Za lat młodzieńczych bardzo często miałam powtarzający się sen. Śniło mi się wtedy, że jestem małą dziewczynką, mieszkającą w środku lasu w drewnianej chacie. Mój dom otaczały gęste drzewa i bagna. Siedziałam sobie w nim bezpieczna, aż do momentu, kiedy ostre niedźwiedzie pazury zaczynały rozłupywać ściany. Przerażona chowałam się wtedy do najciemniejszego kąta, a kiedy bestia dostawała się do środka dostawałam skrzydeł i jak gdyby nigdy nic zaczynałam wznosić się w powietrze. W trakcie lotu okazywało się, że mam szpony i wygląd drapieżnego ptaka. Czasem myślę, że kiedyś załatwił mnie jakiś miś, a w następnym wcieleniu musiałam odrodzić się jako sokół :)

Za lat młodzieńczych bardzo często miałam powtarzający się sen. Śniło mi się wtedy, że jestem małą dziewczynką, mieszkającą w środku lasu w drewnianej chacie. Mój dom otaczały gęste drzewa i bagna. Siedziałam sobie w nim bezpieczna, aż do momentu, kiedy ostre niedźwiedzie pazury zaczynały rozłupywać ściany. Przerażona chowałam się wtedy do najciemniejszego kąta, a kiedy...

Czasy nastoletnie to moment, kiedy moje sny były najbardziej barwne i fantazyjne. Jako dorosła kobieta śnię już trochę rzadziej.
Doskonale pamiętam gdy jako młoda dziewczyna po obejrzeniu "Śniadania u Tiffaniego" marzyłam, że jestem Audrey Heppbern. Do dziś patrzę na nią z wielka fascynacją. Była nie tylko piękną kobietą i ikoną stylu ale wspaniałą artystką i filantropką. Podświadomie dobrze wybrałam sobie ideał kobiecości. Ciekawe co na temat moich marzeń sennych powiedziałby Freud...?

Czasy nastoletnie to moment, kiedy moje sny były najbardziej barwne i fantazyjne. Jako dorosła kobieta śnię już trochę rzadziej.
Doskonale pamiętam gdy jako młoda dziewczyna po obejrzeniu "Śniadania u Tiffaniego" marzyłam, że jestem Audrey Heppbern. Do dziś patrzę na nią z wielka fascynacją. Była nie tylko piękną kobietą i ikoną stylu ale wspaniałą artystką i filantropką....

Nie wiem dlaczego, ale ostatnio moje sny przypominają bardziej filmy akcji, niż błogie, oniryczne marzenia senne. Jest w nich dużo biegania, skakania, uciekania przed kimś (zwykle bandą "tych drugich"). Niestety, najczęściej przypomina to bardziej trailer, więc trudno mi się połapać w fabule, niemniej pamiętam niektóre momenty.
Najlepszy był, gdy w całej tej atmosferze grozy, zagrożenia życia i walki o przetrwanie nagle podałam jakiemuś agentowi hasło. Jakie? Oczywiście OKOŃ... Widocznie zbyt często używam tego zwrotu w rzeczywistości i być może podświadomość podpowiada mi, że z tym przesadzam?
W każdym razie czasem aż wstaję zmęczona od tego życia jako ktoś inny w moich snach. I to bardzo intensywnego i niebezpiecznego życia.

Nie wiem dlaczego, ale ostatnio moje sny przypominają bardziej filmy akcji, niż błogie, oniryczne marzenia senne. Jest w nich dużo biegania, skakania, uciekania przed kimś (zwykle bandą "tych drugich"). Niestety, najczęściej przypomina to bardziej trailer, więc trudno mi się połapać w fabule, niemniej pamiętam niektóre momenty.
Najlepszy był, gdy w całej tej atmosferze...

Miałam kilka lat temu przedziwny sen, którego fragmenty do dziś mnie prześladują. W szkole podstawowej po jednej ze szkolnych zabaw, kolega z klasy ofiarował mi odpustowy pierścionek , na znak że jesteś my „zaręczeni” i kiedyś się pobierzemy. Nasza „miłość” nie przetrwała oczywiście próby czasu, nie dotrwała nawet do końca podstawówki. Wiele lat później śniłam, że zostałam jego żoną, mieszkamy niedaleko jego domu rodzinnego i mamy trójkę dzieci. Był przystojnym, silnym mężczyzną. Widziałam nas jakby z boku, zrywających jabłka w jego ogromnym sadzie, do którego jako dzieci często razem chodziliśmy. Nosił ciężkie kosze, wypełnione po brzegi owocami i biła od niego pozytywna energia. Po przebudzeniu długo zastanawiałam się nad znaczeniem tego niecodziennego snu. Kilka tygodni później zaczepił mnie na ulicy jakiś łysiejący, podpity chłopak. To był on, moja pierwsza miłość i mężczyzna ze snu. Wyglądał zupełnie inaczej, niż mogłabym się spodziewać. Dowiedziałam się, że trafił do więzienia za niepłacenie alimentów, jest rozwiedziony i ma dwójkę dzieci. Dzięki temu przypadkowemu spotkaniu, doszłam do wniosku, że bardzo dobrze, iż niektóre rzeczy przeżywamy tylko w snach.

Miałam kilka lat temu przedziwny sen, którego fragmenty do dziś mnie prześladują. W szkole podstawowej po jednej ze szkolnych zabaw, kolega z klasy ofiarował mi odpustowy pierścionek , na znak że jesteś my „zaręczeni” i kiedyś się pobierzemy. Nasza „miłość” nie przetrwała oczywiście próby czasu, nie dotrwała nawet do końca podstawówki. Wiele lat później śniłam, że zostałam...

Moja bujna wyobraźnia i rozmaite bodźce, których jej dostarczam nie raz sprawiała, że we śnie stawałam się kimś innym. Pod wpływem lektury książek o tematyce wojennej zdarzyło mi się być sanitariuszką w powstaniu warszawskim. Innym razem przebywałam na Zielonym Wzgórzu jako Ania i wojowałam z Gilbertem. Niestety, nigdy nie udało mi się zaprogramować mojego snu i wcielić się w skórę konkretnie wybranych osób. Na pewno nigdy nie byłam mężczyzną, a szkoda, bo może wtedy lepiej poznałabym męski punkt widzenia i sposób myślenia.

Moja bujna wyobraźnia i rozmaite bodźce, których jej dostarczam nie raz sprawiała, że we śnie stawałam się kimś innym. Pod wpływem lektury książek o tematyce wojennej zdarzyło mi się być sanitariuszką w powstaniu warszawskim. Innym razem przebywałam na Zielonym Wzgórzu jako Ania i wojowałam z Gilbertem. Niestety, nigdy nie udało mi się zaprogramować mojego snu i wcielić się...

Nie zdarzyło mi się, żebym był w śnie kimś innym. Zawsze byłem sobą a moje sny mają często wymiar filozoficzny lub rozrywkowy. Można powiedzieć, że w moich snach jestem sobą lub nikim. Istotą która się przygląda wydarzeniom z moich snów.

Nie zdarzyło mi się, żebym był w śnie kimś innym. Zawsze byłem sobą a moje sny mają często wymiar filozoficzny lub rozrywkowy. Można powiedzieć, że w moich snach jestem sobą lub nikim. Istotą która się przygląda wydarzeniom z moich snów.

Alternatywne życie. Wymiary. Może w snach lub w marzeniach wnikamy to innych światów? Prowadzimy życie, które jest fragmentem naszej duszy. Ciekawe co się stanie, kiedy każdy fragment zostanie scalony i staniemy się całością.
Jedno z moich żyć jest gdzieś tam.
Mężczyzna po czterdziestce. Kochająca żona i dwójka nastoletnich dzieci. Piękny dom z basenem, który widzimy tylko na zdjeciach kolorowych magazynów. Czerwony, sportowy samochód - cudeńko dla każdego faceta.
Tik.Tak.Tik.Tak. Po chwili rozchodzi się w moich uszach dźwięk budzący mnie zawsze rankiem. O to otwieram oczy i znowu jestem dziewczyną z problemami, mająca dwadzieścia dwa lata.
Zazwyczaj śnie o tym, że jestem mężczyzną. Może to poprzednie wcielenia, albo inne życia z wielorakich wymiarów czasami o sobie przypominają? Życie jest wielką mistyczną tajemnicą.

Alternatywne życie. Wymiary. Może w snach lub w marzeniach wnikamy to innych światów? Prowadzimy życie, które jest fragmentem naszej duszy. Ciekawe co się stanie, kiedy każdy fragment zostanie scalony i staniemy się całością.
Jedno z moich żyć jest gdzieś tam.
Mężczyzna po czterdziestce. Kochająca żona i dwójka nastoletnich dzieci. Piękny dom z basenem, który widzimy...

Popatrzyłam wtedy do lusterka i ujrzałam pomarszczoną twarz i zwiotczałe ramiona. Zrobiło mi się słabo. Nie mogłam uwierzyć w to co widziałam, więc dla pewności przetarłam jeszcze wodą oczy...Tarłam je moimi słabymi dłońmi, które nie były w stanie nawet utrzymać szklanki z herbatą i wpadałam w coraz większą panikę...

O mój Boże... to nie mogłam być ja i to nie mogła być moja skóra. Moja wyglądała zupełnie inaczej. Była jędrna i przede wszystkim młodsza... Tak, to na pewno straszny koszmar, który zniknie gdy tylko się obudzę i wszystko od razu wróci do swojej normy. Byłam święcie przekonana, że tak się stanie i cała fobia obróci się w śmieszne wspomnienie...

Obudziłam się i zaczęłam o tym wszystkim poważnie myśleć. Zdałam sobie sprawę z tego, że to śmieszne wspomnienie prędzej czy później zamiast sennego koszmaru przeistoczy się w smutną rzeczywistość. Wydaje się, że tamta stara skóra nigdy nie będzie należeć do mnie, ale czas gna nieubłaganie i zamienia mnie z każdym dniem w człowieka, którym wydawałoby się... nigdy miałam się nie stać...

Popatrzyłam wtedy do lusterka i ujrzałam pomarszczoną twarz i zwiotczałe ramiona. Zrobiło mi się słabo. Nie mogłam uwierzyć w to co widziałam, więc dla pewności przetarłam jeszcze wodą oczy...Tarłam je moimi słabymi dłońmi, które nie były w stanie nawet utrzymać szklanki z herbatą i wpadałam w coraz większą panikę...

O mój Boże... to nie mogłam być ja i to nie mogła być...

Raz we śnie byłam kimś innym. To znana gwiazda Disney, a ja byłam nią przez jeden sen. Rywalizowała ze swoimi "koleżankami" z branży. Przez ten jeden moment czułam się taka pewna siebie, silna i piękna, jak nigdy wcześniej. Potem się zbudziłam i po tamtej pewności nie było śladu.

Raz we śnie byłam kimś innym. To znana gwiazda Disney, a ja byłam nią przez jeden sen. Rywalizowała ze swoimi "koleżankami" z branży. Przez ten jeden moment czułam się taka pewna siebie, silna i piękna, jak nigdy wcześniej. Potem się zbudziłam i po tamtej pewności nie było śladu.

Oczywiście! Dlatego chyba tak bardzo kocham śnić.
Mogę być kim chcę i robić co mi się podoba.
Jestem osobą, która od jakiś dwóch lat czyta książki codziennie.
Czemu tak nagle zacząłem wielbić te słowa spisane na papierze?
Zauważyłem, że moje sny przybierają inną postać tzn. jestem w ciele bohatera książki, którą ostatnio czytałem.
Był jeden taki sen, który szczególnie zapadł mi w pamięć i o nim zamierzam dziś Wam opowiedzieć.
Wakacyjny, letni wieczór... moja rodzina pojechała na grilla do znajomych, a ja zostałem sam w domu i czytałem "Grę o tron", teraz już nie pamiętam, która to była część.
Było już dosyć późno, więc położyłem się spać.
To był chyba najlepszy sen w moim życiu!
Jeśli ktoś czytał to wie, że Bran Stark widział czasami świat oczami swojego wilkora, Lata. W moim śnie ja byłem Branem w ciele Lata.
Czułem się wolny! Jakie to było cudowne... biegałem tak szybko, czułem się bez ograniczeń, w końcu widziałem coś bez okularów. Miałem bardzo dobry węch, wyczułem królika..., wiem, że to obrzydliwe, ale w ciele wilkora upolowałem go i zjadłem. Jak on mi wtedy smakował..., oczywiście w rzeczywistości nigdy bym tego nie zrobił, dlatego to było takie niesamowite...

Oczywiście! Dlatego chyba tak bardzo kocham śnić.
Mogę być kim chcę i robić co mi się podoba.
Jestem osobą, która od jakiś dwóch lat czyta książki codziennie.
Czemu tak nagle zacząłem wielbić te słowa spisane na papierze?
Zauważyłem, że moje sny przybierają inną postać tzn. jestem w ciele bohatera książki, którą ostatnio czytałem.
Był jeden taki sen, który szczególnie...