis i tyle. Mam ledwie pół rozdziału.
Liczę, że pewnego dnia coś się zmieni, choć to dość nieprawdopodobne. Nie zmienia to faktu, że bardzo chcę napisać mnóstwo bestsellerów. Może kiedyś się uda. Czasem lubię wracać do tego, co zostawiłam za sobą.

Coś co skończyło się równie szybko, co zaczęło? Nic prostszego! Na początku wakacji, miałam proroczy sen albo jak kto woli - przypływ weny. Naszła mnie genialna myśl i postanowiłam napisać książkę!
Zaczęłam nawet publikować jej rozdziały, co spotkało się z zainteresowaniem czytelników, ale mój zapał opadł po kilku tygodniach i to by było na tyle. Jestem mistrzem w...

Kiedyś w podstawówce dostaliśmy na historii zadanie, by przygotować drzewo genealogiczne swojej rodziny. Zaczęłam wypytywać rodziców, babcie, dziadków i udało mi się dokopać do przodków z 1700 roku. Fascynowały mnie niespotykane już dziś imiona dawnych krewnych, takie jak Eulalia czy Eugenia i losy tamtych ludzi. Postanowiłam, że kiedyś zbiorę więcej informacji na temat moich przodków - popytam w parafiach o wpisy chrzcin i pogrzebów, poszukam zapisków, które może zachowały się w rodzinie. Chciałam stworzyć rozbudowane drzewo genealogiczne i poznać historię moich przodków - dowiedzieć się, kim byli, jakie wiedli życie. Po tym, jak dostałam piątkę za dobrze odrobioną pracę domową, mój zapał szybko jednak ostygł. Wolałam się bawić i czytać książki niż kopać w przeszłości. Czasem jednak wraca do mnie pomysł stworzenia drzewa genealogicznego mojej rodziny, sięgającego jak najdalej w przeszłość i poznania własnych korzeni. Może kiedyś bez słów podejmę decyzję, że to zrobię i się tym zajmę.

Kiedyś w podstawówce dostaliśmy na historii zadanie, by przygotować drzewo genealogiczne swojej rodziny. Zaczęłam wypytywać rodziców, babcie, dziadków i udało mi się dokopać do przodków z 1700 roku. Fascynowały mnie niespotykane już dziś imiona dawnych krewnych, takie jak Eulalia czy Eugenia i losy tamtych ludzi. Postanowiłam, że kiedyś zbiorę więcej informacji na temat...