Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Katarzyna
Owsiane_ciastko
Niki151
Julita Waloch
Cookie

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Katarzyna
Owsiane_ciastko
Niki151
Julita Waloch
Cookie

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z racji na tempo obecnego świata i niemożność zdefiniowania teraźniejszości wybieram właśnie ten cytat. Nasze życie napędza pęd życiowy. Bergson i myśli stolików. Cytat jest również odniesieniem do samej Szymborskiej, jej romansu z komunizmem, i podkreśleniem, że miejmy nadzieję ten lewostronny ustrój nigdy nas nie dotknie ponownie

Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z racji na tempo obecnego świata i niemożność zdefiniowania teraźniejszości wybieram właśnie ten cytat. Nasze życie napędza pęd życiowy. Bergson i myśli stolików. Cytat jest również odniesieniem do samej Szymborskiej, jej romansu z komunizmem, i podkreśleniem, że miejmy nadzieję ten lewostronny ustrój nigdy nas nie dotknie ponownie

"Only in silence the word"
Żeby słowo usłyszeć, potrzeba ciszy.
Żeby zrozumieć, co powiedziano, nie można tego zagłuszać własnymi słowami, trzeba dać sobie chwilę czasu i ciszy na przyswojenie sensu.
Żeby odpowiedzieć z sensem, trzeba najpierw pomyśleć, potem dopiero mówić. I mówić w ciszy, a nie przekrzykując hałaśliwe tło, bo w takim tle słowa utoną i nie zostaną usłyszane.
Żeby naprawdę coś sobie przemyśleć, znaleźć własne myśli, własne słowa, trzeba odnaleźć spokój, oddalić się od hałasu generowanego przez innych, przez resztę świata, a także przestać samemu słowa tej reszty świata bezmyślnie powtarzać.

Interpretacji jest wiele, wybierz którąś z tych lub dopisz własną - każda będzie dobra, ale chyba żadna nie wyczerpie wszystkich możliwych znaczeń.

Umieściłabym ten napis na twarzy. Na czole. Albo na górnych powiekach ze środkowym “silence” biegnącym przez grzbiet nosa. Żeby na stałe eksponować ciszę, którą bardzo sobie cenię, a zamykając oczy, w które najczęściej patrzy rozmówca, pokazać mu całość i w odpowiedniej sytuacji móc mu w ten sposób co nieco zasugerować.

Cytat pochodzi z "A Wizard of Earthsea" Ursuli Le Guin.
A dlaczego po angielsku? Bo tłumaczenie tego dzieła autorstwa Stanisława Barańczaka jest zbrodnią popełnioną na fantastyce i przeciwko jej czytelnikom. Brzydziłabym się przytaczać dowolne słowa według tego przekładu, a już zwłaszcza zdania najbardziej znaczące.
Czekam na tłumaczenie oddające wreszcie sprawiedliwość cudownej opowieści i wielkiej pisarce.

"Only in silence the word"
Żeby słowo usłyszeć, potrzeba ciszy.
Żeby zrozumieć, co powiedziano, nie można tego zagłuszać własnymi słowami, trzeba dać sobie chwilę czasu i ciszy na przyswojenie sensu.
Żeby odpowiedzieć z sensem, trzeba najpierw pomyśleć, potem dopiero mówić. I mówić w ciszy, a nie przekrzykując hałaśliwe tło, bo w takim tle słowa utoną i nie zostaną...

Niestety pięknych cytatów jest tak wiele, że się nie mogę zdecydować. Pewna jestem, że pierwszy tatuaż wolałabym mieć na przedramieniu. A inspirujące hasła to pewnie myśl Antoine'a Exupery że "dobrze widzi się tylko sercem. najważniejsze jest niewidoczne dla oczu" bo pochodzi z mojego ulubionego "Małego Księcia".
Jednak w moim sercu też mam wyryte przesłanie pana Cogito, czyli " bądź odważny/ w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy", gdyż tym mottem kierowałam się w wielu krytycznych momentach i ma dla mnie szczególne znaczenie. Pokazuje jak żyć i dociera do sedna człowieczeństwa.

Niestety pięknych cytatów jest tak wiele, że się nie mogę zdecydować. Pewna jestem, że pierwszy tatuaż wolałabym mieć na przedramieniu. A inspirujące hasła to pewnie myśl Antoine'a Exupery że "dobrze widzi się tylko sercem. najważniejsze jest niewidoczne dla oczu" bo pochodzi z mojego ulubionego "Małego Księcia".
Jednak w moim sercu też mam wyryte przesłanie pana Cogito,...

Wybrałabym "Nic dwa razy się nie zdarza", cytat z wiersza Szymborskiej "Nic dwa razy". Chciałabym mieć to napisane na brzuchu, dlatego, że brzuch to dla mnie dość intymne miejsce i dlatego pasujące do słów, które odbieram bardzo osobiście.
Tak się składa, że mam problemy ze skupieniem się na chwili obecnej, zamartwiam się albo odlatuję w krainę wyobraźni. Dla mnie słowa z wiersza Szymborskiej są przypomnieniem, żeby skupić się na teraźniejszości, uważnie przeżywać bieżącą chwilę, która się już nie powtórzy.

Wybrałabym "Nic dwa razy się nie zdarza", cytat z wiersza Szymborskiej "Nic dwa razy". Chciałabym mieć to napisane na brzuchu, dlatego, że brzuch to dla mnie dość intymne miejsce i dlatego pasujące do słów, które odbieram bardzo osobiście.
Tak się składa, że mam problemy ze skupieniem się na chwili obecnej, zamartwiam się albo odlatuję w krainę wyobraźni. Dla mnie słowa z...

Tempus fugit, aeternitas manet.

Na lewej ręce.

Ręka symbolizuje działanie, aktywność, inwencję twórczą. Mogą być one świadome lub podświadome. Lewa ręka będzie symbolizować właśnie podświadomy aspekt aktywności. W ten sposób wszystko połączy się w kręgu: płynie czas przeznaczony na ziemską, świadomą aktywność i działanie. Pozostaje wieczność, w której jakiekolwiek działanie przestaje mieć większe znaczenie. Ważne staje się tylko to, co dotyka metafizyki. Ważne staje się trwanie i dążenia Jedności, którą wszyscy jesteśmy.

Tempus fugit, aeternitas manet.

Na lewej ręce.

Ręka symbolizuje działanie, aktywność, inwencję twórczą. Mogą być one świadome lub podświadome. Lewa ręka będzie symbolizować właśnie podświadomy aspekt aktywności. W ten sposób wszystko połączy się w kręgu: płynie czas przeznaczony na ziemską, świadomą aktywność i działanie. Pozostaje wieczność, w której jakiekolwiek...

Gdybym nie była takim boidudkiem, wytatuowałabym sobie na ramieniu napis:

VENI. VIDI. VICI.
(łac. Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem).

Dlaczego?

Zacznijmy może od tego, że uwielbiam podróżować i zdobywać nowe doświadczenia. Odwiedziłam już niejeden kraj i poradziłam sobie w przeróżnych sytuacjach, a mimo to za każdym razem się boję. Boję się przykładowo, że nie będę wiedziała jak się poruszać po obcym mieście. Albo że zgubię się na lotnisku. Albo że odwołają mi samolot. Albo że wszystko sobie źle zaplanuję i wyjazd będzie nieudany. Wymyślam w głowie tyle przeróżnych, czarnych scenariuszy, że na kilka tygodni przed wyjazdem nie mogę spać po nocach, a za dnia ciągle się denerwuję. Co jest niedorzeczne, biorąc pod uwagę, że odbyłam już całkiem sporo wojaży i z każdego z nich wracałam zachwycona.

Powyższe słowa, wypowiedziane pierwotnie przez Juliusza Cezara, motywowałyby mnie do działania i przypominały, że wiele już w życiu zobaczyłam i przeżyłam, i że z każdej sytuacji wyszłam zwycięsko. Patrzyłabym na nie za każdym razem, kiedy tylko się zdenerwuję - może dodałyby mi otuchy i w konsekwencji pozwoliły bardziej ufać sobie, oraz bardziej cieszyć się z nadchodzących przygód.

Gdybym nie była takim boidudkiem, wytatuowałabym sobie na ramieniu napis:

VENI. VIDI. VICI.
(łac. Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem).

Dlaczego?

Zacznijmy może od tego, że uwielbiam podróżować i zdobywać nowe doświadczenia. Odwiedziłam już niejeden kraj i poradziłam sobie w przeróżnych sytuacjach, a mimo to za każdym razem się boję. Boję się przykładowo, że nie będę...

„... Nie, to niemożliwe; niepodobna dać komuś żywego pojęcia o jakiejkolwiek epoce swojego istnienia, o tym, co stanowi jej prawdę, jej znaczenie, jej subtelną i przejmującą treść. To niemożliwe. Żyjemy tak, jak śnimy - samotni...”
(Joseph Conrad – „Jądro ciemności”)

Wybrałabym cytat, który idealnie oddaje moje poczucie indywidualności, a co za tym idzie – niezrozumienia ze strony ludzi, które towarzyszy mi całe życie. Zawsze wiedziałam, że niezależnie od tego, jak bardzo będę się starała przekazać komuś, co czuję i w jaki sposób postrzegam świat czy konkretne wydarzenia z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, to i tak nigdy mi się nie uda wzbudzić w moim słuchaczu tych samych uczuć i emocji, które mnie samej towarzyszyły. Nikt bowiem nie jest w stanie spojrzeć na świat z mojej perspektywy i tym samym w pełni mnie zrozumieć. Cytat umieściłabym na lewej łopatce, w miejscu, z którego, jak zawsze wierzyłam, wyrastają aniołom skrzydła. Wytatuowany w tym symbolicznym dla mnie miejscu miałby mnie codziennie uskrzydlać i podkreślać moje umiłowanie wolności i niezależności.

„... Nie, to niemożliwe; niepodobna dać komuś żywego pojęcia o jakiejkolwiek epoce swojego istnienia, o tym, co stanowi jej prawdę, jej znaczenie, jej subtelną i przejmującą treść. To niemożliwe. Żyjemy tak, jak śnimy - samotni...”
(Joseph Conrad – „Jądro ciemności”)

Wybrałabym cytat, który idealnie oddaje moje poczucie indywidualności, a co za tym idzie – niezrozumienia...