Wątpię, żebym kiedykolwiek jeszcze stanęła przed wyborem, który w tak znaczny sposób wpłynie na moje życie.
Jako przypadkowy potomek boga mórz i ludzkiej kobiety weszłam w posiadanie mocy, których nie bałam już się nazwać silniejszymi od mojego rodziciela, czy nawet większości bogów siedzących na Olimpie. Los potrafi zaskoczyć nawet najpotężniejsze istoty na tym świcie – wątpię bowiem, żeby dobrowolnie obdarzyli mnie jakąkolwiek cząstką sowich boskich mocy.
Podobnie jak mój ojciec, panowałam nad wodą. Ale o ile on skupiał się na podwodnym świecie, jego rybich mieszkańcach i ludziach, którzy odważyli się wypłynąć na głębokie wody jego królestwa, ja dobrodziejstwa i okrucieństwa wody wyczuwałam wszędzie. Woda była potrzebna do życia, dawała życie, była życiem…
Dzięki swojemu podwójnemu pochodzeniu poznałam zarówno bogów, jak i ludzi. Wiedziałam, że potężne osobowości zamieszkujące Olimp zachęcając mnie wiecznym życiem i wygodami boskiego istnienia, tak szybko jak mi to darują, mogą odebrać. Niejeden z nich wynajdzie milion powodów, by pozbyć się mnie ze swojej drogi. Wystarczy, że dla kogoś będę zbyt ładna, zbyt mądra, zbyt potężna… I nigdy nie zapomną, kim była moja matka.
Ludzie mają swoje wady i potrafią być tak samo okrutni, ale to chyba jednak do nich mnie bardziej ciągnie. Chciałabym ich chronić, poznawać z nimi świat, być jedną z nich. A może nawet, skoro jestem półbogiem i ich przebiegłość mam we krwi, uda mi się zachować i ukryć cząstkę mocy na swoje potrzeby…

Wątpię, żebym kiedykolwiek jeszcze stanęła przed wyborem, który w tak znaczny sposób wpłynie na moje życie.
Jako przypadkowy potomek boga mórz i ludzkiej kobiety weszłam w posiadanie mocy, których nie bałam już się nazwać silniejszymi od mojego rodziciela, czy nawet większości bogów siedzących na Olimpie. Los potrafi zaskoczyć nawet najpotężniejsze istoty na tym świcie –...

Któż by władzy posiadać nie chciał? Moja moc to skarb! Tylko na mogę czas zatrzymać, choć na chwilę, na ułamek sekundy. Tylko ja tak potrafię. A gdy czas zatrzymam cały świat do mnie należy. Nikt inny o świecie nie wie, nikt się nie porusza, a jedynie ja wpadam i robie co tylko dusza zapragnie! Dlatego na Górę Olimp się udam, swiat zmienię na lepsze, będę władcą idealnym!

Któż by władzy posiadać nie chciał? Moja moc to skarb! Tylko na mogę czas zatrzymać, choć na chwilę, na ułamek sekundy. Tylko ja tak potrafię. A gdy czas zatrzymam cały świat do mnie należy. Nikt inny o świecie nie wie, nikt się nie porusza, a jedynie ja wpadam i robie co tylko dusza zapragnie! Dlatego na Górę Olimp się udam, swiat zmienię na lepsze, będę władcą idealnym!

Mam żyć na Olimpie, czy wśród ludzi? Poważnie? A kazali Wam kiedyś wybierać między młotem, a kowadłem? Ale może po kolei... Mój tatek poznał mamcię w dość przyjemnych okolicznościach przyrody. Sporo wina, i prastare przysłowie "Make love, not war" spowodowały iż po dziewięciu miesiącach przybyłem! I to jeszcze jak! Niestety z urody wdałem się do szanownego tatka (który oczywiście mamcię zbajerował i w pełnej krasie ukazał się jej dopiero po porodzie, a potem zwiał na Olimp). Już na wstępie zostałem ochrzczony jakże miłymi imionami antychrysta, diabła, demona, itp. Ja osobiście wolę Sławek. Ale cóż... Geny po bogu Panie do czegoś zobowiązują... Do tego jeszcze te wrodzone dolegliwości - halitoza i słabe zwieracze... I mamy koziołaka, który non stop puszcza gazy o aromacie zgniłych jaj, a jak otworzy gębusię, to siarą wali na dwieście metrów. Na szczęście mam swoją zdolność – teleportację. Ileż razy uratowała mnie ona przed stosem, albo innym linczem. Na Olimpie też mam niewiele lepiej. Odkąd szanowni bogowie oglądnęli sobie „Koziołka Matołka” mam przerąbane. Hefajstos non stop chce mnie podkuwać, a Apollo, drań jeden, spił mnie kiedyś nektarem i fundnął mi na plecach dziarę z mapą do jakiegoś Pacanowa w Polsce. Na szczęście skontaktował się ze mną taki łysy koleś na wózku i zaproponował mi fuchę jakiegoś Nightcravlera. Co prawda muszę latać w jakimś durnym obcisłym kombinezonie z napisem „X-Men”, ale przynajmniej mnie tam tolerują i nie próbują na stosie zjarać.

Mam żyć na Olimpie, czy wśród ludzi? Poważnie? A kazali Wam kiedyś wybierać między młotem, a kowadłem? Ale może po kolei... Mój tatek poznał mamcię w dość przyjemnych okolicznościach przyrody. Sporo wina, i prastare przysłowie "Make love, not war" spowodowały iż po dziewięciu miesiącach przybyłem! I to jeszcze jak! Niestety z urody wdałem się do szanownego tatka (który...

Ręce mam całe we krwi. Nie jestem w stanie przypomnieć sobie kilku ostatnich minut. Czy to moja wina, że ten mężczyzna nie żyje? Nie, to niemożliwe. Nie jestem zdolna do krzywdzenia innych a zwłaszcza ludzi. Zawsze to słyszałam, całe dotychczasowe życie. "Jesteś za słaba, żeby otrzymać od Zeusa jakikolwiek dar czy umiejętność"- powtarzała mi matka, najpiękniejsza muza miłości.
Nidy mi to nie przeszkadzało, patrząc na brutalnych i egoistycznych bogów - nie chciałam być taka jak oni. Szybko zamieszkałam w domu, nieopodal małej wioski. Opowiadałam, że po śmierci rodziców zostałam sama i nigdy nie patrzyłam wieśniakom w oczy. Tylko w nich było widać moją wyższość nad nimi.
Gdy spotkałam Teriusza moje serce pierwszy raz zabiło mocniej, krew uderzyła mi do głowy. Zakochałam się tak mocno, jak mocno może zakochać się córka Erato. On odwzajemnił moje uczucie, nie pytał o przeszłość i skupiał się na teraźniejszości. Pierwszy raz w życiu byłam szczęśliwa.

Teraz, patrząc na jego zwęglone ciało wszystko sobie przypominam. Zdradził mnie. Znalazł inną. Odszedł. Jednak nie wiedział, że one mnie się nie ucieka. Znalazłam go i ze łzami w oczach poprosiłam o ostatni pocałunek. Zgodził się a chwilę potem płonął.

Już nie czuję miłości, dobroci, współczucia. Nie czuję już nic. Tylko ogień.

Ręce mam całe we krwi. Nie jestem w stanie przypomnieć sobie kilku ostatnich minut. Czy to moja wina, że ten mężczyzna nie żyje? Nie, to niemożliwe. Nie jestem zdolna do krzywdzenia innych a zwłaszcza ludzi. Zawsze to słyszałam, całe dotychczasowe życie. "Jesteś za słaba, żeby otrzymać od Zeusa jakikolwiek dar czy umiejętność"- powtarzała mi matka, najpiękniejsza muza...

Kali po raz kolejny spojrzała na Lilę. Jej biust dalej falował a ich zapach unosił się w powietrzu. Były zupełnymi przeciwieństwami, ale dogadywały się bez słów. Miały dokonać wyboru, ale Kali nie była przekonana do niczego konkretnego. Czy chciała szczęśliwego życia, gdzie mogła sprowadzać śmierć na śmiertelników i to w dodatku bez żadnych ograniczeń? Potrafiła czuć ludzki strach i cierpienie a one napajały ją radością i spełnieniem. Lubiła jednak polować, chciała mieć przed sobą przeciwników a nie ofiary. Po co mieć nieograniczoną moc, jeżeli nie można się nią w pełni rozkoszować? Poza tym jako człowieka czuła się wmieszana w tłum, poziom trudności wzrastał.
Nie mogłaby także być z Lilą…Bogini przyjemności i radości stałaby się jej wrogiem, wstrętnym przeciwnikiem. Tyle razy widziała na jej twarzy wyraz radości czy też przyjemności…Życie nie byłoby tako samo, seks nie byłby taki sam. W grę wchodziło także podporządkowanie bogom a tego nie chciała. Była renegatem, buntowniczką walczącą o swoją wolność. Nie mogła tego porzucić. Nie. Wielkie trony i oddawanie czci przez ludzi nie wzbudzał jej zainteresowań. Natomiast inne rzeczy…bardzo.
- Chodź tu!- obróciła jeszcze spoconą kochankę i pocałowała ją mocno. Lila chciała dać znać, że ma dosyć. Kali jednak nie znosiła sprzeciwów i brała co chciała, było w tym cos boskiego.

Kali po raz kolejny spojrzała na Lilę. Jej biust dalej falował a ich zapach unosił się w powietrzu. Były zupełnymi przeciwieństwami, ale dogadywały się bez słów. Miały dokonać wyboru, ale Kali nie była przekonana do niczego konkretnego. Czy chciała szczęśliwego życia, gdzie mogła sprowadzać śmierć na śmiertelników i to w dodatku bez żadnych ograniczeń? Potrafiła czuć ludzki...

Umiem wskrzeszać zmarłych. Każdy mi zazdrości, ale uwierzcie mi to przekleństwo. Wielu chciałoby mnie mieć. Mnie i ten dar. Wielu sie mnie boi. A ja? Ja wiem, że zabawa ze śmiercią to bolesna gra. Zmarli przywróceni z zaświatów cierpią, są inni. Opętani ciemnością niszczą wszystko. Dziś król Olimpu zmusił mnie do podjęcia decyzji. Czy jestem człowiekiem czy bogiem? Co mnie trzyma na ziemi? NIC. A wielu pragnie wskrzesić innych. Z bogami będę bezpieczna.
-Jestem jedną z was.- szpetam i wiem, że to koniec tego co znam.

Umiem wskrzeszać zmarłych. Każdy mi zazdrości, ale uwierzcie mi to przekleństwo. Wielu chciałoby mnie mieć. Mnie i ten dar. Wielu sie mnie boi. A ja? Ja wiem, że zabawa ze śmiercią to bolesna gra. Zmarli przywróceni z zaświatów cierpią, są inni. Opętani ciemnością niszczą wszystko. Dziś król Olimpu zmusił mnie do podjęcia decyzji. Czy jestem człowiekiem czy bogiem? Co mnie...

Ruszyłabym na Olimp.
Nie dlatego, że gardzę ludźmi i chciałabym wyrzec się tego, co człowiecze. Powód jest zupełnie inny.
Moje serce łaknie niezwykłości.
Ruszyłabym tam z czystej ciekawości, chcąc sprawdzić, gdzie mnie to zaprowadzi. Może przeżywałabym przygody, jak inni bogowie? Może byłabym świadkiem rzeczy nadzwyczajnych, albo sama stała się nadzwyczajna? Ruszyłabym na Olimp, aby się tego dowiedzieć, albo aby własnoręcznie sprawić, aby stało się to prawdą.
Bo moje serce łaknie niezwykłości.

A jakie byłyby moje moce? Stałabym się boginią światła, mogłabym je zaginać i sama tworzyć, tkać pod palcami niczym tkaninę – pod moim władaniem byłoby lśnienie słońca, blask gwiazd i księżyca, taniec zorzy wirującej po nieboskłonie. Byłabym obecna w każdej smudze światła wpadającej przez szczeliny.
Moimi atrybutami stałyby się świetliki, szkło, pochodnia.

Ruszyłabym na Olimp.
Nie dlatego, że gardzę ludźmi i chciałabym wyrzec się tego, co człowiecze. Powód jest zupełnie inny.
Moje serce łaknie niezwykłości.
Ruszyłabym tam z czystej ciekawości, chcąc sprawdzić, gdzie mnie to zaprowadzi. Może przeżywałabym przygody, jak inni bogowie? Może byłabym świadkiem rzeczy nadzwyczajnych, albo sama stała się nadzwyczajna? Ruszyłabym...

- Jesteś zbyt dobra dla tego świata – rzekła Hera. – Zbyt dobra dla tego żałosnego śmiertelnika, który na ciebie nie zasługuje. Dołącz do nas na Olimpie, dalej będziesz mogła pomagać jeśli taka twoja wola, bez ryzyka że ktoś wykorzysta to przeciwko tobie. Czyż to nie idealne rozwiązanie?
Milczałam, ze łzami w oczach przygryzając wargę. Fakt. Lubię pomagać, często to robię i nie potrzebuje żadnej zachęty w postaci jakiejkolwiek korzyści. Po prostu gdy ktoś jest w potrzebie, robię co w mojej mocy. Mocy właściwie mitologicznej, coraz rzadziej spotykanej w dzisiejszych czasach.
Nic więc dziwnego, że czasem jest to wykorzystywane.
Ale to… To przeszło moje najśmielsze oczekiwania.

- To się po prostu stało… - Przyjaciółka uciekła wzrokiem w bok.
- Chciałaś zacząć życie w Warszawie, zaoferowałam Ci mieszkanie u mnie zanim znajdziesz swój własny kąt. A ty… - zadławiłam się następnymi słowami.
- Wiem, że to nic nie zmieni… Ale nie chciałam, żeby tak wyszło.
- „Tak wyszło”?! To nie był jeden raz, ale wiele, jak tylko wychodziłam do pracy! Ufałam ci, ufałam jemu… Jak mogliście?
Nie odpowiedziała. Zresztą, nie musiała. Nie było nic do dodania. Wyszła tak, jak weszła – z dwiema walizkami swojego dobytku. Jego spakowałam ja i wystawiłam rzeczy za drzwi.

- Jaka jest twoja decyzja? - zapytała bogini.
Spojrzałam na nią mrugając szybko by odpędzić wspomnienie i kiwnęłam głową na znak zgody.
Tyle wystarczyło.

- Jesteś zbyt dobra dla tego świata – rzekła Hera. – Zbyt dobra dla tego żałosnego śmiertelnika, który na ciebie nie zasługuje. Dołącz do nas na Olimpie, dalej będziesz mogła pomagać jeśli taka twoja wola, bez ryzyka że ktoś wykorzysta to przeciwko tobie. Czyż to nie idealne rozwiązanie?
Milczałam, ze łzami w oczach przygryzając wargę. Fakt. Lubię pomagać, często to robię i...

Stoję przed radą Starszych, od których zależy moja przyszłość i opowiadam o wszystkim co widziałam podczas swojej misji wśród ludzi. Moim zadaniem było sprawdzenie jak cywilizacja stworzona dzięki miłości bogów żyje i jak stara się wykorzystać swój potencjał. Jako córka Ateny, bogini mądrości, i profesora nauk ścisłych byłam idealna do tego zadania. Moje zasługi w dziedzinie rozwiązywaniu sporów na skale światowe tylko podnosiło mój status wśród półbogów. Byłam idealnym wojownikiem co potwierdził raport Dolores, córki boga morza, z którą walczyłam podczas bitwy ze sługusami Hadesa.

- Zeus, w swej łaskawości do twoich zasług dla Olimpu i bogów, pragnie dać ci dar nieśmiertelności.- powiedział najstarszy z nich patrząc na mnie swoimi białymi oczami. - Możesz też zostać wśród ludzi. Chcemy żebyś dobrze się zastanowiła, bo drugi raz nie zapytamy. Podejmij rozsądnie decyzję. - dodał i zniknął razem z pozostałymi.

Nie musiałam się długo zastanawiać bo odpowiedz była oczywista. Wszystko co przeżyłam w ciągu ostatnich lat od poznania prawdy o swoim pochodzeniu i śmierci ojca, tylko potwierdzało moją decyzję.

- Chcę posiadać moc i zasiadać na Olimpie.- bo stamtąd bardziej pomogę ludzkości, dodałam w myślach.

Stoję przed radą Starszych, od których zależy moja przyszłość i opowiadam o wszystkim co widziałam podczas swojej misji wśród ludzi. Moim zadaniem było sprawdzenie jak cywilizacja stworzona dzięki miłości bogów żyje i jak stara się wykorzystać swój potencjał. Jako córka Ateny, bogini mądrości, i profesora nauk ścisłych byłam idealna do tego zadania. Moje zasługi w...

Imię i Nazwisko: Madeline Fast
Pochodzenie: Córka Afrodyty i zwykłego człowieka
Umiejętności: Rzucanie uroków na wybranków mego serca.
Dylemat: Człowieczeństwo vs Olimp
Dokonanie wyboru: Olimp.

Znów ludzkie problemy. Życie jest ciężkie. Szczególnie, gdy jest się pół człowiekiem, pół bogiem. Dlatego też dokonałam wyboru powrotu na Olimp. Nie, żebym źle się bawiła. Życie na Ziemi bywa też zabawne i... pouczające. Może być piękne, niezwykłe. Ale przede wszystkim ciężki, gdy uświadomisz sobie, że otaczają Cię jedynie chłopcy znajdujący się pod Twoim urokiem. Niby zrobią dla Ciebie wszystko... tylko dla mnie stało się to już zbyt męczące. Czas zacząć nowe życie, wśród bóstw... życie na Olimpie.

Imię i Nazwisko: Madeline Fast
Pochodzenie: Córka Afrodyty i zwykłego człowieka
Umiejętności: Rzucanie uroków na wybranków mego serca.
Dylemat: Człowieczeństwo vs Olimp
Dokonanie wyboru: Olimp.

Znów ludzkie problemy. Życie jest ciężkie. Szczególnie, gdy jest się pół człowiekiem, pół bogiem. Dlatego też dokonałam wyboru powrotu na Olimp. Nie, żebym źle się bawiła. Życie na...